Aya's POV
Hay. DSPC na ngayon. Kinakabahan ako. Ayoko na yata. Back out nalang kaya ako? Haha. Joke lang. Ang tagal ko ding pinaghirapan ito ah. Tapos aalis nalang ako ng biglaan? No way.
"Aya, tara. Punta muna tayo sa cafeteria. Kain tayo, gutom na ako." Massie.
"Sige ba. Saan ba cafeteria dito sa Masenfield University?"
"Doon banda. Tara."
Umalis kami ni Massie sa social hall at pumunta sa cafeteria. Haha. Alam ni Massie tumayming kapag gutom ako ah. Palibre nga ako sa kanya. 😆
"Massie, libre mo ako." Bigla akong siniko ni Massie tapos tinuro 'yung nasa likod namin. Geez. Si Reil--- The fudge! Reil?! Ba't nandito 'to?! Wala namang ganyanan ah. Tinakasan ko na nga lang. Naman oh! Aish!
"Bro, ba't ba tayo nandito?" Reil.
"Basta." Aldwin.
"Bakit nga ba kasi?" Reil.
"Kasi.... NANDITO ANG FUTURE MO." Dave. Ha? Future? Future ni Reil nandito? So magiging taga-benta siya dito sa canteen na 'to?
"Ha? Paano naman?" Reil.
"Hi, Aya and Massie." Dave.
"Hi." Me and Massie.
"Aya, si future mo o. Nagtatago sa'yo." Aldwin.
"Baliw talaga kayong dalawa. Lakas ng tama ninyo." Me.
"Sige, Aya. Mauna na kami nina Massie ah. Bye! Enjoy ha!" Iniwan kami nina Dave, Massie at Aldwin. Ba't kaya ganun 'yung mga 'yun? Mga baliw talaga.
"Hey." Reil.
"Yeah." Me.
"Kamusta ka na? Sabi ni JK, nahilo ka daw kasi 'nung Tuesday kaya umuwi ka na. Are you feeling better now?"
"Yes. I'm fine. Pahinga lang ang kailangan ko kasi sabi nila dahil daw sa stress."
"Kasi, wag kang masyadong magpapagod. Pahinga ka rin minsan, hindi 'yung puro work nalang ng work. Tignan mo tuloy nangyayari sa'yo."
"Pasensya na, boss. Trabaho lang." At tumawa kaming dalawa. Hayyy.... Miss ko na 'to. Ba't ba kasi diya lumayo? What did I ever do to him? Napatingin siya sa akin at parang may na-realize.
"Sorry, Aya. Sorry talaga. Iwan na kita dito. Asdfghjklzxcvbnm." Ha? Ano daw sabi niya?
"Teka."
"Sige na, Aya. I need to go. Sorry." He left me there. Clueless.
Reil's POV
Ganito ba dapat? Dapat ko bang lapitan si Aya? Eh nasasaktan na siya. Alangan namang lapitan ko pa rin siya. Sabi nga Dave, I've been so unfair to her.
Hayysss.... Why so complicated, love? Why? Bakit ganyan ka sa akin? Why so confusing, tadhana? Hindi ko alam kung anong plano mo sa akin, kay Aya at sa nililigawan ko. Sino ba talaga? Litong-lito na ako.
I looked at Tiffany's picture on my phone. Siya lang naman ang mahal ng puso ko diba? Answer me naman. I scrolled up and saw picture of Sianne. Siya ang past ko and we're just friends now. I scrolled down and saw a picture of Aya and me when we had a lunch with our friends. Litong-lito pa rin ako eh. Sino ba talaga? Naiinis na ako ah.
I'm so confused. Hindi ko talaga alam ang nararamdaman ko. Here I am. Having a confused heart.
I was awaken in my daydream when I heard my phone rang. I answered it.
"Hello, Reil?" Tiffany.
"Oh. Hi, Tiffany."
"Can we uhh.... Talk? I really need to tell you something." Tiffany.
"Sure. What is it?"
"Reil, I'm sorry. I really am. You see, alam mo naman na ang situation ko ngayon. Aalis ako papuntang France and my parents gave me an arrange marriage to someone and I know him. He's Kevin Santos. I think I have feelings for him, Reil." Tiffany.
"Is that so? Fine with me. I need to go. Bye."
I ended the call and started thinking again. Why did I didn't I felt anything when she told me that? Dapat nga magalit ako diba? Imbes na magalit ako eh parang ang nararamdaman ko ngayon eh nakawala na rin ako sa bilangguan eh. Nakaka-confuse ka talaga tadhana at puso!
BINABASA MO ANG
The Last Moment of Us
ChickLit"And when I held your hand, I swear, I felt like you were the one for me. Like we were meant to be, destined to meet each other and fall in love together. I love you, Aya." His words that made me feel so loved and protected. I couldn't ask for more.