Papatya

| 16

Medya; Kuzey Doğan

Yazardan

Kuzey,Ada'nın odasının önüne gelince duraksadı. Yine içini heyecan basmıştı. Elindeki papatya buketine bakıp sırıttı.

Papatyaları hep Ada'ya benzetirdi.
Saf ve temiz...
Saf ve güzel...

İç çekti ve kapıyı çaldı. "Gel,"
Yavaşça kapıyı açıp başını içeri uzattı. "Merhaba." dedi. "Gelebilir miyim?"

"Tabii." dedi Ada'nın babası Serdar.
Kuzey buketi iki eliyle tutup içeri girdi.

Ada papatyaları görünce gülümsedi yorgunca. "Yine mi aldın?"

"Hayır, toplayıp geldim." dedi ve buketleri baş ucuna koydu. Serdar hafifçe öksürdü. "Ben dışarıdayım." dedi ve kapıyı yavaşça kapayıp çıktı odadan.

Kuzey iç çekip Ada'ya baktı. Ameliyata bir hafta kalmıştı. İçi içini yiyordu... Ona onu sevdiğimi söylemem gerek... Ya yarın çok geç olursa?

Ada kolundaki seruma iğrenir gibi bakıp Kuzey'in gözlerine baktı. "Bir şey mi oldu? Çok durgunsun."

"Sana bir şey söylemem lazım." dedi Kuzey birden. Daha fazla bekleyemezdi.

Ameliyat yaklaşmıştı, Ada günden güne tükeniyordu... Ona bir daha söyleme fırsatı bulamayacaktı.

Kuzey titreyen elleriyle Ada'nın elini tuttu. "Biz ne zamandır tanışıyoruz Ada?"

Ada hafifçe gülümsedi. "Altıncı sınıftan beri."

"Nasıl tanıştığımızı hatırlıyor musun?" dedi Kuzey gülümseyip.

Ada başını salladı. O anlar gözünün önünden geçiyordu. "Altıncı sınıftaydık. Benim okulumda ilk günümdü." diye başladı.

"Siz Buğra'yla sırada bekliyordunuz. Bende sessizce arkanıza geçmiştim. İçimden size karşı güzel şeyler geçmişti... Çocuktum sonuçta.

İlk dersin tenefüsünde yalnız başıma bahçeye inmiştim. Sonra arkamdan bir çocuk gelip omzuma çarpmıştı ve ben yere kapaklanmıştım. " Güldü hafifçe.

"Ağlamaya başladığımda yanı başımda seni buldum. Ellerimden tutup ayağa kaldırdın beni ve sınıfa gitmeme yardım ettin.

Dizlerim kanamıştı... Sende bana ağlamamamı söyleyip dizilerimi temizledin.

O gün seni yanağından öpmüştüm,teşekkür etmek amacıyla... Sonra da hep sizinle beraber vakit geçirdim... "

Kuzey dolan gözlerini kırpıştırdı. Ada'nın ellerini daha sıkı tuttu, sanki bıraktığında kaybolacakmış gibi...

"Ada ben seni o günden beri çok seviyorum."

"Biliyorum."

"O anlamda değil..."

Derin bir nefes alıp verdi. "Ben sana çok aşığım." dedi ve sol gözünden bir damla yaş düştü. "Hep geçer sandım ama bir türlü geçmedi... O kadar çok seviyorum ki seni. Ne yapacağımı bilmiyorum.

Vazgeçmeyi çok denedim ama,bir kere girdin kalbime... Çıkaramadım seni oradan.

Bunu sana söylemeyecektim ama vaktimiz daralıyor güzelim... Bilmeni istedim. Bu adam seni her şeyden çok seviyor... "

Sözlerini bitirdiğinde başını Ada'nın eline yasladı ve sessizce ağlamaya başladı. Kendini berbat hissediyordu...

Ada, şaşkınca Kuzey'in dağınık saçlarına baktı. Sonunda söyledi... Dolan gözlerini kapattı birkaç saniye. Kuzey'in hislerini birkaç ay önce anlamıştı zaten...