Catching the Warm Sun(Maldita Series #1)

Kabanata 20

Kabanata 20
Lies

Maaga akong umalis ng bahay. Nakakairita ang mga bantay na iniwan ni Tito. Nakakaasar lalo na't lagi silang nakaaligid. Alam ko, sila 'yon.

Wala na ring nagawa si Mommy kahapon nang malaman niya. But all she knows is, it's just for my safety. I've tried to call Leiou after that incident but he's not answering. Baka natakot at hindi na talaga niya ako papansinin, kahit kailan pa man. O di kaya'y may ginawa si Tito August.

Our first subject is not that thrilling anymore. Though others are still awake and attentively listening to Sir Lorenzo.

"Miss Canseco." I saw Nortia's astonishment. She's busy scribbling something at the back of her notebook. Walang kaalam-alam ang Nortia sa gagawin. "Answer it on the board."

Natawa lalo ako. Napangiwi si Norsh. Hindi yan magaling sa mathematics noong elementary kami, sa pre-calculus pa kaya. Nagkatinginan kami ni Maia at tumawa.

"Sir, can I call a friend?" tanong ni Nortia sa aming guro. Yumuko ako. What the hell. I'm not listening too.

"No. Answer it. Don't worry, I'll teach you." napalingon ako sa unahan. Hmm...

I've tried to divert my attention. Sa hapon ay nagt-training ako bilang journalist. Inabala ko ang sarili sa kung ano-ano. Hangga't maaari ay bawat minuto may ginagawa ako.

"Eileuthea." lumingon ako at hinanap ang tumawag. Maraming mga estudyante ang nagkalat at abala sa paghahanap ng kanilang classroom. Iba't ibang eskwelahan mula sa iba't ibang lugar. Mahirap ang kumpetisyong ito.

"Ron! Nahanap mo na kung saan ka?" tanong ko.

"Nahanap ko na." he said seriously while looking directly at my eyes. Tinampal ko ang braso niya.

"Humanap ka nga ng kausap mo." nakausap ko na siya tungkol sa bagay na iyon.

At simula noon, nangyari ang malaking pagbabago sa kanya. His grades becomes high. He started to join a competition where he's good at. That's why his here. He's the representative in the category of computer.
Iniwan ko siya at pumasok na sa classroom.

"Goodluck!" pahabol ko at nginitian siya. He smiled back. Tiyak na computer ang kaharap niya mamaya at mahirap iyon.

It's been three months. No communication. Ni-ha, ni-ho wala. Buwan-buwan ay pumupunta si Tito August sa bahay. Just to check me. Ang masaya ko sanang pagsalubong kay Manang ay nabago ng makita ko siya sa labas ng aming bahay.  Hawak ko ang medalyang napanalunan sa paligsahan.

"Hija, congratulations!" salubong niya sa akin. Tikom ang aking bibig. "We should celebrate. Wait, I'll call your mom."

"No need, Tito. It's fine." sagot ko at pumasok na.

Dumiretso ako sa kusina para ibalita kay Manang ang panalo ko. We have a deal. I saw the familiar back of a woman holding sa ladle.

"Tita Alicia!" I screamed. Nagulat siya sa aking pagsigaw. I immidiately came to hug her. May maganda rin palang dulot ang pagpunta dito ni Tito.

"Congrats, hija. I know you'll take home the bacon. Sinabi ni Manang sa akin kanina kaya nagluluto kami." natawa ako sa sinabi niya. Sa totoo lang magaling ang nakalaban ko. I knew that she came from La Purisima.

"Bakit hindi niyo po sinabi na bibisita kayo! Sana ay nakapag-handa kami!" nanghihinayang kong sabi.

Nagkwentuhan kami kasama si Mommy. Tita Alice is the closest to me. She's so kind, prim and elegant. Parang hindi tumatanda.

Hindi ko makausap ng maayos si Mommy. Iniisip ko pa lang na totoo nga ang mga sinabi ni Sasha, hindi ko kaya.

We call it a day.

I lay myself in the bed and stared at the ceiling. I hate this part the most. To be alone in this four-cornered room. Ipinikit ko ang aking mga mata nang pilit, hoping that I will fall asleep.

I don't have that much sleep last night. I'm thinking of how can I confront mommy. I am desperate.

Dumaan ako sa gilid ng gymnasium. Ayos dito, walang makakakita sa akin. I saw Fate walking towards me, anger was visible in her face.

She slap my right cheeks. Natulala ako.

"How dare you! Ang akala ko ba ay may usapan tayo? Bakit hindi mo binabantayan ang Mommy mo?"

I just look at her because this is the first time that I saw her crying. Walang lumalabas na kahit isang salita sa bibig ko. "I'm begging you..." lumuhod siya sa harapan ko. Nagulat ako sa ginawa niya.

"If I need to do this, I will do it over and over again...just please." her voice broke. Umupo ako para patayuin siya.

Tumulo ang mga luha ko.

"I'm sorry, you don't have to do this." sabi ko at umiling. "I'm sorry...hindi ko alam kung anong gagawin ko. Ni-hindi pa malinaw sa akin ang lahat." dagdag ko at tumakba palayo.

It's true. Hindi ko alam kung saan dapat ako magsimula. I've been cold towards my mom since I've known about it. Nahabag ako sa itsura ni Fate. She's desperate...for her family she will do anything.

Huminga ako ng malalim bago pumasok sa classroom. Tulala ako buong maghapon. Wala akong naintindihan. I get home as fast as I could.

Pagdating ko ng bahay ay diretso ako patungo sa kwarto ni Mommy. I opened the drawers and her computer just to find an evidence. Naghanap ako sa mga papeles pero wala akong nakita. Nagkalat ang ibang papel sa sahig ng kwarto ni Mommy. Pumunta ako sa aking kwarto para kunin ang litrato.

Nalaglag ang mga libro mula sa shelves sa pagmamadali ko. Ang alam ko'y inipit ko iyon sa libro!

"Eileuthea, anong nangyayari dito?" tanong ni Mommy pero hindi ko siya nilingon. Tumuntong ako sa upuan para maabot ang libro sa shelves. Bumaba ako sa upuan at lumapit kay Mommy.

"What's this, Mom?" my voice broke.

Ipinakita ko sa kanya ang litrato. Tears started to flow on my cheeks. Hindi lahat ng litrato na ibinigay ni Fate sa akin ay sinunog ko. I left this one. This is taken  in the garden. Halata sa kanyang mukha ang pagkagulat.

"T-that's nothing, hija." she simply said.

"Can you stop it, mom! Itigil mo na ang mga kasinungalingan mo. Akala mo ba hindi ko alam? Akala mo wala akong..alam? Huwag mo ng bilugin ang ulo ko!" sigaw ko. "Hindi na ako bata na maloloko mo!"

"A-ano bang pinagsasabi mo anak?" she tried to hold my hands. Her eyes were red. Hands are shaking. Her emotions are too naked.

"Akala mo ba hindi ko alam? Hindi na ako bata, Mommy! Ang mga tanong ko noong bata ako? Bakit wala akong middle name sa pangalan? Bakit hindi ko nakita si Daddy? At higit sa lahat...b..bakit kasama mo palagi ang lalaking 'to?" sunod-sunod kong tanong sa kanya. She's already crying.

"Eileu...let's talk, hija. Let me explain." she said and search for my hand again. I didn't gave her a chance to touch me. What I'm feeling right now is too much.

"And...of all the people...b-bakit doon pa sa may pamilya na?" napaupo ako sa kama. "Leave me alone, p-please."

"Eileu, magpapaliwanag ako. I can explain it to y-you." she tried to go near me but I's stopped her.

"Just leave me alone, please. Kahit n-ngayon lang."

I said between my sobs. I open the door for her. My mind cannot digest any information, if she'll add more I don't know what will happen to me.

I hugged my pillows all the night. I spend the night with the pillows to drench my bucket of tears.

I don't want to listen to her lies anymore. Those were enough.