the road to YOUR HEART

Κεφάλαιο 20

η επόμενη μέρα

Μιχάλης

"Πάρε αυτήν την μαλακία από μπροστά μου ρε μάνα!" της λέω για χιλιοστή φορά από την ώρα που ήρθε. "Ανακατεύομαι και μόνο που την βλέπω ρε πούστη μου!"

"Τι είναι η μαλακία και τι ο πούστης?" ρωτάει η Λίζα και κάθεται με φόρα στην καρέκλα του γραφείου μου. 

Ξεροβήχω

Μα τίποτα δεν αφήνουν να πέσει κάτω σε αυτήν ηλικία?

"Αυτές μωρό μου είναι δύο πολύ κακές λέξεις που τις λέει συχνά ο αδερφός σου και για αυτό, όταν γίνει καλά θα του βάλουμε πιπέρι στο στόμα" της απαντάει η μάνα μου και με κοιτάει με θυμό. 

Χαμηλώνω αμέσως το βλέμμα μου.

Στην τελευταία της φράση, η καρδιά μου έχασε έναν χτύπο.

Αυτό μου έλεγε και η Μαρία όταν της ζητούσα να μου πάρει πίπα.

Χαμογελάω πικραμένα.

Το αθώο μου το Μαράκι.

Το μικρό μου το κοριτσάκι.

Κοιτάω και πάλι τα αποτελέσματα των εργασιών στο κινητό μου.

Με αγαπάει, δεν μπορεί με αγαπάει.

"Άσε το κινητό σου στην άκρη και άνοιξε το στόμα σου!" φωνάζει η Αναστασία. "Μιχάλη δεν έχω όλη την μέρα ελεύθερη για να σε παρακαλάω να φας. Εδώ και δύο μέρες είσαι χάλια, είσαι αφυδατωμένος, χλωμός και κομμένος! Φάε σε παρακαλώ πολύ αγόρι μου! Τι πείσματα είναι αυτά? Ούτε όταν ήσουν 5 χρονών δεν έκανες έτσι!" 

Παρατηρώ το πρόσωπο της μάνας μου.

Φαίνεται ανήσυχη, φαίνεται κουρασμένη.

Δυο μέρες είναι στο σπίτι μου άλλωστε και με παρακαλάει να φάω κάτι πράσινες, κίτρινες και πορτοκαλί σούπες. Και εγώ μονίμως αρνούμαι. Δεν κατεβαίνει τίποτα κάτω. 

Δεν τις θέλω τις πούστικες τις σούπες. 

Την Μαρία θέλω μόνο.

Γαμώ την πουτάνα μου γαμώ.

"Φάε να γίνεις καλά!" φωνάζει η Λίζα και ξεκινάει να ανακατεύει τα πράγματα μου. "Εγώ όταν είμαι άρρωστη τρώω όλο μου το φαγητό και την επόμενη μέρα νιώθω τέλεια!"

Αν με τάιζε το Μαράκι, ευχαρίστως να έτρωγα.

Αλλά τι λέω?

Η κοπέλα για την οποία χτυπάει σαν τρελή η καρδιά μου, δεν με θέλει. Μου το είπε ξεκάθαρα πριν δυο μέρες ότι προτιμάει τον Μήτσο. Και εγώ έφυγα από το σπίτι της και πήγα και ήπια τον κώλο μου για να ξεχάσω.. να την ξεχάσω. Έστω και για μια στιγμή ήθελα να μην τριγυρνάει στο νου μου. Όμως απέτυχα, διότι το Μαράκι μου δεν βγήκε από το μυαλό μου ούτε για ένα δευτερόλεπτο.