Forever Yours ( Book 3 )

Chapter 31 - The Problem

Deanna.

"Love, what's happening? Why are you there?" I asked while trying to pacify baby JD.

"I can't do it anymore, Deanna.  I'm hopeless." Jema answered.

"What do you mean?  Love, please." sabi ko sabay abot ng left hand ko sa kanya.

Jema didn't reach for my hand. There's something wrong with my wife too. Akala ko si Joaquin lang, dalawa pala sila.

She is just sprawled on the floor, crying her eyes out. Ano ba ang problema ng asawa ko?  Naaawa na ako sa kanya. I want to hug her but I'm carrying baby JD.

Kahit kalong ko sa kanang kamay si baby JD, who is still crying, ay unti unti akong lumuhod para tumabi sa kanya.

Hirap man ay pinilit kong umupo sa tabi nya. Dahan dahan nga lang at baka kasi maipit naman si Joaquin.

Nakalapit na kami ni Joaquin sa kanya lahat lahat pero hindi pa rin sya tumitinag sa pwesto nya.  Parang hindi nya kami nakikita. Basta patuloy lang sya sa pag iyak.

Hinayaan ko muna si Jema at itinuon ko ang aking atensyon sa anak namin.

"Baby JD, tahan ka na anak kasi si Mummy umiiyak na rin pag nakikita kang ganyan. Do you want your Mummy to cry too? I'm sure you don't like that, right?" I silently said but I'm sure dinig ni Jema ito.

Medyo naging mahina naman ang iyak ni Joaquin at nagkaroon ng pagitan hindi gaya kanina na sunod sunod ang "uha, uha, uha" nya.

"Ako rin ayaw na makita kayong umiiyak. Kaya baby kong pogi, tahan na kundi iiyak na rin si Dada pag nagpatuloy kayong dalawa. You don't wanna see me cry kase ang panget ko. So, please stop na." sabi ko ulit sa anak namin.

At himala, nag stop naman si Joaquin sa pag iyak.

Ayaw nya makita kang umiiyak, Wong.

Hay, salamat naman po Lord.  Sumisikip kasi yung dibdib ko sa nangyayari sa mag ina ko.

"Ayan, ang bait naman ni baby namin. Oh sabihan mo si Mummy mo na tumigil na rin sa pag iyak. Tahan na kamo sa kanya. Tell her that we love her." sabi ko pa hanggang sa tuluyan na itong tumigil sa pag iyak.

Nakatingin lang sya sa akin. Ngumiti ako at nakipagtitigan sa anak ko.  Maya't maya pa ay parang ngumiti si Joaquin sa akin, huh. 

Kumurap ako saglit pero pagtingin ko uli sa kanya ay  nakapikit na ito.  Ang bilis naman.

I looked sideways at nakita ko na nagpupunas na ng luha si Jema.

"Love, okay ka na? Natutulog na si Joaquin oh. Tignan mo, ang bait bait nya pag tulog." pabirong sabi ko para medyo maging light ang situation namin.

"Deanna, sorry but I can't do it na talaga." sabi nya.

"What do you mean you can't do it?" nagtatakang tanong ko.

"I'm not good enough to be a mother kay Joaquin. Alam mo yun, ginawa ko na lahat pero wala ding effect ito sa kanya." sagot nya.

What? 

Nabigla ako sa sinabi ni Jema.  I don't know what to say. Ganyan na pala ang feeling ng asawa ko sa anak namin pero hindi ko alam ito.  Anong klaseng asawa ako?

Hmmm, damay damay na tuloy.

I released a deep breath.

"Hey, you are a good mother. Just look at Chelsea, she's a living testament that you are one. Ano ba yang pinagsasabi mo?" I said.