Mutluluk Sektörü - GOOGLE KİTAPLARDA SATIŞTA!

Final

BÖLÜM 20

Yaklaşık bir aydan fazla bir süre geçmişti, yabancı müşterilerinin üzerinden. O dönem hobilerine ağırlık vermişti. Aslında hobisine, dur duraksız resim yapıyordu. Kafası karışık, tüm canlılığını resimlerine aktarmaya çalışsa da karanlık hakimdi çoğu tablosuna.

Sevişmekten uzaktı, canı istemiyordu artık. Kendisi ile aynı işi yapan Türk bir kızla da arkadaş olmuştu. Kaan'dan daha deneyimliydi süre olarak. En ufak bir kaçış yolu varsa yol yakınken geri dönmesini tavsiye ediyordu, her görüştüklerinde. Çok benzer özellikleri vardı, dedikleri de kafasını kurcalıyordu. Çekememezlik olmadığını biliyordu. Saf duygularıyla bu öğütleri veriyordu. İş aramak istedi, deneyimi yoktu. Deneyimi olsa da çok büyük miktarlar kazanamayacağını biliyordu. Okuduğu işi yapmaktan korkuyordu. Bir anda düzeninin tamamen değişmesini kaldıramazdı. Geçici, deneme amaçlı bir işe ihtiyacı vardı. Ne olduğunun önemi yoktu. Bazı markalara başvuru yapmıştı, satış danışmanlığı yapacaktı. Sevebilirdi bu işi. Kadın ya da erkek daha güzel giyinmelerine yardımcı olacaktı. Bir marka geri dönüş yapmıştı. Ertesi gün ilk iş mülakata gitti. Dış görünüşünden olacak ki mülakatta çok soru sormadan bir an önce belgelerini hazırlamasını istendi. Hayatın her alanında dış görünüşün artı bir olduğuna inanıyordu.

Üç gün içinde belgeleri hazırlayıp pazartesi günü işe başlamıştı. İlk üç gün eğitim gibiydi, çok çalışmıyor ufak tefek işleri yapıyordu. Kendi başına çalışmaya başladıktan sonra bir hafta kadar her şey güzel gitmişti. Ondan sonraki üç hafta birilerinden rica gibi gözükse de emir almak irreti etmeye başlamıştı Kaan'ı. Diğer yandan insanlarla uğraşmakta çok zordu. Normal hayatında birlikte olduğu kadınlar gibi değildi muhattap oldukları. Çalışana karşı çok büyük bir kitle saygısızdı, erkekler umurunda değildi, kadınlar... Kadınlar teşekkür etmeyi bilmiyordu. Biraz samimi davrandığı an sanki "sikecekmişçesine" tepki veriyorlardı. Alacağı para da asgari ücretti, bu kadar aşağılanmanın karşılığı olarak. İş dışı bir ortamda tanışmak istese aynı gece bütün vücudunu yalamayı teklif edebilecek kadar düşük kadınlar. Çalışan olunca, bir teşekkürü çok görüyorlardı. Eğitimsizlik desen değil. Kültürsüzlük belki. Tamamen aşağılık kompleksi bu, başka bir açıklaması yok. Zar zor ayını doldurmak üzereydi. Ne kadar bağıra bağıra küfür etmek istese de sesini çıkarmıyordu. Bu işin olmayacağını kafasında kurarken bir de üzerine Esra'dan teklif gelmişti. Daha önce bu kadar sevinmemişti, kafası uzaklaşacaktı aşağılık insanlardan. Soru sormaksızın kabul etti, Esra ile sabah görüşecekti. Mesaisi de sabah başlıyordu. Rica etti, akşama gelmek istedi. Biraz lafı dolandırdıktan sonra iki gün için mesai saatleri değişmişti. Hafta sonu çalışmıyordu, Perşembe ve Cuma Esra ile buluşup akşam işine döndü. Cumartesi oldu, kahvaltı için dışarıya çıkmıştı. Esra'dan aldığı paraları cüzdanında unutmuştu. Hesabı ödemek için cüzdanı açınca paraları gördü. Bin liranın üzerinde para vardı. Hesabını ödedi, evine geçti. Pazartesi maaşı yatacaktı, en fazla yatacak miktar 1500 liraydı. Tekrar paraları cüzdanından çıkardı, masanın üzerine koydu. Elif gelmişti yanına, "Ne yapıyorsun" diye sordu. Kaan tekrar paralara baktı, "maaşım" diye cevap verdi.

"Esra'dan almadın mı sen bu paraları"

"Evet."

Adaletsizliği görüyor musunuz? Bir aydır çalışıyordu, tabiri caiz ise sürünüyordu. Alacağı para önündeydi. Toplasan beş-altı saat çalışmıştı, üzerine de minnet ediyorlardı bu beş-altı saat için.

"Sikerim işini pazartesi bırakıyorum." İyi para kazanmadığı sürece düzenli bir iş yapamazdı Kaan.

"Esra, yüzünden mi?" Elif bu soruyu sorarken Kaan'ın yaptığı çıkarımdan bahsetmiyordu. Son görüşmelerinde Esra çok fazla dert yanmıştı Kaan'a. Onu kastederek soruyordu. Bu arada Elif iyice bronzlaşmış, o teni el sürmeye içinizin el vermeyeceği kadar diri duruyordu.