Gizli Olan

-32-Arkadaş?

BEN GELDİİİİİMM💋

Güneşin yüzüme vuran ışıklarıyla kıpraşmaya başladım. Gece yarısından beri uyuyamamış, yarın ne yapacağımı düşünmüştüm. Heyecanlıydım çünkü. Öpmüştü beni.

Ve ben ona karşı istemsizce yumuşamaya başlamıştım. Ha bide bir yandan da ona nasıl bakacağımı düşünüyordum. Utanıyordum ve onunla aynı evdeydik. Bu daha da zor oluyordu işte.

Uyku akan gözlerimi ovuşturdum ki Ceylanın sesi olduğunu tahmin ettiğim biri odaya doğru yaklaşıyordu.

"Nefesss?"

Kapıyı açmasıyla Ceylan olduğunu anlayıp, yatağıma geri yattım. boş boş beni süzdükten sonra konuşmaya başladı.

"Ya sen beni özlemedin mi?"

Kafamda birsürü şeyler çatışırken Ceylanın bir de üstüme gelmesine  gerek yoktu.

Kafamı yastığa gömüp, karın üstü yatarken oda arta kalan yere oturmuştu. Ne yapıyordu bilmiyorum. Çünkü sadece karanlık görüyordum.

"Bak kırılıyorum ayol! Ne bu depresyon tripleri? Ergen misin Nefes? Bak burda kankin gelmiş!"

"Hoş gelmiş. benim. kankişiiim." Gözümü açmadan yavaşça yataktan kalkıp, yapmacık bir şekilde boynuna sarıldım Ceylanın.

"Ay hiç sarılmasan daha iyiydi yani. Neyse anlat bakalım ne yaptınız?"

"Hiçç." Ardından istemeden histerik bir gülüş attığımda anlamış oldu sanırım Ceylan.

"Hiç ve sen gülüyorsun?"

"Yani şey oldu ya."

"Ne oldu kız? Anlatsana??"

Ben kıpkırmızı olmuşken o kafamı kaldırıp kendisine bakmamı sağladı.

"Meraktan çatlama beni y-. Bi dakika sen niye kıpkırmızı oldun? Yoksaa"

Ayağa kalkıp yüzümü yıkamaya gidecekken, ceylan yataktan kalkıp önüme geçti.

"Nereye gidiyosun sen? Vallaha anlatmadan bırakmam!"

"Elimi yıkayayım bi Ceylan. Söz yemekten sonra anlatacağım."

"İyi bari. Ben aşağıdayım."

Kendimi hazırlayıp yavaşça aşağıya indiğimde Tahir'in gözlerini üzerimde hissettim. Bu bana mutluluk veriyordu ama bi yandan da kendimi kolayca onun eline vermişim gibi hissettiriyordu. Ne yapacağımı bilmiyordum.

"Ooo Nefes Hanım günaydınlar! Nassınızz?"
Selim'in dedikleriyle kendime gelirken Tahir'in bakışları kesilmemişti. Ve ben çok utanıyordum.

"Günaydınn! Öyle işte yuvarlanıyoruz."

Hepimiz masaya oturmuştuk. Tahir ve Selim karşımızdaydı. Ceylan'ın birden sesini yükseltmesiyle yerimden sıçradım.

"Kimle yuvarlanıyorsunuz Nefes Hanımcım?"

"Allahım sabır ver." Fısıltımı Tahir duymuş olacakki bana kısa bi bakış atıp, bıyık altından gülmeye başladı.

Ve ben daha da utanmaya başlıyordum. Aklım keşke öpmeseydim diye susmazken heyecanımı susturamıyordum.

Aklıma takılan bir diğer soru ise aramızda ilişkinin adının ne olmasıydı. Sahi neydik biz? Sevgili mi? Arkadaş mı? Buna bir isim konulması gerekiyordu. Yoksa ben rahat olamayacaktım.

~

Kahvaltı Ceylan ve Selim'in bize bakıp gülüşmelerinden sonra bitmiş, salonda oturuyorduk.

"Aga ne yedim be! Ellerine sağlık Tahirum."
Selim karnını ovalayarak Tahire döndüğünde hepimiz gülmeye başlamıştık.

"Sofrayı yuttun bildiğin aç camışş" Tahir elinde ki telefonuyla oyalanırken Ceylan girmişti araya.

"Ee Tahir size noldu? Böyle bi utangaçlıklar falan. Oldunuz muuu?"

Elimi direk sırtına doğru bastırdığımda ufak bi çığlık attı Ceylan.

"Oha! Ne- yani n-ne demek istiyorsun ya!" Dedim telaşla.

"Biz arkadaşız sadece Ceylan abartma bence."

Arkadaş mı? Ne! Salak mıydı bu? Dün beni öpsün ertesi gün arkadaşız desin! Bu ne iğrençlik ya.

Kullanılmış gibi hissediyordum kendimi...

"Aynen duyduğun gibi sadece arkadaşız, eskisi gibi." Her kelimemi vurgulayarak söylüyordum aynı zaman da gözlerinin taa en içine bakarak.

"Zaten Tahir gibi biriyle anca arkadaş olunur ya." Dedim dişlerimin arasından. Bunu kimsenin duymadığına emindim ki Tahir'in araya girmesiyle kendimi düzelttim.

"Bir şey mi dedin Nefes?"

"Hayır."

"Offf çok sıkıldım ben oğlum. Hadi kalkın tatile gidek. Yoksa ben ve göbeğim yılın çifti olacağız."

Ceylan konuşarak Selim'in koltuk altına girdiğinde bende onları izliyordum.

"Benim şevgilimin göbüşü mü varmış? Yeşinler o göbüşünü şenin." Diyerek Selim'in göbeğini okşamaya başladı. Ve ben kahkaha atmaya başladım.

"Salak mısınız?"

"Tek akıllı sensin Nefes zaten." Dedi Tahir ve ardından gülerek telefonu bakmaya başladı.

"Tek akıllı ben olsaydım bu evde işim olmazdı."

"OOOOWW" Selim'in eliyle yaptığı kapak sesi kulaklarımda yankılanırken ben de hava almak için bahçeye çıktım. Umarım bu belirsizlik bir gün olacağına kavuşurdu.

Selaaaaaaamm.👌🏻
Uzun zamandır yoktum. Aslında giriyordum uygulamaya. Oyların geldiğini,okuma sayısının arttığını görüyordum.

Lakin yazasım hiç yoktu. Bu karantina zamanında herşeyimi üşengeçliğe verdim cidden. Gerçi karantina zamanından öncede büyük bir üşengeçlik şeyi tutmuştu beni.

Ama buraya geldiğimde büyük bi aile olmuşuz. Buna çok sevindim. Ayrıca sizlerideee çok özledim.🧡🧡🧡

Haaa birde umarım hepinizin sağlığı iyidir. Allah hepimize yardım etsin. Ne yapacağımızı biliyoruz biz zaten. Tedbir almak en önemli kuralı.

Hepimiz kendimize dikkat edelim. Sizi seviyoruuuum.❤️

Umarım bu hikayeye devam edebilirim ;)

İyi okumalaaarr genççss💗