Catching the Warm Sun(Maldita Series #1)

Kabanata 31

Kabanata 31

Lupa

Maaga akong nagising dahil sa pag-tunog na cellphone. I saw some sunrays sneaking out from my window.

Binasa ko ang mensahe na mula kay Leiou.

'Good morning!Eat your breakfast first if you have plan of leaving the mansion. I won't be around, sorry:(

Bumangon ako at umupo. Pinagmasdan ko ang anklet na suot at hinimas. It' so beautiful.

Nagreply ako sa mensahe niya. Why he won't be around? Where is he going then? Isinantabi ko ang iniisip at tumayo na.

Nagbihis ako bago bumaba. Gaya ng inaasahan maaga pa ay dumating ni Ron. I am already practicing what to say to him. I heard he's staying in an inn nearby. I don't care.

"Can we go to the nearby city?" tanong ni Ron habang nag-aalmusal ako. Napahinto ako dahil doon.

Maybe this is the right time. Leiou is not around, anyway. Tumango ako. Ngiti ang isinukli niya sa akin. We stayed in the mansion until the afternoon.

Masaya siyang nagmaneho. Kabado naman ako sa maaaring maging reaksiyon niya. I just want to clear things up. Para din naman sa kanya iyon.

Tahimik ako sa biyahe at hinihintay ang mensahe mula kay Leiou. Usually, he'll send a text messages to me about his concerns on me...but today is different. Bukod doon sa una niyang mensahe kaninang umaga ay di na naulit. Maybe he's busy.

He wants us to watch a movie but I refused. Instead, I'd suggested to drink some coffee. Pinili ko doon sa kaunti lang ang tao para makausap ko siya ng maayos.

"So, what's your plan after your graduation?" hinawakan ko ang tasa.

"Maybe, magre-review para sa board exam. Gusto kong makapagturo." paliwanag ko. I saw the disappointment in his eyes.

"What about us?" he search for my hand. I was astonished.

"What?" hindi ko alam ang sasabihin sa kanya. Inalis ko ang kamay niya na hawak ang kamay ko."N-no...there's no us, Byron. I have told you before."

Nangilid ang luha ko. Nahabag para sa kaibigan. "I t-thought...we're good?What do you mean, Eileuthea?Can you please, tell me. Explain everything!How about my family?They--"

"Nilinaw ko na sa'yo noon pa, Ron... na kaibigan lang ang tingin ko sayo. Sana ay naiintindihan mo--"

"What?Ano 'to?Pinaasa mo lang ako?" medyo tumaas ang boses niya. "All this time, pinapaasa mo lang pala ako?" umiling ako at pinunas ang luha.

"N-no. It's not true."

After all he's my friend. He always saves me when I'm in trouble. He's always there for me.

"May boyfriend na ako, Byron. Sor--"

"Sorry?Ganoon na lang ba 'yon, Eileuthea?" tumayo siya. Umiling siya at iniwan ako. May ilang mga customer ang napatingin sa amin. Pinunas ko ang luha at lumabas na rin.

Nasasaktan ako para sa kanya. Alam ko, hindi magiging madali iyon para sa kanya. I'm wishing him a good luck.

Hinangin ang buhok kong mahaba. Malapit ng dumilim pero hindi pa ako uuwi. I want to breathe. I want to free my mind.

Tinext ko ang driver na sunduin na lang ako. Pagdating niya ay saka ako uuwi.

Byron must be hurt but I already told him about it before. He just did not listen to me. So if his family will be disappointed it is not my fault anymore.

I sighed. Somehow, I am at fault too. I know.

"Anong ginawa mo Augustus?" hindi pa ako nakakapasok ng mansion pero dinig ko na ang sigaw ni Lolo. Kinabahan ako at nagmadali. "Maraming umaasa sa lupaing ito tapos isinugal mo?"

Did I heard it right?

"I'm sorry, Papa. Mababawi ko 'yon-"

"Huwag kang magpakatanga, Augustus!" Lola is holding Lolo's arm, trying to calm hin down.

"Lolo..." pagtawag ko. Napalingon silang lahat sa akin."What's happening?"

Nagbago ang ekspresyon ng mukha ni Lolo. "Umakyat ka na sa kwarto mo, Eileuthea. You have nothing to do with this. Usapang matanda ito."

"I'm old enough, Lolo. I am grown up. I can understand things already!Baka may magawa ako... baka-sakaling makatulong ako." tumulo muli ang luha ko.

"Eileuthea, just listen to us, please." pagmamakaawa ni Lola."We do not want you to get invloved with this. We can handle it." paliwanag ni Lola.

Wala akong nagawa kundi ang sundin 'yon. Labag man sa kalooban ko. Wala na akong narinig na anumang ingay. Hindi ko isinara ng tuluyan ang pinto ng aking kwarto.

That is what they always do. They do not want me to get involve at anything. I don't know if I should be glad with that because I don't need to do anything..but seeing them like that makes me mad and worried.

I sighed for the nth time.

Wala si Mommy dahil hindi ko siya nakita kanina. Nagtaka ako doon. I'd tried to call her but she's not answering.

Kinabukasan ay nagising akong wala sila sa mansion. Tanging si Ate Maria lang nakita ko.

"Senyorita, gising kana pala. Kumain ka na ng almusal." tumango ako.

"Nasaan po sila Lola?"

"Hindi ko alam, kaninang umaga ay may mga nagpuntang grupo ng lalaki dito at ang narinig ko lang ay may isang buwan na lang daw kayo."

Napakunot ang noo ko doon. Anong isang buwan?What really happened?Why they don't want me to know about it?

Mababaliw ako sa kakaisip kung uupo lang ako dito. Nagpunta ako sa plantasyon. Sinalubong ako ng ilang mga manggagawa.

"Senyorita, pakiusap...huwag niyo po kaming hayaan na mawalan ng hanapbuhay." nagulat ako sa pakiusap ng isang lalaki. Their hands were full of dirts from the whole day working in the field.

"Tama, Senyorita. Ang buong pamilya namin ay umaasa sa kita namin sa pagsasaka. Kung pati iyon ay mawawala ay hindi ko na alam ang gagawin."

Nahabag ako sa itsura ng mga magsasaka. Napakahirap nito para sa kanila.

"Sige po. Gagawin ko ang lahat ng makakaya ko."

Paano nangyari ito?Bakit mawawala ang lupain nila Lolo?Bumalik ako sa mansion para makausap sila. It must be Tito August!

Binuksan ko ang pinto kung saan namamalagi si Lolo. Ang library. Hindi ako nagkamali, he's here already. Ibinaba niya ang salamin at itinago ang papeles nang makita ako.

"What is it, hija? Gusto mo bang mag-out of town or out of the country?" he asked. Umiling ako. How could he say that? Ganito na ang nangyayari pero ang gusto niya ay magliwaliw pa ako.

"Lolo...can you explain everything to me?The farmers are pleading to not take away their job. Anong ibig sabihin no'n? Aalisin niyo sila ng trabaho?" dire-diretso kong sabi.

"No, hija. You don't have to worry about it. We can handle it."

"No, Lolo! I want to help. Dahil ba kay Tito August?" he looked away and nodded.

"Oo. Isinugal ni August ang titulo ng lupa...." he paused. "Pati ang mansion." nalaglag ang panga ko dahil doon.

Paano namin mababawi iyon kung gayon?

"Do we not have an enough money to get them back?"

"Hindi sa gano'n, apo. We told you that you are out of this matter...just do your studies."

Polo hold my shoulders. I look at him with an awe.

"I really want to help, Lolo."

That's the end of our conversation. What can I do?I don't have a penny.