Embracing His Downfall (Archangel Series #2)

Kabanata 27

Kabanata 27:
Savior

I'm breathing rapidly while looking at Nathalie who have a devil smirk now. My lips are trembling and my hand as well. Ang liwanang na nagmumula sa nasusunog na mansiyon ay mas lalong magbibigay kilabot sa akin habang nakatingin sa mga nakapalibot na demonyo sa paligid. Binalot ng kaba at takot ang katauhan ko at hindi ko alam ang dapat gawin sa ngayon.

"I-Impossible." mahina kong saad at napasinghap ng higitin ni Nathalie ang buhok ko ng marahas dahilan para mapaangat ang katawan ko mula sa pagkakasadlak sa lupa.

"Possible, Astrid. Ang lahat ng nakikita mo ngayon ay totoo. Ito ang reyalidad! At ilang minuto mula ngayon ay mawawala na ang kakayahan mong huminga bilang isang mortal. Magiging abo ka na lang katulad ng mga pinatay naming kalahi mo." ramdam na ramdam ko ang hapdi sa dibdib ko habang nakatingin sa bahay na buong tinutupok na ngayon ng apoy.

Nanlalabo ang paningin ko sa luha.

"L-Lola." nabasag ang tinig ko at muling nag-init ang mga mata para sa panibagong luha nang sumagi sa isip ko ang imahe niya. Kumuyom ang kamao ko kung gaano sila kawalang hiya sa ginawang ito. Totoong demonyo sila. Mga walang puso!

This is unforgivable. I will never forgive them even its my nature to forgive everyone on their mistake. I can't take it, its too much.

"Seeing you vulnerable is soothing us, Astrid more than I expected. Matagal ko ng hinihintay na lumuha ka ng ganito." si Nathalie at mas lalong kumuyom ang mga kamao ko ng marinig siyang tumawa.

"B-Bakit?" mahina pero mariin kong tanong at nakita ko ang pagtaas ng kilay niya at mas lalong hinigit ang buhok ko. Ramdam ko ang higpit noon na saglit akong napapikit sa sakit pero hindi ko hinayaang may lumabas mula sa bibig ko na daing para bigyan siya lalo ng saya.

I will never let her give the satisfaction of hurting me. This is so cruel. They are really heartless. How can they even exist doing this kind of things.

They are really all evils.

"Bakit? Tinatanong mo ang dahilan? Because a half human and a half angel like you is a threat for our existence! A weak and pitiful nephilim like you can't live longer because of our existence! How ironic that in the prophecy, you're the one who would be the reason for our extinction? Paano mangyayari na mamatay kami dahil sayo kung sobrang hina mo!" marahas akong napasinghap sa narinig mula sa kanya.

Nanlaki ang mata ko. Alam niya ang tunay kong katauhan?! She knows that I'm a nephilim. Kung alam niya ang tungkol rito... kung ganoon sila rin. Si Koraun. Nanikip ang dibdib ko. Parang pinipiga ang puso ko ngayon.

"Hindi ako naniniwala sa propesiya! Para kang daga na nanginginig sa takot ngayon! Nakakaawa ka." sinabi niya sa mariin na boses pero sa nakakapalibot na paraan.

Tumingin ako sa kanya ng diretso at agad akong napadaing sa sakit ng malakas niya akong sampalin dahilan para tumilapon ako hindi kalayuan sa kanya. Agad akong napadaing ng tumama ang likod ko sa matigas na bato at napasigaw ng maramdaman ang matinding sakit.

"Tama, sumigaw ka sa sakit. Ganyan nga Astrid. You're making me feel the thrill to kill you!" sigaw ni Nathalie at nanlaki ang mga mata ko ng iangat ang tingin at makita ang katawan niya na dahan dahan naging pula. Ang mga mata niya na parang sa mortal ay naging purong itim na ngayon. Ang tenga niyang pabilog ang dulo ay nagiging matulis at nag-iba ang hugis.

Dahan dahan na nabubuo ang sungay sa ulo niya. Napasinghap ako ng marinig amg mabibigat na hakbang patungo sa akin.

Sinubukan kong tumayo para sana magawa man lang makahakbang palayo sa kanya. Nanginginig ang nga tuhod ko dahil sa pagkakatalsik. Tinungkod ko ang mga kamay ko sa lupa para magawang maangat ang katawan pero nang nakakalahati na ako sa pagtayo ay bumagsak muli ako. Napaubo ako sa sakit sa nangyaring pagkabagsak at narinig ko ang halakhak ni Nathalie.