The Maze Runner

45

'Dus om even het plan samen te vatten,' begint Berend als we in een groepje in het gras zitten en onze strategie hebben besproken. 'We gaan met z'n alle het doolhof in, náár het punt toe waar de Grievers zich huisvesten. Met een patroon van cijfers, waarvan we niet eens weten of dat wel de oplossing is?!' Minho knikt. 'Fantastisch!' zegt Berend. Ik snap zijn punt. Ik sta ook niet echt te trappelen om naar het huis van de Grievers te gaan, maar..

'Het is onze enige keuze,' zegt Minho dan. 'We kunnen niks anders, we móeten iets proberen. Maar als jij heel graag hier blijft wachten totdat de Grievers uiteindelijk iedereen vermoord hebben, ga je gang. Maar ík doe daar niet aan mee.' Hij staat op. 'Thomas, Alby, Stan, Joost, Brad, Pim. Ik wil dat jullie met me meegaan om de wapens te halen. Daarna gaan we eten en dan stel ik voor dat we op pad gaan.' De jongens staan op.

Ik kijk even naar Alby, die bedenkelijk voor zich uitstaart. Iets zegt me dat hij geen zin heeft om op te staan. Maar uiteindelijk doet hij het toch. Newt en ik staan ook op. We lopen naar de andere jongens toe en vertellen ons plan. Niemand vindt het een fijn idee, maar een groot deel van de groep stemt er toch mee in. Terwijl iedereen erover praat, besluiten Newt en ik een rustig plekje op te zoeken. We gaan bij de boom zitten.

'Wat een week,' zegt Newt dan. 'Ja, zeg dat wel.' We zitten tegenover elkaar in kleermaker zit. Hij pakt mijn hand vast en streelt erover met zijn duim. 'Hoe voel je je?' vraagt hij dan lief. Er komt vanzelf een glimlach op mijn gezicht, maar dan denk ik na over wat er gebeurd is en mijn glimlach verdwijnt. 'Ik weet het niet. Jij?' Hij geeft geen antwoord, hij blijft me alleen maar aankijken. 'Hayley..' dringt hij dan aan. Ik zucht. 'Ik weet niet hoe ik me voel. Moet ik me nu verraden voelen? Of boos? Gefrustreerd? Ik voel dat allemaal niet..' Mijn stem word kleiner als ik zeg: 'Ik ben alleen maar bang..'

Newt's greep om mijn hand wordt sterker. 'Ik ben ook bang. We zijn allemaal bang. Maar we gaan daar nu iets aan doen. We komen hieruit, echt waar. Jíj komt hieruit. Daar zorg ik voor.' Ik haal mijn schouders op. 'Ik wil hier alleen uitkomen als jij er ook uitkomt.' Hij schuift op zodat hij naast me komt te zitten. Dan slaat hij zijn armen om me heen. 'Dat gaat ook gebeuren, oké? Het komt allemaal goed.' Ik weet niet of hij het echt meent of het alleen maar zegt zodat ik me beter voel, maar heel even voel ik me ook beter.

'Newt,' zeg ik dan. 'Ik ben niet alleen bang voor wat er komen gaat, maar.. ik denk dat ik nog banger ben voor hoe het straks verder gaat. Als het ons gelukt is, bedoel ik..' Hij knikt. 'Ik weet hoe je je voelt. Maar we zullen niet alleen zijn. We hebben allemaal elkaar nog. En wíj hebben elkaar.' Als ik hem in de ogen kijk, zie ik een vastberadenheid die ik niet vaak eerder heb gezien. Ik glimlach licht. 'Ja, wij hebben elkaar.' Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en kijk naar het gras.

Ik ben een tijdje aan het nadenken als Newt me uiteindelijk uit mijn gedachten haalt. 'Weet je,' begint hij. 'Er is iets dat ik je nog niet verteld heb.' Ik haal mijn hoofd van zijn schouder en kijk hem aan. 'Wat dan?' Hij kijkt serieus. 'Iets heel belangrijks.' Ik brand van nieuwsgierigheid. 'Zeg op, nu wordt het echt eng.' Maar het zware gevoel verdwijnt als zijn ogen zachter worden. 'Oké. Er is iets dat ik je nog niet verteld heb. Iets dat ik graag wil zeggen voordat we ons in het doolhof wagen.'

Ik krijg toch iets van paniek. 'Maar je zei net dat we hier samen-' 'Ssht. Ik weet wat ik gezegd heb. Nu verpest je het moment.' Zijn mondhoeken krullen omhoog. De mijne ook. 'Oké, sorry. Ga verder.' Hij kijkt weer serieus, maar zijn ogen staan zacht. 'Ik hou van je.' Als hij dat zegt, voel ik een schok door me heengaan. 'W-wát zei je?' stamel ik. Zijn mondhoeken krullen omhoog. 'Ik hou van je.' Mijn hart gaat als een gek tekeer en ik voel overal vlinders door mijn lichaam vliegen. Mijn mondhoeken krullen omhoog, net zolang totdat er een grijns op mijn gezicht komt.

'Wát zei je?' vraag ik dan nog een keer. Newt begint te lachen en prikt me in mijn zij. 'Ik hou van je, Hayley.' Hij drukt een kus op mijn wang. 'Ik hou ook van jou.' Dan druk ik mijn lippen op die van hem. Ik hou echt van hem. Het maakt niet uit of we elkaar nu pas een maand kennen, ik hou gewoon van hem. En we gaan hier samen uitkomen.