KAYNAK (Renklerin İçinde II) (TAMAMLANDI)

Karanlığın Ardında (Cleon&Lea)

Sonunda özel bölümlerle ilgili ilk sözümü tutabiliyorum. Safkan lanetine ne kadar istesem de yazamamıştım. Ama renkler benim en değerli bebeğim. Umarım bölümü seversiniz. 

Tutunduğu balkon korkuluklarına yaslanan Lea, başını gökyüzüne doğru kaldırdı. Geceyi nispeten aydınlık hale getiren yıldızları izlerken, zihni Damien'ı kurtarırken kendini bulduğu boşlukta dolanıyordu. 

Siyahın ruhuna sahip olmak, ruhla birlikte büyük bir gizeminde içinde yaşamasına sebep olmuştu. Öyle ki bir kaç gün önce Fia ile konuşmak bile onu tam olarak rahatlatmış değildi. Kraliçe renklerin kaynağı olmasına rağmen, siyahın kendine has bir doğası olduğunu söylüyordu. Tüm bunların yanında Hypate taşı sayesinde, renk ruhlarının tamamını içinde barındırmış, onlarla bir bütün olmuştu. 

Renkleri bu denli içten hissetmesinin belki de bir sebebi buydu. Ama cevapları Kraliçe bile ona veremezken, kendisi de bulmakta zorlanıyordu. Bildiği tek şey Fia'nın da söylediği gibi, her şeyin normale döneceğiydi. Tek ihtiyacı olansa zamandı. 

Lea'ın karmakarışık düşünceleri, sıkıntılı durumu günlerdir sürüyor olsa da, yine de bir şekilde normal davranmayı deniyordu. Belki de bedeni başına gelen onca felaketin ardından, içinde bulunduğu huzuru yadırgıyordu. Uzun süre boyunca mutluluğa hasret kaldığını ortadaydı. Şimdiyse Cleon ile birlikte mutlu olmalıydı. Sadece hislerinin nereye kaybolduğunu bilmiyordu. Özellikle de mutluluğun...

"Lea."

Başını balkon kapısına çeviren, Lea, uykulu gözlerle kendisine bakan adamı gördüğünde, gülümsemeye çalıştı. Sahip olduğu harika adam göz önüne alındığında, kafasını karıştıran düşüncelere rağmen, gülümsemek o kadar da zor olmamalıydı.

"Cleon."

"Yine mi uyuyamadın?"

Lea, bir anda sessizliğe gömülürken, sevdiği adama doğru yürümeye başladı. Hislerinde azalma olsa da, içinde Cleon'a karşı hissettiği sevgi ve aşk olduğu gibi duruyordu. Cleon'un açtığı kollarının arasına girdiğinde, çıplak göğsüne başını yaslarken derin bir nefes aldı. Bir kaç gecedir sürekli olarak uyanıyordu. Uyanmasının nedeniyse, ruhları dünyalı bedenlerini çoktan terk etmiş olan, renk ruhlarını duyuyor olmasıydı.