Forever Yours ( Book 3 )

Chapter 19 - Bun In The Oven

Deanna.

"We will support you, anak, whatever is your decision." my Mom said.

It helped that I was able to talk to my parents. They understand my situation and where I'm coming from. They will only give advise but they won't force me to follow or do it.

Ganun sila kabait. Ang swerte ko di ba? Kasi mahirap nga naman pilitin dahil sila ang masisisi kung palpak ang kahihinatnan nito.

Napatingin ako uli sa lagayan ng mga alcoholic drinks. I wanted another drink sana pero pinigilan ko ang sarili ko.

Because I'm ready now to talk to Jema and I already made up my mind.  I have a decision na about the IVF.

Kaya dapat umiwas na ako or huminto na ako sa pag inom.  Hindi bale, for nine months lang naman. Pero kakayanin ko ba? Huhuhu.

Naks, kaya mo naman yan kung gugustuhin mo, Wong.  Self control lang.

Hinanap ko si Jema sa sala pero wala sya doon.  Nasa taas siguro kaya umakyat ako at pumunta sa bedroom namin. 

I tried the doorknob, bukas naman ito kaya hindi na ako kumatok pero dahan dahan ko lang ito binuksan. 

There in our bed, is my wife.  Tulog na ito, sobrang aga nya kasi nagising kanina at excited pumunta ng hospital.  Napagod na sya after naming malaman yung result. 

I looked at her, she looks weary nga kahit nakapikit ang mga mata.  Halata mo na pagod. Mukhang may bakas pa ng mga luha sa pisngi nya.  Na guilty na naman ako.

I was so stupid kanina sa sasakyan dahil hindi ko sya pinansin.  She tried talking to me pero dedma lang ako.

I knew that we were both hurt pero instead of consoling her, ako pa ang nagmaktol and abandoned her. Anong klaseng asawa ako?

Hmmm, do some kiss and make up, Wong.

Umupo lang ako sa chair malapit sa bed habang tinitignan sya.  Ayoko syang gisingin, she needs to rest. Mamaya na lang kami mag usap.

After a while, I felt na may humahawak sa braso ko. Gusto ko sanang iwaksi ito pero narinig ko ang boses ni Jema.

"Wake up na, baby. Mangangawit ka nyan sige ka." sabi nya.

"Ha, bakit? Ah nakatulog pala ako." sabi ko sabay upo ng diretso.

Nakatulog ako ng hindi ko namalayan. I guess I'm tired too. I stretched my arms. Nangalay na nga ito.

"Opo, nakatulog ang baby ko. Bakit hindi mo ako kasi tinabihan kanina at dito ka sa upuan natulog?" tanong nya.

"Ayaw kitang gisingin kanina eh.  Ang sarap ng tulog mo." sagot ko sabay yakap sa kanya. 

I hugged her tight sa waist nya.  She touched my hair and rubbed my back slowly.  I felt at ease pag ginagawa nya sa akin ito, nawawala lahat ng mga problemang iniisip ko. 

We stayed like that for a couple of minutes yata. But I have to tell her something kaya I faced her muna.

"Sorry kanina, Love, forgive me.  Medyo nabigla ang ako kaya I wasn't in the mood to talk." I told her.

"Ssshhh, it's okay, baby. Don't worry about it. Sorry din sayo kasi pinipilit kitang gawin ang isang bagay na labag sa kalooban mo." she replied.

"Wait, hear me out muna. Yes, I was shocked and still can't process what the Doctor suggested kanina but I did a lot of thinking na.  I came up na with an answer and I'm sure papayag ka." mahabang sabi ko.