Catching the Warm Sun(Maldita Series #1)

Kabanata 25

Kabanata 25

Anklet

Bumaba ako para makapag-almusal. Tanghali na rin. Instead of going to kitchen I went to the garden. Natanaw ko ang araw na medyo mataas na. Naglakad ako at sinundan ng tingin ang araw. Natawa ako. I thought that the sun is following me before.

I was eight years old that time. I was walking around the plantation. I heard the sound of a helicopter. I look up and saw it. I ran going back to the mansion. I hide in every trees so that the helicopter couldn't see me. My heart beat was not normal and I almost cry when I'd noticed that the sun keeps on following me. I'd hid in the big trees where there's no sunrays.

Narinig kong muli ang tunog ng hellicopter. May nakita akong lalaking nakatingin sa akin. Matangkad at katamtaman ang kulay.

"Mommy!" umiiyak kong sigaw habang tumatakbo.

"Bakit, anak?" nag-aalalang tanong ni Mommy at pinunasan ang mga pawis at luha ko.

"M-mommy, the sun is following me!" yumakap ako kay Mommy. Natanaw ko si Lolo na bumababa ng hagdanan. I heard the hellicopter, again.

"Lolo!Paalisin niyo po iyong helicopter..." I saw them laughed. Naiyak ako lalo noon dahil ayaw nilang maniwala.

Natawa ako sa naalala. Nakita ko si Mommy na nakaupo sa bench ng bakuran. I stared at her. Tulala siya. I can see that she's sad...no she's sadder than sad. Lumapit ako.

I hate seeing my mom like this. I gave her a warm hugged.

I know, kahit hindi niya sabihin. Mayroong mga alaalang mahirap kalimutan...at tanggapin. Hindi ko alam ang mga pinagdaanan niya. Ang alam ko lang, hindi iyon madali.

Nang hapon ay naging abala sila mommy para sa mga lulutuin. Tumulong ako sa ibang mga gawain.

Narinig kong tumunog ang doorbell.

"Mommy, sila na ba 'yan?" tanong ko. Alas singko pa lang ng hapon. Lumabas ako para pagbuksan dahil abala sila.

I wear my best smile before opening the door. My jaw drop when I saw Leiou in front of me, holding a flowers again. I can hear my loud heartbeat. Damn. It's jumping in happiness.

He smiled at me."Hi." tangi niyang sabi. "I've brought this for you." iniabaot nya ang bulaklak.

"A-anong g..ginawagawa mo dito?" utal kong tanong. His presence is making me insane.

"I told you. Manliligaw ako, Eileuthea." he said seriously. My heart is so loud now. Parang tambol.

Wala akong naisagot sa kanya.

"Oh, s..sorry. Tuloy ka." ngayon ko lang naapansin na hindi pa pala siya nakakapasok. He sit in the sofa. He's still holding a paper bag.

"Para sa'yo." nagulat ako at ibinigay niya sa akin ang bag.

Nag-aalangan ako kung kukunin ko ba iyon. "Thank you, hindi kana dapat nag-abala pa." sabi ko at umupo sa sofa.

"Gusto ko, Eileuthea. Kung para sa'yo ay mag-aabala ako." he said in a serious tone. Parang tambol ang puso ko.

"Okay." tangi kong nasabi.

My face is heating. Damn. Sinilip ko ang laman ng paper bag para may pagkaabalahan kaysa naman pagmasdan kong nakatitig sa'kin si Leiou. It's a pineapple. I saw in a clear tapperwear.

"Itatabi ko muna 'to. Tatawagin ko lang si Mommy." sabi ko at tumayo. Tumango naman siya. Tumungo ako sa kusina. Mommy is wearing an apron.

"Mom..."tawag ko nang pabulong. Lumingon naman siya. "Nasa sala si Leiou!" sabi ko.