အပိုင်း ၂၄
ဒီနေရာကို မရောက်တာ ကြာလှပြီ ။ ဒီလမ်းလေးပေါ်မှာ ဖြတ်မလျောက်ဖြစ်တော့တာ တစ်နှစ်ခွဲကျော်ခဲ့ပြီ ။ အရာရာကတော့ ဘာမှမပြောင်းလဲ ။ ဟိုအရင်ကတိုင်း သူ့ကိုကြိုဆိုနေသည် ။ ကော်ဖီဆိုင်လေးကလည်း အရင်အတိုင်း ။
ဒီအရပ်ကနေ သူထွက်သွားတုန်းက ဒေါသတွေနဲ့ ။ သူခုဒီနေရာကိုပြန်လာရတော့ သောကတွေနဲ့ ။ ဟိုတယ်မှာ အလုပ်ပြီးပြီးခြင်း ပြန်ဖို့စီစဉ်နေစဉ် အမှတ်မထင် ကြားလိုက်ရတဲ့ သတင်းတစ်ခုကြောင့် အပြေးတစ်ပိုင်းနဲ့ သူ့ခြေလှမ်းတွေ ဒီအရပ်ကို ရွေ့လျားလာရတာ ။
လူဝင်လူထွက်စည်ကားနေတဲ့ သူမတို့အိမ်နဲ့ မျက်နှာခြင်းဆိုင် ကော်ဖီဆိုင်နားမှာ သူ့ကားလေးကို ရပ်တန့်လိုက်သည် ။ အမျိုးသမီးကြီးတစ်စု ထွက်လာတဲ့ အိမ်ပေါက်ဝကို လှမ်းကြည့်နေရင်းက ထိုအိမ်ထဲကို ဝင်သွားရမှာ တွန့်ဆုတ်နေမိသည် ။ ဘယ်လိုမြင်ကွင်းမျိုးက သူ့ကိုကြိုနေမလဲဆိုတာ စိတ်ကူးထဲမှာ မြင်ကြည့်ရင်း သူ့ရင်ထဲမှာ ဆို့တက်လာသည် ။
ကားတံခါးကို ဖွင့်နေတဲ့ လက်တွေမှာ အားအင်ယုတ်လျော့နေသည် ။ အိမ်ပေါက်ဝကနေ အိမ်ထဲလှမ်းဝင်တော့ အမျိုးသမီးကြီးတစ်ဦးက သူ့ကိုခရီးဦးကြိုပြီး အိမ်ပေါ်ထပ်သို့ ခေါ်ဆောင်သွားသည် ။ လှေကားထစ်ရဲ့ နောက်ဆုံးအထစ်ကို လှမ်းတက်လိုက်စဉ်မှာ စူးရှရှအော်ငိုနေတဲ့ အသံတစ်သံက သူ့ကိုဆီးကြိုသည် ။ ထိုငိုသံထွက်နေရာနားမှာ အမျိုးသမီးတစ်စုက ဝိုင်းအုံလို့ ။ တစ်ယောက်တစ်ပေါက် ဝိုင်းပြီး
နားချနေသံတွေက အော်ငိုသံနဲ့ ရောထွေးဆူညံနေသည် ။
ဟိုဟိုဒီဒီ အကြည့်တစ်ချက် အရွေ့မှာ သူတွေ့ချင်တဲ့ ပုံရိပ်လေးက အနည်းငယ်မှောင်နေတဲ့ အိမ်ရဲ့ထောင့်လေးတစ်ထောင့်မှာ ။ ဒူးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ပိုက်ပြီး ဒူးပေါ်မှာ မျက်နှာလေးတစောင်းတင်ထားတဲ့ ပုံရိပ်လေး ။ သူနဲ့ မျက်မှန်းတန်းမိနေတဲ့ သူမဆိုင်ရဲ့ဝန်ထမ်း ကောင်မလေးနှစ်ယောက်က သူ့ကိုမြင်တော့ ခပ်ယဲ့ယဲ့ပြုံးပြပြီး သူမဘေးကနေ ထထွက်သွားကြသည် ။
သူ သူမနဲ့ မျက်နှာခြင်းဆိုင် ထိုင်ချလိုက်ပြီး သူမဦးခေါင်းကို ပွတ်သပ်ထိတွေ့ဖို့ လက်လှမ်းလိုက်ပေမဲ့ မထိတွေ့ဖြစ် ။ လက်ကို ပြန်ရုပ်ပြီး နာမည်ကို ခပ်တိုးတိုးခေါ်လိုက်မိသည် ။
''လတ်...ခင်မင်းလတ်...´´
ခြောက်ကပ်စွာ ထွက်လာတဲ့ သူ့ အသံက တိုးတိုးကလေးသာ ။ နာမည်ခေါ်သံကြောင့်ထင့်။ ဒူးပေါ်အပ်ထားသည့် မျက်နှာလေး ခပ်ဖြည်းဖြည်း မော့လာသည် ။
ဟိုအရင်က ခပ်ပြည့်ပြည့်မျက်နှာလေးက ခုတော့ဘယ်ဆီ ဘယ်ဝယ်မှာ ။ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေက မျက်တွင်းချိုင့်ချိုင့်လေးရဲ့ ကူညီပံ့ပိုးမှုကြောင့် ပိုပြီးဝန်းဝိုင်းနေသလို ။
သူ့ကိုတွေ့တော့ နုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာက အံ့သြဝိုင်းစက်သွားတာမျက်ဝန်းတွေနဲ့အပြိုင်။သူ့ကိုကြည့်နေရင်းက မျက်ဝန်းအိမ်ထဲ တအိအိပြည့်လျှံလာတဲ့ မျက်ရည်စတွေက ဖျတ်ခနဲ မျက်လွှာအချမှာ ပါးပြင်ပေါ်သို့ ဝမ်းနည်းစွာ ခုန်ဆင်းကြသည် ။
ဒူးနှစ်ဖက်ထောင်ထိုင်နေရာက တင်ပလ္လင်ခွေ ပြောင်းထိုင်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို အချင်းချင်းပွတ်သပ်နေသည် ။
သူ့ရှေ့က ဝမ်းနည်းနေတဲ့ ပုံရိပ်လေးက တင်းထားသမျှ သူ့စိတ်ကို ပြေလျော့စေသည် ။ သူမ လက်နှစ်ဖက်ကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ ခန္ဓာကိုယ်လေးတသိမ့်သိမ့်တုန်အောင်ပင် ဝမ်းပန်းတနည်း ငိုရှိုက်လေတော့သည် ။
သူ့မှာ နှစ်သိမ့်စရာ စကားတို့ ရှာမတွေ့ ။ ရှေ့ကိုအနည်းငယ်တိုးပြီး သူမဦးခေါင်းကို သူ့ပခုံးပေါ်ဆွဲတင်တော့ ငိုသံကြားက ဗလုံးဗထွေးအသံလေးက သူ့ရင်ကို မွကြေနေအောင် ချေသည် ။
''မေမေ မရှိတော့ဘူးနိုင်နိုင်...လတ်ရဲ့မေမေက ပြန်မနိုးလာတော့အောင် အိပ်ပျော်သွားပြီတဲ့...မေမေက... မေမေက လတ်ကို အပြီးထားသွားပြီ...လတ် တစ်ယောက်တည်း ...လတ်ကို တစ်ယောက်တည်းစိတ်ချပြီး...ထား...ခဲ့...ပြီ...´´
သူမ စကားအကြားမှာ တင်းထားတဲ့ သူ့မျက်ရည်တွေ ပါးပြင်ပေါ်သို့ အလုံးအရင်းနဲ့ စီးကျလာသည် ။
''ရောဂါဖြစ်ပြီး အိပ်ရာပေါ်လဲသွားလို့ ပြုစုလိုက်ရရင် ဖြေသာသေးတယ်...မေမေက သူ့နောက်ဆုံးအချိန်ထိ မနားသွားရဘူး...အလုပ်လုပ်နေရင်းက မူးတယ်...မူးတယ် ဆိုပြီးတော့...ဆိုပြီးတော့ လဲကျသွားတာ...ဆရာဝန်ကြီး ရောက်လာတော့ မေမေက မရှိတော့ဘူး...ပြန်မနိုးလာတော့ဘူး နိုင်ရဲ့´´
တအိအိရှိုက်ငင်ရင်း ရေရွတ်နေသံလေးက သူ့နားထဲကနေတဆင့် ရင်တွင်းအစိတ်အပိုင်းတွေကို တစစီချေမွနေကြသည် ။
''ဧည့်သည်ရောက်နေတယ်ဆိုလို့’’
သူတို့ဘေးနားက ထွက်လာတဲ့အသံကြောင့် သူမကို ဖက်ထားရာက ဖြေလွှတ်ပေးပြီး လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။
''ဟင်...နိုင်နိုင်...ဘယ်လိုကနေ ဘယ်လို...´´
အရမ်းအံ့သြသွားတဲ့ မအိကို သူခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည် ။
''အလုပ်ပြီးလို့ ပြန်တော့မလို့ လုပ်နေတာ...သတင်းကြားလို့ နိုင်ပြေးလာတာ မအိ...´´
မအိက ဘေးနားဝင်ထိုင်ပြီး သူ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်သည် ။သူ့လက်ကိုထိတွေ့လာတဲ့ မအိ လက်တွေကလည်း အေးစက်လို့ ။
''ကျေးဇူးတင်ပါတယ် နိုင်နိုင်ရယ်...ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ခုလို အချိန်မှာ ရောက်လာတာ ကျေးဇူးပါဟယ်...ငါ့မှာ စီစဉ်စရာရှိတာတွေ စီစဉ်နေရတာ တစ်ဖက် သူ့ကိုစိတ်မချနေတာတစ်ဖက်နဲ့ ...သူ့နားဘယ်သူမှ ရှိမနေလို့လေ ...နိုင်နိုင်အချိန်ရရင် မြေချပြီးတဲ့ အချိန်ထိ ခဏနေပေးမလား...´´
''ဟင့်အင်း...အိ ရတယ်...အဲ့လောက်မလိုပါဘူး...သူများက အလုပ်တစ်ဖက်နဲ့...နေပါစေ...´´
မအိစကားအဆုံးမှာ ငြင်းဆန်လိုက်သံက မာနသံလေးစွက်လို့ ။
''စိတ်ချပါ မအိ ...ကိစ္စအားလုံးပြီးတဲ့ထိ ကျွန်မနေပေးမှာပါ...ဒါနဲ့ ငယ်လေးကော...´´
''ငယ်လေးက အရင်လထဲကဘဲ သူ့ကောင်လေးနဲ့ လက်ထပ်ပြီး နိုင်ငံခြား ထွက်သွားတယ်...ချက်ခြင်း ပြန်လာဖို့ မလွယ်ဘူးတဲ့ ...´´
မအိစကားအဆုံးမှာ သူတို့နားတဝိုက် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက် သွားပြန်သည် ။ တိတ်ဆိတ်မှုကို ဖြိုခွင်းလိုက်တာက ကလေးအသံလေးတစ်သံ ။
''တီတီလတ်...တီတီလတ်...မေမေဆူလို့ ငိုနေတာလား...ငိုနဲ့တိတ်တိတ်...
သားသားရှိတယ်နော်...ကြောက်နဲ့...´´
သူမကိုယ်ပေါ်ဝင်ထိုင်ရင်း ပြောလိုက်တဲ့ ကလေးလေးရဲ့ စကားကိုကြားတော့ ခုချိန်ထိ သူမ ဘယ်လိုရှင်သန်နေရသလဲဆိုတာ သူကောင်းကောင်းကြီး သဘောပေါက်သွားရသည် ။ ဖြစ်နိုင်ရင် သူ့ရှေ့က ကောင်မလေးကို လက်ဆွဲပြီး လူတွေနဲ့ ဝေးရာကို ပြေးထွက်သွားလိုက်ချင်သည် ။
''တီတီလတ် မငိုပါဘူး သားသားရဲ့...ဒီမှာ အန်တီတွေနဲ့ စကားပြောလိုက်ဦးမယ်...သားသားက သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ သွားဆော့နော်...´´
သူမကို သေချာမော့ကြည့်နေပြီးမှ ထထွက်သွားသည့် ကလေးလေးကိုကြည့်နေရင်း သူတို့ကြားမှာ စကားလုံးတွေ ပျောက်ဆုံးနေပြန်သည် ။ အတန်ကြာမှ မအိက သူ့ပခုံးကို လှမ်းကိုင်ပြီး စကားဆိုသည် ။
''နိုင်နိုင်...အလတ်နားမှာဘဲ နေပေးနော်...ဘယ်မှမသွားနဲ့...နင်ရှိနေရင် ငါ အလတ်ကို စိတ်ချတယ်...ငါစီစဉ်စရာတွေ ရှိသေးလို့နော်...´´
''ဟုတ်ကဲ့ မအိ...စိတ်ချပါ နိုင် သူ့နားဘဲ ရှိနေမှာပါ...´´
မအိက သူမပါးပြင်ပေါ်က မျက်ရည်တွေကို သုတ်ပေးပြီး သူမ ဦးခေါင်းလေးကို ညင်ညင်သာသာ ပွတ်ပေးပြီး ခဏ အကြာမှ ထသွားလေသည် ။ အိမ်အပေါ်ထပ် တစ်ထပ်လုံးကတော့ သူမ အစ်မရဲ့ ဖွဲ့ဖွဲ့နွဲ့နွဲ့နဲ့ ပြောလိုက် ငိုလိုက် လုပ်နေတဲ့ အသံကသာ ကြီးစိုးနေသည် ။
''အမလေး အလတ်... အဲ့လိုပြောပြောပြီး ငိုရမှာက နင်မဟုတ်ဘူးလား...နင်တို့အမေ အသက်ရှိနေတုန်းက လင်မယားနှစ်ယောက် တစ်ယောက်တစ်လှည့် စိတ်ဒုက္ခပေးခဲ့ကြပြီး
ခုမှ ...ဟွန့် ငါမပြောလိုက်ချင်ဘူး...´´
သူတို့အနား လာဝင်ထိုင်ပြီး မဲ့မဲ့ရွဲ့ရွဲ့ရေရွတ်နေသည့် အမျိုးသမီးကို ကြည့်ပြီးသူမက ခပ်ယဲ့ယဲ့ပြုံးနေသည် ။ အတွင်းသိ အစင်းသိ ဖြစ်ပုံရသည့် အမျိုးသမီးက သူမနား ခဏမျှထိုင်ပြီး နားကြားပျင်းလာပြီ ဆိုပြီး ထပြန်သွားလေသည် ။ ထိုအမျိုးသမီး ပြန်သွားတော့မှ သူမ က သူ့ကိုလှမ်းကြည့်ပြုံးပြသည် ။ သူရောက်စကလို သူ့ကိုကြည့်တဲ့ အကြည့်တွေက စိမ်းမနေတော့။
''အစစ အရာရာ အဆင်ပြေရဲ့လား နိုင်နိုင်...အလုပ်တွေ တအားလုပ်တယ်ထင်တယ် ...ပိန်သွားလိုက်တာ...´´
''အဆင်ပြေပါတယ်...´
သူမက သူ့ကိုပိန်သွားတယ်လိုပြောတော့ သူ့မှာ ပြန်ပြောစရာ စကားလုံးတွေ ပျောက်ရှနေသည် ။
သူတို့ စကားသိပ်မပြောဖြစ်ကြ ။ မအိကတစ်ခုခုလိုအပ်လို့ လာတောင်းချိန် လာပြောချိန်တွေကလွဲရင် အိမ်အပေါ်ထပ်ထောင့်ကလေးမှာ သူတို့နှစ်ယောက် ငြိမ်ငြိမ်ကလေးသာ ထိုင်နေဖြစ်ကြသည် ။ အသုဘရှုလာတဲ့ ဧည့်သည်တွေထဲက တစ်ချို့က သူမ ရှိရာသာ တိုက်ရိုက်ရှာဖွေလာ စကားခဏပြောပြီး ထပြန်ကြသည်က များသည် ။
သူမ ဧည့်သည်တွေနဲ့ အပြန်အလှန် ပြောဆိုနေတာတွေကို ဘေးကနေ နားထောင်နေရင်း သူ့မှာ အသက်ရှုမဝ။ ဘယ်လောက်ထိ အကျဉ်းအကြပ်တွေထဲ စိတ်ဒုက္ခတွေထဲ သူမရှင်သန်နေရလဲဆိုတာ ထိုစကားတွေထဲကနေ သူအလုံးစုံ မြင်နေရလေသည် ။
နာရေး အချိန်တောက်လျောက် နေ့ရောညပါ သူမအနားကနေ မအိရော သူပါ မခွာတမ်း ရှိနေခဲ့သည် ။ သူမ အမေရုပ်အလောင်းကို အိမ်ကနေ ယူမသွားခင် အချိန်လေးမှာ သူမ သတိလစ်မေ့မြောသွားလို့ နောက်ဆုံးခရီးကို လိုက်ပါပို့ဆောင်ခွင့် မရလိုက် ။
အိပ်ယာထက်မှာ ဖြူဖျော့စွာ လဲလျောင်းနေတဲ့ ပုံရိပ်လေးကို ကြည့်ပြီး သူ တိတ်တိတ်လေး ငိုရှိုက်ခဲ့ရသည် ။ မအိက သူ့ပခုံးကို ဖက်ထားပြီး သူမကို ငေးကြည့်နေရုံကလွဲလို့ စကားများများမပြော ။
ရက်လည်ပြီးတဲ့အထိ သူမအနားမှာ သူကော မအိပါ ရှိနေပေးခဲ့သည် ။ သူမ အစ်မရဲ့ စောင်းမြောင်းစကားတွေ သူမ အဖေရဲ့ သူ့ကိုမလိုလားတဲ့ အကြည့်တွေကို သူ မသိကျိုးကျွံ ပြုခဲ့ရသည် ။
စိတ်မချနိုင်ပေမဲ့ ခွဲချန်မထားရက်ပေမဲ့ အချိန်တန်တော့လည်း ခွဲခွာရပေဦးတော့မည် ။ ရက်လည်ပြီး ညနေမှာ သူအိမ်ပြန်ဖို့ သူမကို နှုတ်ဆက်ရတော့သည် ။
''ကျေးဇူးအများကြီး တင်ပါတယ်နိုင်နိုင်...ခုလိုအချိန်မျိုးမှာ သူငယ်ချင်းကောင်း တစ်ယောက်အနေနဲ့ ကျွန်မအနားမှာ တောက်လျောက် ရှိနေပေးတဲ့ အတွက်ပါ...´´
သူငယ်ချင်းတဲ့လား ။ အင်းပေါ့ ။ ခုတော့လည်းသူငယ်ချင်းတွေပေါ့ အလတ်ရယ် ။
''ကျေးဇူးမလိုပါဘူးအလတ်ရယ်...နောက်လည်း အကူအညီလိုရင် အချိန်မရွေးပြောနော်...ကိုယ်တတ်နိုင်တာ ဘာမဆိုကူညီပါ့မယ်...´´
''ဟုတ်ကဲ့...ကျေးဇူးပါ နိုင်နိုင်ကော အိကော....ငါနင်တို့ကျေးဇူးတွေကို တစ်သက်လုံး မှတ်ထားမှာပါ...ငါ့ဘက်က ပြန်ကူညီနိုင်တာရှိရင် အချိန်မရွေး ကူညီပေးမှာပါ...´´
မအိက သူမလက်ကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ထားသည် ။
''နင် ..ခု ဘာဆက်လုပ်မလဲ အလတ်...နင်ဘာဖြစ်ချင်လဲပြော...နင်ဖြစ်ချင်တာ အားလုံးဖြစ်စေရမယ်...´´
မအိစကားကြောင့် သူမက သူ့ကို တစ်ချက်ခိုးကြည့်ပြီး ချက်ခြင်းအကြည့်လွှဲသွားသည် ။
''အခု မေမေလည်း မရှိတော့ဘူးဆိုတော့ ငါ့မှာ နောက်ဆံတင်းစရာ မရှိတော့ဘူး...ငယ်လေးက သူ့ဘဝနဲ့သူ အဆင်ပြေနေပြီ...ဖေဖေကလည်း သူ့သားမက်နဲ့သူ ပြေလည်အဖော်ရလို့...ဖေဖေ့အတွက် ငါမပူဘူး အိ...ခုတော့ ကိုယ့်လမ်းကိုယ် လျောက်ရတော့မှာပေါ့...နင့်အကူအညီကိုတော့ ငါ လိုအပ်သေးတယ် အိ...´´
အိကိုသာ တစိုက်မတ်မတ်ကြည့်ပြီး ပြောနေတဲ့ သူမကို သူဘေးကနေသာ ငေးနေမိသည် ။ သူမရဲ့ အနာဂတ်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး သူ့မှာ ခိုင်မာတိကျတဲ့ တာဝန်ယူမှု တာဝန်ခံမှု မပေးနိုင်သည့်အတွက် သူ့ရှင်သန်မှုကို သူစိတ်ကုန်သည် ။ သူ ရပ်တည်နေရတဲ့ အနေအထားကို သူ စိတ်နာနေသည် ။
သူမက သူမအနာဂတ်အတွက် တိကျတဲ့ အစီအစဉ်တွေ ရှိပေမဲ့ သူကတော့ မကြာခင်မှာ ရင်ဆိုင်ရတော့မဲ့ အခြေအနေတစ်ရပ်အတွက် ကြိုတင်စိတ်မောနေခဲ့ရသည် ။ သူမကို နှုတ်ဆက်ထွက်ခွာခဲ့ပြီး သူ့အိမ်ပြန်ခြေလှမ်းတွေက တုန့်နှေးနေသည် ။
ပြန်ခါနီး ကားနားထိ လိုက်ပို့ချိန်မှာ သူမရဲ့သူ့ကို အားတင်းပြုံးပြလိုက်တဲ့ အပြုံးရယ် မအိရဲ့ သူ့ကို အားပေးပြုံးရယ်ကို ပိုက်ပြီး ထိုနေရာကနေ ထိုအိမ်အရိပ်ကနေ သူ တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် လှည့်ပြန်လာရသည် ။
အပြစ်ရှိသူ ဆိုတော့လည်း အရာရာမှာ မဝံ့မရဲရှိရသည် ။
××_×× ××_×× ××_×× ××_×× ××_××
''ဘယ်လိုလဲ ဂရုဏာရှင်ကြီး ... မေတ္တာရှင်ကြီး ...တော်တော်မှ စိတ်ပန်းလူပန်း ရှိခဲ့ရဲ့လား...´´
အိမ်ထဲဝင်ဝင်ချင်း ကြားလိုက်ရတဲ့ ဖွားဖွားရဲ့ ခနဲ့တဲ့တဲ့ စကားသံကြောင့် သူ့စိတ်ထဲ လေးပင်ကျသွားရသည် ။ အကြိမ်ကြိမ် ရှောင်လွှဲနေတဲ့ ကိစ္စတစ်ခုကိုခုတော့ ရင်ဆိုင်ကိုဆိုင်ရတော့မယ်မှန်း သူရိပ်မိလိုက်သည် ။
''ဖွားဖွား ဘယ်တုန်းက ရောက်နေတာလဲ...´´
''စကားမလွဲနဲ့ တမ်းတနိုင်... ဖွားအေစကားကို ဆန့်ကျင်ပြီး ဟိုကောင်မလေး အနားမှာ တောက်တဲ့ကပ် သွားကပ်နေတယ်ပေါ့...ဘယ်လိုတွေ ဆွဲဆောင်ပြီး ဘယ်လောက်များ မျက်ရည်ခံထိုးထားလို့ မခွဲနိုင်မခွာရက်နဲ့ ရက်တွေအကြာကြီး နေနေတာလဲ ရှင်းပြပါဦး ဂရုဏာရှင်ကြီးရဲ့...´´
သူ ဖွားဖွားထိုင်နေတဲ့ ခုံရှေ့က ကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်ချလိုက်သည် ။ သူ့မျက်ဝန်းထောင့်မှာ မြင်နေရတဲ့ ဒက်ဒီကော မာမီပါ မျက်နှာမကောင်းတာကိုသတိထားမိတော့ ဘယ်လောက်များ ဆူခံထိထားပြီးပြီလဲလို့ တွေးရင်း စိတ်မကောင်းဖြစ်ရသည် ။ သူ့ကြောင့် လူတွေအများကြီး ထိခိုက်ရပြီ ။ ဖွားဖွားကို ကြောက်တဲ့စိတ် လေးစားတဲ့စိတ်ကြောင့် အမြဲရေငုံနှုတ်ပိတ် နေခဲ့ပေမဲ့ အခုတော့ အရဲစွန့်ရပေတော့မည် ။
''သူက သူ့သောကနဲ့သူ...သူ့အပူနဲ့သူမို့ နိုင့်ကို စကားတောင် ကောင်းကောင်းမပြောနိုင်ပါဘူး ဖွားဖွား...နိုင်ကလည်း သူ့ကို မိတ်ဆွေတစ်ယောက်အနေနဲ့သာ ကူညီခဲ့တာပါ...နိုင်သူ့အပေါ်မှာ...´´
''တော်စမ်း တမ်းတနိုင်...အဲ့ဒီအကြောင်း ထပ်မစနဲ့တော့ .... မောင်သူရိန်ကို ဖုန်းဆက်ပြီး ခုချက်ခြင်း မင်္ဂလာပွဲအတွက် စီစဉ်စရာ ရှိတာတွေ စီစဉ်တော့...နောက်ထပ် ဘယ်လိုအကြောင်းပြချက်နဲ့မှ ရက်ထပ်မရွေ့နိုင်တော့ဘူး...နောက်လထဲ ဖြစ်အောင်စီစဉ်စမ်း...´´
သူငိုချင်စိတ်ကိုထိန်းထားရသည် ။ တစ်နှစ်ခွဲကျော်ကျော်ထိ သူနဲ့ ကိုသူရိန်ရဲ့ မင်္ဂလာပွဲကို အကြောင်းအမျိုးမျိုးပြပြီးရွေ့ဆိုင်းထားခဲ့ပေမဲ့ ခုတော့ အခြေအနေတွေက ကျဉ်းထဲကြပ်ထဲ ရောက်နေပြီမို့ ထပ်ပြီးရွေ့လို့မရနိုင်တော့တာ သေချာနေပြီ။
''အမေ... ကလေးက ခုမှပြန်ရောက်တာ ခဏနားပါစေဦးလား...မနက်ဖြန်မှဖြစ်ဖြစ်....´´
''တော်စမ်း...ငါစီစဉ်တဲ့ကိစ္စဘယ်သူမှ ဝင်မပါနဲ့...တမ်းတနိုင် ဖွားပြောတာ ကြားသလား မြေး...´´
''ဟုတ်ကဲ့ပါဖွား....နိုင်ခုဘဲ ကိုသူရိန်ကို ဆက်သွယ်လိုက်ပါ့မယ်....´´
ဖွားဖွားရှေ့က ထွက်လာပြီး သူ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ အိပ်ရာပေါ်သို့ ခြေပစ် လက်ပစ်လှဲ ချလိုက်သည် ။ မျက်ဝန်းကို မှိတ်လိုက်တာနဲ့ သူမ မျက်နှာလေးက အာရုံမှာ အရိပ်ထင်သည် ။ သူ ပြန်ခါနီး နောက်ဆံမတင်းရလေအောင် အားတင်းပြုံးပြနေတဲ့ မျက်နှာလေးကို ပြန်မြင်ယောင်တော့ သူ့ဖွားဖွားရဲ့ အမိန့်တွေကိုဆန့်ကျင်ဖို့ သတ္တိတွေ ရလာသလိုလို ။
''နိုင်နိုင်...မာမီခဏ ဝင်လာမယ်နော်...´´
တံခါးခေါက်သံ ခပ်ဖွဖွနဲ့အတူ မာမီ့အသံကို ကြားလိုက်ရတာကြောင့် သူ အိပ်နေရာက လူးလဲထထိုင်လိုက်သည် ။ တံခါးဖွင့်ပေးပြီးတာနဲ့ သူ မာမီ့ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းလေးတိုးဝင်ပြီး ကလေးတစ်ယောက်လို ဖက်တွယ်ထားမိသည် ။ မာမီက အခန်းတံခါးပြန်ပိတ် လော့ခ်ပါ ချလိုက်ပြီးမှ သူ့ကို ခုတင်ဆီသို့ တွဲခေါ်လာပြီး အတူယှဉ်ထိုင်ကာ သူကျောလေးကို ခပ်ဖွဖွ ပွတ်သပ်ပေးနေသည် ။
''မာမီ့သမီးလေး...သိပ်ကိုဝေခွဲရခက်ပြီး စိတ်ပင်ပန်းနေမှာပေါ့...မာမီကိုယ်ချင်းစာပါ
တယ်ကွယ်...မာမီသမီးကို ကိုယ်ခြင်းစာလို့လည်း တသက်လုံး သမီးမသိအောင် လျှို့ဝှက်ထားတဲ့ ကိစ္စတစ်ခုကို ပြောပြမလို့...´´
မာမီ့အသံက တိုးတိမ်နူးညံ့နေသည် ။ သူ မာမီ့ကို တအံ့တသြ ငေးကြည့်နေမိသည် ။
လျှို့ဝှက်ထားတဲ့ ကိစ္စဆိုတာ ဘာများပါလိမ့် ။
သူ ဆိုးသွမ်းသုံးဖြုန်းနေတာကို မြင်တိုင်း ဒေါ်ကြီးက သမီးဒက်ဒီနဲ့ မာမီကို သနားပါကွယ်။ သူတို့ဘဝလေးက သနားစရာလို့ ဒေါ်ကြီး မကြာခဏ ရေရွတ်တာ သူကြားဖူးပေမဲ့ ဘာကြောင့်ဆိုတာတော့ သေသေချာချာမပြောပြဖူး ။
''မာမီက သူဌေးသမီး... သမီးဒက်ဒီက သာမန်ဆင်းရဲသား လက်လုပ်လက်စား မိသားစုက ပေါက်ဖွားလာတာ ...သမီးဖွားဖွားရဲ့ စိတ်ကို သမီး သိတယ်မလား...မာမီနဲ့ သမီးဒက်ဒီကို သဘောမတူတော့ သမီးဖွားဖွားက မရ ရတဲ့ နည်းလမ်းနဲ့ ခွဲပြီး သူသဘောတူတဲ့ သူဌေးသားတစ်ယောက်နဲ့ လက်ထပ်ပေးဖို့ စီစဉ်ပေမဲ့ မာမီကလည်း သမီးဒက်ဒီနောက်ကို မဖြစ်ဖြစ်တဲ့နည်းနဲ့ ခိုးရာလိုက်ခဲ့တယ်... ´´
သူ မာမီ့မျက်နှာကို တအံ့တသြ ကြည့်မိသည် ။ သူတစ်ခါမှ မကြားဖူးတဲ့ အကြောင်းအရာပါလား။
''သမီးဖွားဖွားက အစကတော့ မာမီတို့ကို မရရအောင် ခွဲခဲ့ပါသေးတယ်...ဒါပေမဲ့ခေါင်းမာတဲ့ မာမီနဲ့ ဇွဲကြီးတဲ့ သမီးဒက်ဒီတို့ အကြိမ်ကြိမ် အခွဲခံရလိုက် ပြန်လိုက်ပြေးနဲ့ နောက်ဆုံး သမီးလေး ကိုယ်ဝန်ရှိလာမှ သမီးဖွားဖွားက မာမီတို့ကို မရမက ခွဲနေတာကို ရပ်လိုက်တယ်...အဲ့ဒီအစား လက်ထပ်ထားတယ် နာမည်ခံပြီး မာမီတို့ကို အတူနေခွင့်မရအောင် သမီးဒက်ဒီကို သင်္ဘောလိုက်နိုင်ဖို့ စီစဉ်ပေးလိုက်တယ်...ငါ့သမီးကို
ငါထားတဲ့အနေအထားထက်မြင့်အောင်ထားနိုင်မှ မင်းသင်္ဘောပေါ်က ဆင်းခဲ့ဆိုပြီး မှာလိုက်တယ်...´´
သူသည် တအံ့တသြ နားထောင်နေရာမှ မာမီ့ကို တအားသိမ်းဖက်ထားလိုက်သည် ။
''နိုင့်ကို ခွင့်လွှတ်ပါမာမီ...အဲ့ဒါတွေကို နိုင်မသိဘဲ နိုင်ဆိုးခဲ့ သုံးခဲ့ ဖြုန်းခဲ့မိပါတယ်...´´
''မာမီ သမီးကို အပြစ်မတင်ပါဘူး နိုင်နိုင်ရယ်...မာမီဆိုလိုတာကို ဆုံးအောင်နားထောင်ပါဦး...သမီး ဒက်ဒီကော မာမီပါ တက်ညီလက်ညီကြိုးစားခဲ့ကြတာ ခု သမီးမြင်တဲ့အတိုင်းဘဲ ...သမီးဖွားဖွားဖြစ်စေချင်တဲ့ အနေအထားကို ကျော်လွန်ခဲ့ပြီ...ခုတော့ သမီးဒက်ဒီလည်း သင်္ဘောပေါ်က ဆင်းပြီး မာမီအစပျိုးထားတဲ့ ဟိုတယ်လုပ်ငန်းကို ဆက်လုပ်ရင်း ခုတော့ မာမီတို့မိသားစု...အေးအေးချမ်းချမ်းနဲ့ အတူတူနေနိုင်ကြပြီ မဟုတ်လား...´´
သူ မာမီ့ရင်ခွင်ထဲကနေထွက်ပြီး မာမီ့မျက်နှာပေါ်က အရိပ်တွေထဲမှာ တစ်စုံတစ်ရာကို လိုက်ရှာနေမိသည် ။ မာမီဘာကို ဆိုလိုချင်နေတာလဲ ။
''နားရှုပ်သွားလားသမီး ...အဓိကကသစ္စာတရားနဲ့ ဇွဲဘဲ....သမီးမာမီကော ဒက်ဒီကောက တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် သစ္စာရှိရှိနဲ့ အတူပြန်နေရမဲ့ အချိန်ကို စောင့်ခဲ့တယ်...ဇွဲရှိရှိနဲ့လည်း အလုပ်ကြိုးစားခဲ့တယ်...အဲ့ဒါကြောင့်လည်း အခု အသက်တွေရလာချိန်မှာ အေးအေးချမ်းချမ်း ပေါင်းစည်းနိုင်ခဲ့တာပေါ့...သမီးလည်း ကိုယ့်နည်းကိုယ်ဟန်နဲ့ ဖွားဖွားစကားကို မပယ်ရှားဘဲ မင်္ဂလာပွဲကို တတ်နိုင်သမျှ အချိန်ဆွဲထားခဲ့တာ ...မောင်သူရိန်ကော သမီးကောက ဆိုင်သူကိုယ်စီရှိလို့ ဆိုတာ မာမီသိပါတယ်...´´
''ဟင်...မာမီ သိနေတယ်...´´
မာမီက သူ့ဦးခေါင်းကို ခပ်ဖွဖွ ပွတ်သပ်သည် ။
''သိတာပေါ့သမီးရယ်...သိပေမဲ့ ဝင်ပါဖို့ မလိုသေးတဲ့ အခြေအနေမို့ စောင့်ကြည့်နေခဲ့တာ...လူကြီးနဲ့ လူငယ်ကတော့ အမြဲသဘောထား ကွဲလွဲနေကြမှာပါဘဲ...လူကြီးတွေကလည်း သူတို့မျိုးဆက်ကို အကောင်းဆုံး အမြင့်ဆုံး ဖြစ်စေချင်တယ်...သူတို့ရဲ့မျိုးဆက်ကိုအစစအရာရာ အဆင်ပြေအောင် တဘဝလုံးစာ စီစဉ်ပေးချင်တယ်...လူငယ်တွေကလည်း ကိုယ့်ဆုံးဖြတ်ချက် ကိုယ့်သဘောအတိုင်း ရပ်တည်ချင်တယ်...မာမီနဲ့ဒက်ဒီကတော့ သမီးကို မချုပ်ခြယ်ဘူး...မာမီတို့အတွက်က ကိုယ့်သားသမီး စိတ်ချမ်းသာဖို့ အရေးကြီးတယ်...လမ်းမမှားအောင်ဘဲ ဘေးကထိန်းပေးမယ်...ငါ ထွင်တဲ့ လမ်းပေါ် လျောက်ကိုလျောက်ရမယ်လိုတော့ ကန့်သတ်မထားဘူး...´´
''ကျေးဇူးပါ မာမီ...တကယ်ကို ကျေးဇူးပါ....´´
''ခုက သမီးကောင်မလေးရဲ့ အခြေအနေ အလုံးစုံကို ဖွားဖွားက အမြဲအကဲခတ်နေတော့ သမီးနဲ့ မောင်သူရိန် ထပ်ပြီး အချိန်ဆွဲ နောက်ဆုတ်လို့ မရလောက်တော့ဘူး...သမီး တစ်သက်လုံး စိတ်ချမ်းသာဖို့ ဆိုရင်တော့ သတ္တိရှိမှ ရတော့မယ်...တစ်ခုဘဲ မာမီသတိပေးချင်တာ ...လတ်တလော စိတ်ခံစားချက်ကို ဦးစားပေးပြီး အခြေအနေကို မသုံးသပ်ဘဲ ဆုံးဖြတ်ချက်မြန်တတ်တဲ့အကျင့်ကို ပြင်မှရမယ်နော်... ´´
''ဟုတ်ကဲ့ပါ ချစ်မာမီလေးရယ်...´´
မာမီ့ပါးကို ရွှတ်ခနဲ နမ်းပြီး သူ ဖုန်းလေးကို လှမ်းယူလိုက်သည် ။
''ဟဲလို....ကိုသူရေ.....´´
××_×× ××_×× ××_×× ××_××
YOU ARE READING
နှလုံးသားရဲ့အမိန့်တော် ( နှလုံးသားရဲ့အမိနျ့တျော)
Romanceကိုယ့္စိတ္သေဘာနဲ႔ မကိုက္ညီတဲ့ အမိန္႔ေပးခ်က္ဆိုရင္ ျငင္းဆန္ခြင့္ရိွတယ္ ။ အမိန္႔တိုင္းကို နာခံေနစရာမလိုဘူး ဆိုေပမဲ့ နွလံုးသားက ေပးတဲ့အမိန္႔ေတာ္ကိုေတာ့ ....... တမ္းတနိုင္ ခင္မင္းလတ္ ကိုယ့်စိတ်သဘောနဲ့ မကိုက်ညီတဲ့ အမိန့်ပေးချက်ဆိုရင် ငြင်းဆန်ခွင့်ရှ...
