The Playboy's Setback (R-18 Vikings Series)

Chapter 17: let me

ako'y gigising na, sa panaginip kong ito
at sa wakas ay kusang lalayo sa iyo
🌻

Amanda

I smiled between our kisses. He still loves me.

Pero agad napawi ang ngiti ko nang mabilis humiwalay si Axel mula sa akin. Mahina siyang nagmura. "Tanginang gago" he whispered to himself.

Confusion filled me. Lalo na nang mapasabunot siya sa sariling buhok.

Kita ko ang pag-igting ng bagang niya. "Fuck I'm sorry pikachu. Dammit I'm sorry..." he's muttering something I cannot understand.

I was about to ask him what's wrong when his jaw tightened. "Axel you still love me" bulong ko sa matamis na boses pero halos mapaatras ako nang bumaon sa akin ang matalim na tingin niya. His eyes shifted to pitch black.

"Axel..." I muttered his name and was about to move closer to him when a noise from a few meters away distracted me. Kita kong napatingin si Axel doon.

I saw a woman.

Isang likod ng babaeng naglalakad palayo ang nakita ko.

Nang ibalik ko ang tingin ko kay Axel, napakurap ako nang makitang biglang nawalan ng buhay ang mukha niya. "fuck.." he whispered.

Sunod na napaawang ang labi ko nang lumayo siya sa akin. At naiwan na lamang akong nakatitig sa likod niya nang mabilis niyang sinundan ang babae ng walang pasabi.

Patricia

It's so hard to stop my tears from falling. Sunod sunod ang pagpatak ng butil ng mga iyak ko. I even had to cover my face because there are still few students at the path I am taking.

"Don't cry Patricia! Stop freakin crying.." pag-aalo ko sa sarili ko at mas binilisan ang paglalakad.

Paulit-ulit na naglalaro sa isip ko ang pagtugon ni Axel sa halik ni Amanda. That means he still loves her. Ibig sabihin non, si Amanda pa rin. Ang kahulugan non ay ang pag-alis ko na sa buhay niya kasi wala na akong posisyon pa roon.

"Patricia!"

I stilled. That very familiar voice...

Napalingon ako sa pinanggalingan ng boses na iyon. And I almost wanted to run as fast as I could when I saw Axel caching up on me. "Axel, no please. Stay r-right there" nabasag ang boses ko.

Imbis na tumigil ako, mas binilisan ko ang paglalakad. Ayokong makita niya akong ganito. I don't want my tears to fill his sight! Ayokong ipakitang nasasaktan ako.

Good thing that the dorm is close to the parking lot. Mabilis akong pumasok sa kuwarto ko pero napapikit ako nang mabilis sumunod sa akin si Axel. He entered my room and looked at me straight in the eyes.

He moved closer to me. "Patricia, let me explain" he said in a desperate voice.

Umiling ako.

"Umalis ka na Axel. Nakuha ko na ang sagot, you don't need to explain anything" sabi ko at pinahid ang mga luhang nagsibagsakan sa pisngi ko. Tama naman diba? Nakita ko na mismo ang sagot.

Tangina naman e! Sabing huwag iiyak!

Pero ang hirap pigilan...

"Patricia please.."

I sobbed. "Get out Axel please..." pakiusap ko sa kanya. Sumablit hindi siya nakinig. He stepped forward to me and I couldn't stop myself, I slapped him hard. Tumama iyon sa kaliwang pisngi niya.