the road to YOUR HEART

Κεφάλαιο 23

η επόμενη μέρα

Μαρία

Λύγισα.

Λύγισα στο δωμάτιο μου το βράδυ που ήρθε μεθυσμένος σπίτι μου. Λύγισα στο σαλόνι χτες που ήρθε για να μου ζητήσει συγγνώμη. Λύγισα τα μεσάνυχτα στο μπάνιο όταν ήρθε χτυπημένος. Λύγισα στο κρεβάτι σήμερα τα ξημερώματα που με ξύπνησε για να μπει μέσα μου. Και μάλιστα την τελευταία φορά λύγισα δυο φορές.. συνεχόμενα. 

Κοιτάω το χτυπημένο του πρόσωπο. 

Δεν μπορώ να τον βλέπω έτσι. 

Σπαράζει το μέσα μου.

Όταν άνοιξα την πόρτα και τον είδα σε αυτήν την κατάσταση.. ω Θεέ μου. Απλά δεν το άντεξα. Ξέχασα οτιδήποτε μου έχει κάνει, κάθε του ψέμα, κάθε του δικαιολογία, κάθε του κοροϊδία και απλά του άνοιξα για ακόμη μια φορά την πόρτα του σπιτιού μου. Και όχι μόνο αυτή..

Μια τελευταία φορά, αυτό έλεγα ξανά και ξανά στο μπάνιο και αυτό εξακολουθούσα να επαναλαμβάνω από μέσα μου και στο κρεβάτι σήμερα το πρωί. 

Αυτό και κάτι ακόμη.. 

Το πόσο τρυφερός ήταν.. το πόσο δοτικός ήταν.. το πόσο γλυκός ήταν.. 

Ήταν μέσα μου και έτρεμα ολόκληρη.. με κρατούσε στην αγκαλιά του και έλιωνα σαν το κεράκι.. μου ψιθύριζε λόγια αγάπης και φτερούγιζε η καρδούλα μου.. μου έλεγε πόσο όμορφη είμαι και κοκκίνιζα.. κοκκίνιζα από ντροπή και από έρωτα ταυτόχρονα.. γιατί αυτό νιώθω για τον άνδρα αυτόν.. υπέρμετρο έρωτα.

Ξεκινάω να φιλάω μία μία τις πληγές στο πανέμορφο πρόσωπο του.. για τρίτη φορά από την στιγμή που ξύπνησα. 

Χαμογελάω πικραμένα.

Είμαι αξιολύπητη.

Τον έπιασα στις τουαλέτες της σχολής με την πρώην κολλητή μου, έμαθα ότι ενώ ήμασταν μαζί είχε πάει και με άλλες και εγώ.. εγώ απλά..

Τον αγαπάω ακόμη. 

Τον περιποιούμαι ακόμη.

Τον προστατεύω ακόμη.

"Μην σταματάς.." μου λέει ο Μιχάλης με την αγουροξυπνημένη του φωνή την στιγμή που τα χείλη μου φιλούν την τελευταία του μικρή πληγή πάνω από το αριστερό του φρύδι.

Παρατηρώ τα μάτια του, είναι κλειστά.

Παρατηρώ τα χείλη του, χαμογελούν αχνά.

"Μου αρέσει να ξυπνάω με τα φιλιά σου.." προσθέτει λίγες στιγμές σιωπής μετά. "Παίρνουν τον πόνο από πάνω μου.."