Papatya

| 24

Medya; Mayıs Dinçer

🎶 Bö - Unutursun
Julia Stone - Winter On The Weekend

Mayıs'tan

Eve yaklaştığımda durdum. Az önce hayatımın en büyük şokunu ve en büyük yarasını öğrenmiştim.

Benim ailem,yalandı.
Annem yalandı.
Babam yalandı.
Ablam yalandı...

Göz yaşlarımı sildim ve hızla eve girdim. "Anne!" Annem odadan çıktı ve beni görünce kaşları çatıldı. "Ne oldu sana böyle?"

Nasıl göründüğüm şu an umurumda değildi. Kollarını tuttum ve ağlayarak "Bana gerçeği ne zaman söyleyecektiniz!?" diye bağırdım.

O sırada babam bildiğim adam salondan çıktı. Elindeki içki şişesini bir kenara fırlattı ve bana öfkeyle baktı. "Ne zırvalıyorsun sen?"

"Gerçek ailem olmadığınızı öğrendim!"

Dediğim şeyle ikiside şokla bana baktı. "N-ne?"

"Neden!?" diye bağırdım ve babama baktım. "Sırf öz kızın değilim diye mi bana eziyet ettin!? Sırf öz değilim diye mi beni sevmedin!?"

Anneme baktım. "Benim ailem tamamen yalanmış anne... Benim hayatım bir yalanın üstüne kuruluymuş!"

Kendimde değildim. Kriz geçiriyordum ve tek yaptığım ağlamaktı. Üstümdeki şoku bir türlü atlatamamıştım.

"Mayıs, sen benim kızımsın!" dedi annem ve bana sarıldı.

"Bunu kimse değiştiremez! Seni ben doğurmadım ama ben büyüttüm! Hastalandığında ben yanındaydım,ağladığında ben sarıldım sana! Her zaman ilk ben koştum sana!"

Göz yaşlarım çok fazla akıyordu ve ben önümü göremiyordum. Hıçkırarak anneme tutundum. Ya da, anne bildiğim kadına...

Nasıl hissettiğimi anlatamıyordum belki de... Ama sanki bir anda mum ışığında kaldığım odada, karanlığa çekilmiştim.

Doğru bildiğim her şey yalandı. Öz değildim... Biyolojik ailem kim bilir neredeydi? Yapabildiğim tek şey ağlamaktı.

Bu gerçekle nasıl yüzleşecektim? Bu yükü nasıl kaldıracaktım? Ben o kadar güçlü değildim...

"Mayıs, sen benim kızımsın." dedi annem bana sıkıca sarılıp. "Bunu asla değiştiremezler."

Kollarından kurtulup babama döndüm. "Bana onca şeyi sırf öz kızın değilim diye mi yaptın?" Sesim çatlamıştı.

Alayla sırıttı. "Sen Faruk Kozan'ın kızısın... İhanet çocuğusun!"

"Yok öyle bir şey!" diye bağırdı annem. Bir kez daha şokla anneme baktım. "Ne diyor bu adam?!"

"Yalan söyledi." dedi annem yaşlı gözleriyle bana bakarak. "Faruk Harun'a yalan söyledi. Senin ailen seni bilerek Faruk'a verdi.

Faruk bana ve Harun'a olan öfkesinden seni çocuğu olarak gösterdi. Harun'a bunu defalarca anlattım... Bana inanmadı ve öfkesini hep sana yansıttı.

Özür dilerim kızım... Faruk Kozan'ı başımıza ben bela ettim. Her şey için özür dilerim."

Dudaklarım titreyerek babama baktım. "Vicdanın nasıl rahat etti?" dedim titreyen sesimle. "Senin öz kızın bile değilim, neden bütün öfkeni benden çıkardın? Ben sana hiçbir şey yapmadım ki..."

Öfkeyle güldü. "Her şeyi unutmak için kendimi içkiye verdim ben!" Sendeleyerek duvara tutundu. "Geçmişimden kaçmak için, unutmak için içiyorum...