Papatya

| 26

Medya; Buğra Kozan

🎶 İkiye On Kala - Bütün İstanbul Biliyo

Mayıs'tan

Ablamla vedalaşıp evimize doğru yürümeye başladık. Annemin koluna girdim ve gülümsedim. "Ablama kavuştuğumuza hâlâ inanamıyorum."

Güldü ve elimi tuttu. "Bende." Eve girdiğimizde gülüşerek odamıza girdik.

Üstümü değiştirdim ve çalışma masama oturdum. Biraz ders çalışsam iyi olacaktı...

🌼

Kahvaltıdan sonra annemle birlikte Buğra'lara gittik. Gülümsedim ve ona sıkıca sarıldım. Annem bize artık bir şey demiyordu.

Annem ablamın yanına gittiğinde bizde Buğra'yla salona girdik. "Annen nerede?" diye sordum.

Onu dünde görmemiştim. İç çekti. "Birkaç günlüğüne halamlara gitti. Biliyorsun, babamın yaptıklarını hâlâ yediremiyor."

Faruk Kozan aklıma geldiğinde kaşlarım çatıldı. Onunla hesaplaşmam gerekiyordu. "Babana bütün bu olanların hesabını sormam lazım."

"Biliyorum. Ne zaman döner hiçbir fikrim yok."

İç çektim. Hayatımı mahveden adam sevdiğim adamın babasıydı... Neden böyle olmak zorundaydı?

Bir süre salonda kalıp sohbet ettik. Sonra da hazırlanıp hastaneye geçtik.

Kuzey'e sarıldım ve "Selam." dedim. Burukça gülümsedi. "Selam. Ablan dönmüş,sevindim."

"Sağ ol." Ada'nın odasına girince gülümsedim ve koşarak yanına oturdum. Beni duymayacaktı ama ben yine de onunla konuşmak istiyordum.

"Merhaba Ada." dedim ve elini tuttum. "Ablam döndü. Hepimiz çok mutluyuz,sen iyileşip uyandığında daha da mutlu olacağız."

İç çektim. "Umarım güzel rüyalar görüyorsundur. Biz biraz kabus yaşadık ama olsun... Sen hep güzel şeyler gör."

O sırada Buğra ayaklandı. "Size şarkı söylemek istiyorum."

"Olur." dedik Kuzey'le aynı anda. Buğra odadan çıktığında Ada'ya döndüm. Ona biraz günlük hayatımdan bahsettikten sonra Buğra elinde gitarla geldi.

Koltuğa oturdu ve boğazını temizleyip çalmaya başladı.

"Seni bana ayırdım bütün İstanbul biliyo

Çok söyledim ama kendini ölümlü sanıyo

İnanmazsınız sesinde kuşlar yaşıyo
Ah bi de gülünce kafam yanıyo

Seni bana ayırdım bütün İstanbul biliyo

Çok söyledim ama kendini ölümlü sanıyo

İnanmazsınız sesinde kuşlar yaşıyo
Ah bi de gülünce kafam yanıyo

Öyle de güzeldi gözleri
Bıraksam içine bi kendimi

Tutuştur içine çek beni
Yavaş, yavaş

Öyle de güzeldi gözleri
Bıraksam içine bi kendimi

Tutuştur içine çek beni
Yavaş, yavaş

Ölümüne güzeldi böyle nasıl yaşıyo
Sert kıyılarında ne gemiler batıyo

Dokun yaralarıma çiçekler açıyo
Ah bi de gülünce kafam peynire dönüyo

Öyle de güzeldi gözleri
Bıraksam içine bi kendimi