the road to YOUR HEART

Κεφάλαιο 17

μία εβδομάδα μετά

"Ναι.. εκεί.. ναι.. ναι.. ναι.. Μιχάλη το βρήκες! Μιχάλη συνέχισε.. αχχχ Μιχάλη.. ναι.. ναι.. ναι.. αχ.. αχ.. αααααχχχχχχ"

Τοποθετώ το χέρι μου στο πίσω μέρος το κεφαλιού της και το πιέζω με δύναμη στο στρώμα. Δεν μπορώ να την ακούω άλλο. Πολύ υπερβολική μου βγήκε. Και ναι και αχ και βαχ.. τι της κάνω πια και δεν μπορεί να κρατήσει το volume λίγο πιο χαμηλά?

Εντάξει, είμαι καλός στο σεξ, δεν λέω, αλλά γαμώτο τι παθαίνουν οι γκόμενες και φωνάζουν τόσο πολύ όταν τις πηδάω? Τους έχει πει κάποιος ότι όταν γκαρίζουν το ευχαριστιέμαι περισσότερο?

Εγώ την γυναίκα την θέλω αληθινή. Θέλω οι αναστεναγμοί της να μην είναι υπερβολικοί ούτε σε ένταση ούτε σε συχνότητα. Πώς ήταν το Μαράκι δηλαδή? Ακριβώς αυτό! Την έπιανα στα χέρια μου και έλιωνε στην στιγμή, αναστέναζε αληθινά, βογκούσε απαλά. Έτρεμε όταν τελείωνε γύρω μου, έτρεμε ολόκληρη, έτρεμε στην αγκαλιά μου.

Και εγώ το ευχαριστιόμουν τόσο γαμημένα πολύ.

Αχ ρε Μαρία

ΑΧ ΡΕ ΜΑΡΙΑ

Αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο στην σκέψη της και με δυο απότομες ωθήσεις τελειώνω μέσα της.

"Ήσουν θεός" μου λέει η Βίκυ με το που βγω από τον κόλπο της. Με μια απαλή κίνηση την γυρνάω και την αναγκάζω να με κοιτάξει.

"Και εσύ ήσουν απίστευτη μωρό μου" της λέω με αισθησιακή φωνή και της δίνω ένα ρουφηχτό φιλί στα χείλη. "Ο τρόπος που με έσφιξες.. οι φωνούλες που έβγαζες.. ήσουν τρομερή!" Με κάτι τέτοια πέφτουν οι γυναίκες, τις ξέρω καλά.

"Πόσο τυχερή είμαι που με πρόσεξες" Η Βίκυ ξαπλώνει κάτω από το πάπλωμα και μου κάνει νόημα να κουλουριαστώ δίπλα της. "Μαζί σου θυμάμαι τα νιάτα μου, τότε που ήμουνα 20 χρονών και ζούσα την στιγμή, ζούσα ευτυχισμένη"

Της χαμογελάω γλυκά και χωρίς να χάσω άλλο χρόνο, χώνομαι κάτω από τα σκεπάσματα και την κλείνω στην αγκαλιά μου.

"Γιατί να τις ζηλέψεις τις  εικοσάχρονες εσύ μωρό μου?" την ρωτάω και της δίνω ένα φιλί στο μέτωπο. "Τις βάζεις κάτω όλες" προσθέτω και το βλέμμα μου σκοτεινιάζει στην στιγμή.

Όλες εκτός από μία.

Εκτός από μια πολύ συγκεκριμένη, την οποία έχω ερωτευτεί βαθύτατα, την οποία δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου, αλλά κυρίως δεν βγαίνει από την καρδιά μου.