Başıboş Mermiler [BoyxBoy]

[2] İlk Öpücük

Bölüm şarkısı; Tini, Sebastian Yatra - Oye (Şu şarkının hastası olduğum doğrudur.)

-İlk Öpücük-

Araf ve Dilan'ın kenetlenmiş ellerine kaç dakikadır bakıyordum bilmiyordum. Kız resmen hayallerimi yaşıyordu benim. Gelde gıcık olma. Başını Araf'ın omzuna yasladığında ise göz devirip ayaklandım. Birkaç yüz bana döndüğünde aldırmadan mutfağa ilerledim.

Raftan bir bardak çıkarıp sürahideki sudan yarım bardak doldurdum. Kafama diktiğimde ise Cihan girdi içeriye. "Yine mi Araf?" diye sordu benim gibi tezgaha yaslanırken. Araf'a olan hislerimi bilen tek kişi Cihan'dı. O da zaten kendi fark etmişti. Bana kalsa söylemezdim. Hem nasıl diyebilirdim ki 'Ben arkadaşıma aşık oldum' diye?

"Onları böyle yakın görmeye dayanamıyorum ben Cihan," dedim sonlara doğru sesim kısılmıştı. Gözlerim ise dolmaya başlamıştı bile.

"Dayanmak zorundasın. Araf ile aynı eve çıkmayı sen kabul ettin. Bunlarında olacağını biliyorduk. Hem iyi yönden bak, Araf onu hiç odasına atmadı.. Atmadı değil mi?" Atmamıştı. Atsaydı eğer.. Ne hissederdim bilmiyordum ama üzüleceğim kesindi.

"Hayır ama birçok kez onları öpüşürken gördüm bu da aynı şey sayılmaz mı?"

"Sayılmaz bence. Öpücük ondan daha farklıdır. Bir anda gerçekleşir. Nasıl geçen gün kızın biri seni az daha öpüyordu onun gibi." Gülmeye başladığında dirseğimi karnına yavaşça geçirdim.

Tiksinti bakışlarla ona baktım. "Şu konuyu açmaktan vazgeç."

"Olmaz, vazgeçemem. Gözümün önünden bile gitmiyorki nasıl vazgeçeyim?" kahkaha atmaya devam ederken ofladım. O gün benim için tam bir kabus olmuştu. Çocuklarla kafeteryada otururken alt sınıflardan bir kız gelip benden hoşlandığını söylemişti herkesin önünde. Söyledikten sonra dudaklarıma yapışıcağı sırada hızla geri çekilmiştim. Çekilirken de Araf'ın kucağına düşmüştüm. Masadaki herkes gülerken Araf anlamadığım bir bakış ile bana bakıyordu. O gün ki kadar kızardığımı hatırlamıyorum. Zaten kucağından kalktığımda hızla oradan uzaklaşmıştım.

"Neredeyse ilk öpücüğümü bir kıza verecektim," dedim yüzümü buruşturarak.

"İlk öpücüğünü gerçekten Araf'a mı vermek istiyorsun?" diye sordu Cihan. Bu sorunun cevabını kendisi de biliyordu neden soruyorduki. Başımı yukarı aşağı salladım. "Peki.." içeriye Araf'ın girmesi ile yarım kaldı söyleyeceği şey.

Umarım duymamıştır Cihan'ın söylemiş olduğu şeyi. Yanıma gelip benim bırakmış olduğum bardağı gösterip "Temiz mi bu?" diye sordu.

"Şey, ben kullanmıştım az önce," dedim.
Benim elim ayağım birbirine girerken Araf benim kullandığım bardağa su dolduruyordu.

"Cihan kullansaydı kullanmazdım," dedikten sonra bardağı dudaklarının arasına götürdü.

"Ne var lan benim dudaklarımda?" Benim dudaklarıma baktıktan sonra "Bunun dudaklarından da güzel," dedi.

Araf'ın bakışları dudaklarımda gezindikten sonra "Sanmıyorum," diyerek mutfaktan çıktı.

"Şerefsize bak ya," Cihan arkasından söylenmeye devam ederken ben Araf'ın söylediği şeye takılmıştım.

'Sanmıyorum' demişti...

Ne demek oluyordu bu şimdi?

Ve biz, az önce dolaylı yoldan öpüşmüş müydük?

🌈🌈🌈

Gecenin ilerleyen saatlerinde herkes bir köşeye geçmiş sessiz sessiz oturuyordu.  Sıkılmıştım bu sessizlikten. Telefonumda yapacak bir şey de bulamıyordum. Etrafta gözlerimi gezdirdim. O sırada Cihan ile göz göze geldik. Haline bakılacak olursa o da sıkılmıştı. Bir anda oturduğu yerden kalıp mutfağa koştu. Ne olmuştu şimdi buna?