the road to YOUR HEART

Κεφάλαιο 21

Μιχάλης

Βγάζω το τζάκετ μου και το πετάω στην πολυθρόνα. 

Παίρνω θέση στον μεγάλο καναπέ και σταυρώνω τα πόδια μου.

Κοιτάω προς την πόρτα.

Τι στον πούτσο κάνουν τόση ώρα μέσα? 

Άντε να φύγει να τελειώνουμε, θέλω να της μιλήσω.

Κοιτάω και πάλι το τζάκετ μου.

Πάντα νευρίαζε όταν πετούσα τα ρούχα μου και τα παπούτσια μου δεξιά και αριστερά μες στο σπίτι της.

Γαμώ την καταδίκη μου γαμώ.

Σηκώνομαι αμέσως και μαζεύω το τζάκετ μου από την πολυθρόνα. 

Θα το κρεμάσω στον καλόγερο.

"Να μην ανησυχώ?" την ρωτάει ο μαλάκας της λίγο πριν βγει από την πόρτα. 

"Να μην ανησυχείς" του απαντάει το Μαράκι. "Με τον Μιχάλη έχουμε τελειώσει" προσθέτει και του δίνει ένα πεταχτό φιλί.

Σφίγγω δόντια και πετάω με δύναμη το τζάκετ στο πάτωμα. 

ΤΙ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΆΝΑ ΜΟΥ ΓΑΜΩ?

ΕΓΩ ΤΗΝ ΘΕΛΩ ΑΚΟΜΗ

ΕΚΕΙΝΗ ΜΕ ΑΓΑΠΑΕΙ

ΔΕΝ.ΕΧΕΙ.ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ.ΤΙΠΟΤΑ.

Παρατηρώ τον Μήτσο που την φιλάει και με κοιτάει ταυτόχρονα.

Ο μαλάκας.. 

Εκείνος την χουφτώνει και εγώ πεθαίνω. 

Μα γιατί του το επιτρέπει στην τελική?

Μόνο εγώ θα έπρεπε να την αγγίζω!

Μόνο εγώ!

"Να προσέχεις" της λέει και καρφώνει το βλέμμα του πάνω μου. Αν την αγγίξεις σε γάμησα, συμπληρώνει άηχα για να τον καταλάβω μόνο εγώ.

Χαμογελάω λοξά και του κάνω κωλοδάχτυλο. Είναι δική μου, του απαντώ και σταυρώνω τα χέρια μου στο στήθος. 

"Θα προσέχω" του λέει η Μαρία και βγαίνει από την αγκαλιά του. 

Ευτυχώς

Αυτά τα 79 δευτερόλεπτα που διήρκησε η στενή αυτή επαφή, κόντεψα να πεθάνω από τον πόνο. 

"Και τώρα οι δυο μας" της λέω με το που μας αδειάσει την γωνιά ο παπάρας. 

Επιτέλους μόνοι!

Το Μαράκι γυρνάει αργά αργά το σωματάκι της και με κοιτάει. Τα καφέ της ματάκια καρφώνονται με παράπονο στα πράσινα δικά μου. Μόνο για ένα δευτερόλεπτο. Τόσο διαρκεί το συναίσθημα στο βλέμμα της, διότι αμέσως μετά υιοθετεί την γνωστή απάθεια των τελευταίων ημερών στο προσωπάκι της.