the road to YOUR HEART

Κεφάλαιο 30

6 εβδομάδες μετά, τέλη Μαΐου

Μαρία

Βγάζω το λευκό μου το τζιν από την ντουλάπα και το πετάω στο πάτωμα.

Ούτε αυτό μου κάνει.

Πιάνω το μαύρο παντελόνι το οποίο φορούσα σε καθημερινή βάση όλον τον χειμώνα και το δοκιμάζω.

Θέλω να κλάψω.

Δεν κουμπώνει γαμώτο.

ΔΕΝ ΚΟΥΜΠΩΝΕΙ

Πιάνω στα χέρια μου τα κολάν μου. Δεν μπορεί.. αυτά ελαστικά είναι.. τι στο καλό δεν θα με πιέζουν στην κοιλιά. Και ναι, έχω δίκιο δεν με πιέζουν. Τώρα το μόνο που μένει είναι να βρω με τι μπλούζες θα τα συνδυάζω. 

Ψάχνω μέσα στην ντουλάπα για μακριές, φαρδιές μπλούζες, κατά προτίμηση κοντομάνικες, διότι καλοκαίρι έρχεται, πού να πάω με τα ζιβάγκο?

Και ψάχνω..

Και ψάχνω..

Και βουρκώνω..

Γιατί να είναι όλες οι μπλούζες μου κοντές και στενές? Δεν είναι ότι δεν μου μπαίνουν, αλλά γαμώτο διαγράφεται η κοιλιά μου πια, δεν μπορώ να πηγαίνω στην σχολή και να φαίνεται το φουσκωματάκι.

Γαμώτο γαμώτο γαμώτο

Τι θα κάνω?

Πετάω τις μπλούζες στο πάτωμα.

Ανεβαίνω πάνω στην καρέκλα και ανοίγω το ντουλάπι με τα καλοκαιρινά. Κάτι θα βρω εδώ μέσα, τι στο καλό, μια φούστα, ένα αέρινο φόρεμα, κάτι.

Παγώνω

Θυμάμαι τον εαυτό μου πέρυσι τέτοιο καιρό που..

Ξεσπάω σε αναφιλητά

Δεν έχω ούτε μια φούστα, ούτε ένα φόρεμα. Ποτέ μου δεν φορούσα φορέματα, ποτέ. Το πρώτο μου το έβαλα στην γιορτή του, πριν έξι μήνες σχεδόν, τότε που του είπα ότι ήμουνα ερωτευμένη μαζί του και..

Κλαίω ακόμη πιο δυνατά.

Δεν μου το είχε πει πίσω. Δεν το ένιωθε. Και είμαι σίγουρη ότι..

Τα αναφιλητά μου δεν έχουν προηγούμενο.

"Μαράκι?" η φωνή του Μιχάλη ακούγεται ανήσυχη πίσω από την πόρτα του δωματίου μου.

Με απάτησε, μέχρι και εκείνο το βράδυ με απάτησε.

"Μαράκι σε ακούω να κλαις? Μωρό μου είσαι εντάξει?" 

"ΜΗΝ ΜΕ ΛΕΣ ΜΩΡΟ ΣΟΥ" του φωνάζω και κλαίω ακόμη περισσότερο.

Ο βλάκας