Embracing His Downfall (Archangel Series #2)

Kabanata 1

Most of the archangels' name end with "el" which means "of God"

Kabanata 1:
Goodbye

Namumuo ang butil butil na pawis sa noo ko. Hindi ko alam kung nakailang hinga na ako ng malalim para man lang mabawasan ang kaba sa dibdib ko pero hindi pa rin mawala wala iyon. Medyo nanginig pa ang kamay ko nang itaas ang baseball bat para maghanda sa paghagis ng bola.

Ako na ang papalo at sobrang kinakabahan ako. I know my powers as a nephilim that I'm much stronger than human. But this is my first time playing base ball and its frustrating. Their stares are all on me, that's why I can't help but to feel nervous.

"Go Alquiza!" sumipol pagkatapos sumigaw ng isang lalaki mula sa gilid ng field. Parang mas lalong nawala ako sa konsentrasyon dahil roon. Panibagong babae na naman ang magagalit sa akin panigurado dahil sa sumigaw.

I done playing Volleyball, Table Tennis, Basketball, Football and other sports game. I can say I play it well. Dito lang talaga ako sa baseball nagaalangan dahil unang beses pa lang.

"Go Astrid!" isang sigaw muli galing sa hindi pamilyar na lalaki.

"Damn unfair bakit balot ang suot ng baseball players!" sigaw muli sa ibang direksyon na hindi ko na pinagtuunan pa ng pansin dahil may pumito na.

"Hit it loser!" sigaw pa ng naghagis na babae sa akin kasabay ng malakas na pagbitaw ng bola. Pumintig ng malakas ang puso ko at tinitigan ang bola at nagsimula ko ng maramdaman ang kakaibang kakayahan ko.

My vision zoom automatically like a high-tech binoculars that I can completely see the ball even from a far clearly. I hold the baseball bat firm and tightly. I'm looking at the ball sternly and when I'm sure on my angle, speed and power of release... I position my arm in right place. Then I hit the ball with correct movement and right motion with full power.

Tumaas ang dibdib ko pagkatapos na magawang tamaan ang bola. I heard the crowd gasped on watching the ball going far. Sumigaw na ang ilang team mates ko para tumakbo ako at mabilis kong binitawan ang baseball bat para gawin iyon. My vision is blurred on the speed of running. Malakas ang pintig ng puso habang isa isang inaapakan ang bawat square at windang ang bawat bantay. Nang makaapak sa huling square na dapat puntahan ay nagsigawan ang mga team mates ko.

"Home Run!!" malakas na sigaw ni Coach sa saya at nagtalunan silang lahat. My hit turn us to win the game.

The other team gasped on disbelief  on what I did and the crowd too. Antonia glared at me, ang kapitan ng team na kalaban namin. Unlike us she is really a player of baseball but I still make her team lose.

I didn't mean to use my powers accidentally.

Malaki ang ngiti sa akin ng mga kaklase na kakampi ko nang lumapit ako sa kanila.

"Thank you Astrid! Exempted na tayo sa exam ni Mr. Carillo. Makakahinga na ako ng maluwag!" si Ruffa at tipid na ngiti naman ang sinukli ko sa kanya.

"You're welcome." I said gently at kitang kita ko ang laki ng ngiti niya sa akin.

"Ruffa c'mon don't talk to that stealer." agad na nawala ang ngiti ko ng tawagin siya ng ilang kaklase namin. Sinamaan siya ng tingin ng makitang kausap ako.

"Antonia I just thanking her. Without her our team can't win the game. You know you should celebrate with us!" masayang anyaya ni Ruffa sa akin. Ramdam ko naman ang pagka sinsero sa tinig niya. Tumalon naman ang puso ko pero agad natigil sa eksahaderang pagbuga ng hangin ni Antonia.

"Don't you dare invite that skanks Ruffa!" galit niyang sinabi at umikot lang ang mga mata ni Ruffa.

"Oh shut up you can't even lift your arm to hit the ball unlike her. So weak!" ani Ruffa at namilog ang mga mata ko dahil sa sinabi niya. Kita ko na ang galit ni Antonia dahil sa pamumula ng kanyang mukha at malakas na sumigaw. Pagkatapos ay naglakad palayo kasama ang iilan.