The Maze Runner

41

Terwijl ik samen met Newt bij de boom zit, moet ik maar steeds aan WICKED denken. Nadat Teresa tegen Thomas zei dat ze voor WICKED werken, ben ik opgestaan en weggelopen. Laat ze maar samen praten, ik hoef het niet eens meer te horen. Wat een onzin. Als ze voor WICKED zouden werken, waarom zouden ze hier dan zijn? Maar aan de andere kant.. ik héb ze gezien toen ik door die gang liep..

'Gaat het?' vraagt Newt. Hij aait met zijn hand over mijn hoofd. Als ik hem aankijk, ben ik even vergeten wat ik wilde zeggen. Maar dan weet ik het weer. 'Teresa zei dat zij en Thomas voor WICKED werken. Dat WICKED goed is. Maar als ze echt goed zijn, waarom hebben ze ons hier dan opgesloten?' Newt kijkt bedenkelijk. 'Ik weet het niet. Maar er is iets raars met haar. Ze ontwaakt van die "coma" of hoe je het dan ook mag noemen, en ze wil ons niet spreken. Ze bleef maar zeggen dat ze eerst met Thomas wilde praten.'

'Dat zei ze ook toen ze bij ons was. Dat ze met Thomas wilde praten. En..' Ik denk aan wat Thomas had gezegd. Dat ze in zijn hoofd praatte. Moet ik dat wel tegen Newt zeggen? 'En wat?' vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet niet of ik het mag zeggen, maar.. ze kan in zijn hoofd praten.' Newt heeft dezelfde reactie als ik. Hij fronst en zegt: 'In zijn hoofd?' Ik knik. 'Ze kan met hem praten zónder echt te praten.. gewoon in zijn hoofd.' Newt's ogen flitsen naar het tweetal, dat dichtbij het bos zit.

'Ik mag Tommy erg graag, maar ik kan niet ontkennen dat er iets raars aan de hand is. En het is begonnen toen hij kwam. Hij wilde zó graag een Renner worden, terwijl niemand dat wil. Iedereen die de Verandering heeft doorgemaakt, zegt dat ze hem hebben gezien. En jij hebt haar ook gezien, hè?' Ik knik. 'Ja.' Newt zucht. 'Gally is vijandig tegen Thomas. Hij is ervan overtuigd dat hij het kwaad zelf is. En Ben.. hij is er zelfs gek van geworden.'

'Waarom heb je trouwens tegen me gelogen?' wil ik weten. Newt kijkt me fronsend aan. 'Gelogen? Wanneer? Waarover?' Ik haal mijn schouders op. 'Over Ben. Je had gezegd dat er geen redmiddel is voor iemand die gestoken is, terwijl die er wel is. Het heeft ook geholpen, alleen is Ben gek geworden door de beelden die hij gezien heeft. Waarom liet je me geloven dat je er geweest bent als je gestoken wordt?'

'Ik wilde niet dat je ooit het doolhof in zou gaan.' Newt kijkt naar de grond. 'Ik dacht.. als ik je laat geloven dat er geen redmiddel is, zul je je nooit in het doolhof wagen. Dan hoef je die pijn en verschrikking niet mee te maken. Ik dacht dat ik het goed gedaan had, maar.. tja. Door mij heb je alsnog-' 'Daar zouden we het niet meer over hebben,' onderbreek ik hem. 'Het is toch voorbij?' Ik probeer er luchtig over te doen, maar ik weet nog steeds hoe ik me voelde toen ik die Griever op me af zag komen. Toen ik die steek voelde. En de pijn. Oh, die verschrikkelijke pijn door mijn hele lichaam.

'Je bent trouwens iets vergeten,' zeg ik om snel over iets anders door te gaan. 'Je zegt net dat er rare dingen gebeuren sinds Thomas en Teresa er zijn. En ik dan?' Newt kijkt me weer aan. 'Door jouw komst zijn er andere rare dingen gebeurd. Maar Tommy en.. Teresa. Alby, Gally en de anderen hebben hem gezien. En jij hebt haar gezien. Niemand heeft jou gezien.'

'Maar hoe zit het dan met het feit dat ik Thomas al kende voordat ik hier kwam? Wat als ik ook iets te maken heb met WICKED?' Newt schudt zijn hoofd. 'Dat denk ik niet.' Meer zegt hij niet. Zou hij echt denken dat ik niks met WICKED te maken heb, of zou hij het alleen maar hopen? Wat als ik er wél iets mee te maken heb? Wat als ik ook voor ze werk of gewerkt heb, zoals Teresa zei over haar en Thomas?

Newt en ik schrikken allebei op van rumoer in het kamp. We springen op en haasten ons naar het kamp. 'Wat is er aan de hand?' wil Newt van Stan weten. 'Dat zouden wij ook wel willen weten..' mompelt hij gestrest. Zijn ogen flitsen in paniek naar de poort. 'Het is al tijd geweest. En de muren gaan niet dicht.' Mijn ogen flitsen ook naar de poort, die nog steeds wagenwijd openstaat. 'Wat..' begint Newt, maar meer zegt hij niet. 'Misschien gaan ze over een paar minuten dicht?' probeer ik hoopvol te zeggen, maar het mislukt. 'Nee..' zegt Newt. 'Dat geloof ik niet.'

Zijn gezicht staat hard als hij me aankijkt. 'De muren zijn drie jaar lang áltijd om dezelfde tijd dicht gegaan. Nooit later dan normaal.' Zijn gezicht staat vol zorgen en afgrijzen. 'Dus als ze nu niet dicht zijn gegaan, betekent dat dat ze niet meer dicht zullen gaan ook.' Ik voel overal kippenvel. De muren gaan niet dicht?!