one of me for all of you [bnha]

Chapter 32

~ OoO ~

    Wraz z latem przyszły potwierdzenia ich związku. Trio było złote. Nigdy nie opuszczali siebie nawzajem. Czy byli publicznie na randce, czy na kanapie Izuku oglądając film, byli szczęśliwi, że mogą być razem. Shouto i Katsuki wciąż wdawali się w kłótnie, ale Midoriya zauważył, że ​​są łagodniejsi w stosunku do siebie. Bakugou miał słabość do śpiącego Todorokiego, a Shouto był bezbronny wobec zmartwionego Katsukiego.

    Midoriya był zadowolony, że się dogadywali. Cieszył się, że przez te wszystkie miesiące do tej pory samolubnie prosił o tę dwójkę. Czuł się tak, jakby przed laty siedział w łóżku, zastanawiając się czy straci ich oboje. Nie miał Uraraki jako przyjaciela i odpychał Tsuyu. Był sam w tych dniach. On i Katuski nawiązywali kontakt wzrokowy w klasie, ale żaden z nich nie miał odwagi, by się odezwać. Pamiętał okropny stan, w jakim Shouto przyszedł do szkoły; był zmęczony i zestresowany.

    Teraz cała trójka tuliła się na kanapie Izuku, oglądając wszystkie filmy All Mighta. Tym razem Midoriya był na środku i podobało mu się to bardziej niż siedzenie z boku. Między swoimi chłopakami czuł, jak ważny był.

– Ten film jest okropny. — powiedział Katsuki, gdy zaczął się następny film.

— Zauważyłem. — odpowiedział Shouto. Izuku przeczesał palcami włosy dwukolorowego mężczyzny, zaburzając jego porządek. Kiedyś wkurzało go, gdy białe pasma mieszały się z czerwienią, ale teraz zachwycało go, gdy włosy były w nieładzie. Żartobliwie wysunął dłoń Midoriyu z włosów. Izuku zrobił to jeszcze raz, żeby Todoroki znów się zirytował. — Izuku, przestań.

    Zielonowłosy się nie zatrzymał. Obiema dłońmi potargał kolorowe włosy. Shouto złapał je i położył na kolana Katsukiego. Pocałował swojego chłopaka po całej twarzy, na co on zachichotał.

— Czy moglibyście się odpieprzyć od moich kolan? Idioci. — Katsuki odepchną dłonie. Izuku wystawił język do blondyna.

— To nie nasza wina, że nie jesteś jeszcze gotowy na pocałunek. — powiedział Izuku, pozwalając Shouto się całować po twarzy. Midoriya próbował udawać, że nie jest niezadowolony z tego, że nie mógł pocałować Katsukiego. Blondyn przybrał głęboki odcień czerwieni na twarzy i zwrócił wzrok na telewizor. Izuku usiadł i pochylił się nad Katsukim. Pocałował go w policzek i obserwował, jak blondyn eksploduje. Otworzył usta, otwierając szeroko oczy. Ekspresyjny. On jest taki ekspresyjny. Odepchnął Izuku i usiadł na drugą stronę kanapy.

— Nie dotykaj mnie przez resztę dnia, pieprzony frajerze. — powiedział Katsuki.

— Ale Katsuki. — Izuku zmarszczył brwi. — Kto mnie ogrzeje?

    Shouto położył dłoń na piersi, udając ból.

— Ciągle tu jestem.

— Ale tobie też jest zimno.

— To prawda.

    Patrzył, jak twarz blondyna wygina się i marszczy, gdy myślał o swojej decyzji. To był wyraz jego twarzy, gdy coś rysował. Z głośnym jękiem podniósł się z kanapy i zajął swoje poprzednie miejsce obok zielonowłosego. Midoriya wrócił do przytulania się do blondyna, wdychając jego ostry zapach i topiąc się w cieple.

    Jego oczy przesunęły się na dwukolorowego mężczyznę. Włosy, teraz będąc katastrofą, i oczy. Spojrzał na piękną bliznę i zauważył, że jego cienie zniknęły.

— Chyba nie wiecie, jak piękni jesteście. — powiedział Izuku, jego głos był cichy i cichy.

— Ty jesteś piękny, Izuku. — odpowiedział Shouto.

— Tak, przestań pieprzyć. Nie jestem niczym pięknym. — powiedział Katsuki. Midoriya splótł ich palce, a na jego twarzy pojawił się uśmiech.

— Nie. — odpowiedział. — Oboje jesteście piękni. Na różne sposoby. Shouto jest chłodny i niepewny. A ty, Katsuki, jesteś złoty i boisz się świata. Tak różne... dlatego chciałem was obu. Równie dobrze i równie źle.

— Oboje chcemy cię. — powiedział Todoroki. — Jesteś piękny, Izuku.

— Idealny. — poprawił Katsuki.

    Izuku westchnął z zadowoleniem, ciesząc się, że obaj chłopcy, których chciał, powiedzieli mu te rzeczy.

— Szkoda, że ​​jestem tylko jeden dla was. — powiedział Izuku. — W każdym razie, dzielenie się jest dobre.