The Maze Runner

49

Met een zinkend hart kijkt Arnold Demore naar de tieners die de labyrintproef hebben doorstaan. Het gezicht van zijn dochter; verdrietig, wanhopig, verward en gebroken, kan hij bijna niet aanzien. En dan nog te bedenken dat fase twee snel zal gaan beginnen.. Nee, hij wil niet dat zijn dochter daar nog onderdeel van zal zijn. Hij wil dat ze eruit gehaald wordt. Dat haar geheugen wordt gewist en dat ze haar oude geheugen weer terugkrijgt. Dat ze alles vergeet wat ze de afgelopen twee maanden meegemaakt heeft. Maar het kostte hem heel veel moeite om dat voor elkaar te krijgen. Zijn baan stond er zelfs voor op het spel.

Maar toch heeft hij het gezegd tegen Ava Paige, de vrouw die het hele onderzoek leidt. Ze deed er erg moeilijk over, maar uiteindelijk heeft ze het een kans gegeven. Als Hayley ermee toestemt, zal ze uit de proef worden gehaald en zal ze alles vergeten. Arnold is opgelucht; hij kan zich niet voorstellen dat ze dat zou weigeren. Hij heeft de verschrikking in haar ogen gezien. Voor Arnold is dit goed nieuws: ze zal alles vergeten en hij zal overal vanaf zijn. Zijn dochter zou niet meer verder kunnen gaan met hem. Ze zou alles vergeten, maar hij niet. En Arnold heeft er nu al zin in om hem zo te zien lijden. Maar eerst moet de eerste stap gedaan zijn.

'Oké, nu is je kans.' Arnold snapt niet dat Paige het een "kans" noemt, want hij is ervan overtuigd dat het zal lukken. Nu zal alles goed komen. Hij gaat voor de camera zitten en doet zijn kraag goed. Zijn ogen glijden naar het scherm waarop de groep te zien is. 'Succes.' Walter, Arnold's collega, houdt zijn duim omhoog. Maar Arnold heeft geen succes nodig. 'We gaan live binnen twintig, negentien, achttien..'