Papatya

| 25

Medya; Nisan Dinçer

🎶 Little Mix - Little Me

Yazardan

Nisan bir haftadır kaçma planını yapıyordu. Her şeyi en ince ayrıntısına kadar düşünüyor,tek tek her şeyi planlıyordu.

Nefes'i uyuttuktan sonra kapıya yaklaştı. Kapının önündeki adamlar yine konuşuyordu. "Ben çok acıktım. İki dakika bekle de simit alıp geleyim."

"Sarp Bey ne olursa olsun yerinizden ayrılmayın dedi."

"Açlıktan öleyim mi?"

"Aman tamam, çabuk ol."

Adım sesleri uzaklaşınca Nisan gergince iki gün önce zorla aldığı bıçağa baktı.

Hızlıca Nefes'i giydirdi ve montunu giydi. Nefes'i kundağına sardı ve kanguruya yerleştirdi.

Bıçağı eline aldı ve dua ederek kapıya yaklaştı. "Of nerede kaldı bu salak?"

Nisan umutla gülümsedi. Tek bir adam vardı ve onu da yenebilirdi. Derin bir nefes alıp verdi ve kapıya tıkladı. "Bakar mısın?"

Adam kilidi açıp kapıyı açtığında Nisan ense köküne sertçe vurup onu bayılttı.

Adam yere düştüğünde arkasına bakmadan odadan çıktı ve merdivenleri indi.

Bir haftalık gözlem sonucu başka bir tane daha bodrum olduğunu öğrenmişti.

Koşarak oraya saklandı. Birkaç adam üst kata çıktığı sırada bodrumun kapısını açtı ve arka bahçeye sıvıştı.

Bıçağı daha sıkı tuttu ve koşmaya başladı. Bir eliyle Nefes'i bir eliyle de bıçağı tutuyordu.

İçindeki umutlar büyürken köşeyi dönüp kalabalığa karıştı. Kolay olmuştu...

İçindeki huzursuzluk kendini gösterirken bıçağı cebine sakladı ve daha hızlı yürümeye başladı.

Kalabalığa karışmıştı ve onu bulmaları biraz zordu. Şapkasını başına geçirdi ve Nefes'i tutup yürümeye devam etti.

"Başardık galiba." dedi burnunu çekip,hava çok soğuktu. "Galiba kurtulduk anneciğim..."

🌼

Sarp öfkeyle adamlarına baktı. "Nisan nerede?"

Gözleri morarmış adamlar başlarını eğdi. "Bilmiyoruz efendim."

"Ne demek bilmiyoruz lan!" diye bağırdı Sarp ve sağdaki adamın yakasına yapıştı. "Ben sizi o odanın önüne, Nisan'a göz kulak olun diye koymadım mı! Nisan nerede!"

"Kaçtı." dedi arkalarından bir adam. "Güvenliği azalttığınızı öğrenmiş efendim. O yüzden bu kadar kolay kaçtı."

"Allah kahretsin!" Öfkeyle masasındaki her şeyi yere attı. "Hemen onu bulun! Nisan'ı almadan kimse bu eve gelmeyecek!"

Bütün adamlar dağılırken o öfkeyle odasına çıktı. Nefes'in birkaç parça eşyası odasındaydı.

Öfkeyle komodindeki lambayı yere fırlattı. Bağırıp çağırmaktan başka bir şey yapamıyordu. Güvenliği azalttığı içinde kendisinden nefret ediyordu.

"Ben sen olmadan yaşayamam!" diye bağırdı ve odada ne var ne yok fırlatmaya başladı. "Ben sensiz olamam! Oğlum olmadan yaşayamam!"

Sandalyeyi pencereye doğru fırlattı. Pencere paramparça olurken o da ağlayarak yere oturdu. "Ben siz olmadan yaşayamam..."