the road to YOUR HEART

Κεφάλαιο 31

δύο εβδομάδες μετά

Μαρία

"Εδώ δεξιά.. και μετά αριστερά.. και μετά για 650 μέτρα ευθεία" 

Η Κέλλυ με κοιτάει φευγαλέα.

"Το ξέρεις ότι τζάμπα πάμε έτσι?" με ρωτάει και αλλάζει ταχύτητες. "Αποκλείεται να βρούμε μαγειρίτσα μέσα Ιουνίου"

Κάνω αμέσως μια γκριμάτσα αποδοκιμασίας.

"Το google έγραφε ότι αυτό το μαγαζί κάνει την καλύτερη σε όλη την Αττική! Αποκλείεται να μην έχουν το πιο δυνατό τους πιάτο!" 

Τοποθετώ το χέρι μου πάνω στην κοιλίτσα μου και την χαϊδεύω απαλά. Ναι μωρό μου.. ησύχασε.. σε λιγάκι θα φάμε μαγειρίτσα.. αφού μας μύρισε! Δεν θέλω να μου αναστατώνεσαι!

"Ναι, είναι το πιο δυνατό τους πιάτο.. δεν αντιλέγω.. αλλά για την Ανάσταση!" η φίλη μου ξεφυσάει βαριά. "Από τόσα εστιατόρια και από τόσες ταβέρνες έχουμε φάει άκυρο το τελευταίο δίωρο.. ακόμη να σου φύγει η όρεξη? Τι στο διάολο?"

Μουτρώνω απευθείας.

"Το νιώθω.. αυτή την φορά θα είμαστε τυχεροί.. θα πάμε και θα βρούμε μαγειρίτσα.. μπορείς να είσαι λίγο πιο αισιόδοξη?" την ρωτάω με μια φανερή ενόχληση στην φωνή μου.

Εντάξει και στην τελική πώς κάνει έτσι? 

Το βαφτιστήρι της ζήτησε την μαγειρίτσα.. όχι εγώ.

"Και τώρα που πάμε?" με ρωτάει και μου κάνει νόημα να τσεκάρω το google maps. 

Τα μάτια μου καρφώνονται αμέσως στην οθόνη του κινητού μου. 

Μιχάλης σας καλεί

 Η καρδιά μου ξεκινάει να χτυπάει πιο δυνατά.

"Ναι?" απαντώ στην κλήση του και χαζογελάω σαν μικρό κοριτσάκι. 

Τον αγαπώ.

"ΤΙ ΝΑΙ?" πετάγεται η Κέλλυ από δίπλα μου. "Χριστιανή μου πού στο διάολο να πάω, μου- ΜΟΥ ΚΆΝΕΙΣ ΠΛΆΚΑ?" η φίλη μου πατάει αμέσως alarm και σταματάει το αυτοκίνητο στην μέση του δρόμου.

Ω Θεέ μου, θα σκοτωθούμε.

"Μαράκι μου?" η φωνή του Μιχάλη ακούγεται πολύ γλυκιά μέσα από το ακουστικό.

Πριν προλάβω να του απαντήσω όμως, η Κέλλυ μου αρπάζει το κινητό από το χέρι και το τοποθετεί στο αυτί της. 

"Δεν μου λες ρε μελλοντικέ παπάρα.. εε.. πατέρα ήθελα να πω.. γιατί μας παίρνεις κάθε δέκα λεπτά τηλέφωνο? Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι είμαστε στους δρόμους?"