The Maze Runner

39

Tijdens het werk probeer ik niet zoveel op te kijken naar Newt, maar als ik dat toch weer doe, zie ik dat hij dat net zo moeilijk vindt als ik. Toch probeer ik me te concentreren op de aarde en geef ik de planten water.

Deze nacht was zonder twijfel de beste nacht uit mijn leven. Het maakt niet uit hoe mijn leven in elkaar zat voordat ik hier kwam, maar ik weet het gewoon zeker. Hij was zo lief voor me.. Ik kan nergens anders meer aan denken dan zijn warme lichaam. Ja, het was zeker fijn om zo dichtbij hem te zijn.

Als ik opkijk naar Newt, kijkt hij ook naar mij. We glimlachen naar elkaar. 'Hallo, kunnen de tortelduifjes niet eens voor één keer gewoon gaan werken?' merkt Stan op. Gelukkig zijn mijn wangen al rood door de hitte van de zon en het werk. Newt rolt met zijn ogen, glimlacht nog steeds en kijkt dan weer naar de grond om door te gaan met werken.

'Daar is mijn goede vriendin,' zegt Thomas half grijnzend als ik met de werkgroep pauze kom houden en bij hem kom zitten. Ik onderdruk een grijns en ga naast hem zitten. 'Heb je nog meer gezien?' vraagt hij dan. Ik werp een scherpe blik op hem. Waarom zegt hij dat waar de anderen bij zijn? Zij weten van niks. Maar toch schud ik mijn hoofd. Newt komt naast me zitten en zegt niks. Zou hij nog steeds iets over Thomas en mij denken? Als ik hem aankijk, zie ik dat hij daar niks meer over denkt. Het enige dat hij doet is naar me glimlachen.

Ik kan niet anders dan terug glimlachen. Ook al zitten we hier opgesloten door honderden muren en zwerven er daar Grievers rond, toch voel ik me even gelukkig, net als vannacht. Het is gek dat dit gevoel zo'n grote omslag kan maken op de hele situatie. Toen ik hier kwam, voelde ik me hopeloos. Maar nu ik Newt heb, zie ik alles een stuk positiever in. Man, wat ben ik gek op die jongen.

'Newt, Alby! Kom snel!' Een jongen komt naar ons toe gerent. 'Het meisje! Ze is wakker!' Ik weet niet waar Alby was, maar ineens staat hij bij ons. Is Teresa wakker? Thomas en ik kijken elkaar aan. Nu is het moment om erachter te komen wat er met haar aan de hand is. Maar Alby en Newt zijn degene die als eerste bij haar gaan kijken, dus blijven wij achter. We lopen een paar meter bij de werkgroep vandaan en gaan opnieuw in het gras zitten.

'Dus.. wat gaan we doen?' vraag ik. Thomas haalt zijn schouders op. 'Wie zegt dat zij weet wat er aan de hand is?' Dat is waar.. misschien weet ze niet wat er aan de hand is, maar.. 'Ik heb haar gezien! En jij kent haar ook, toch?' Thomas schudt zijn hoofd. 'Ik weet niet of ik haar ken.. ik voel me wel verbonden met haar, maar.. meer weet ik niet. Ik-' Hij stopt met praten en grijpt naar zijn hoofd. 'Wat..' stamelt hij. Ik frons. 'Wat is er?' Hij kijkt me aan. 'Volgens mij word ik gek.' Nu kijk ik geïrriteerd. 'Hoezo dan?'

'Ik hoor haar stem in mijn hoofd. Ze zegt dat we moeten praten.'