one of me for all of you [bnha]

Chapter 33: KONIEC

~ OoO ~

    Izuku myślał, że jest samolubny. Chciał dwie osoby jednocześnie. Umawiał się z jedą, ale wciąż pragnął drugiej Myślał, że jest absolutnie zapatrzony w siebie, by myśleć, że może mieć je obie. Nawet jego własna matka oskarżyła go o zdradę. Z tego powodu Uraraka przestała z nim rozmawiać. Jego własny chłopak był niezadowolony z tego, że żywił uczucia do drugiego chłopaka. Izuku był samolubny.

    Dlatego nie wierzy, kiedy jego chłopcy mówią mu, że jest bezinteresowny.

    Nie wierzy, kiedy jego chłopcy mówią mu, że jest piękny.

    Nie wierzy, kiedy jego chłopcy mówią mu, że jest doskonały.

    Zdecydowanie nie wierzy, gdy jego chłopcy nazywają siebie jego chłopakami.

    Izuku był samolubny, ponieważ chciał ich obu. Był samolubny. Uznał, że choć raz w życiu można było być samolubnym. Jeśli samolubstwo oznaczało, że mógł być z dwiema osobami, które kocha, to jest samolubny. Nie ma nic przeciwko byciu pięknym. Nie ma nic przeciwko byciu doskonałym. Jest całkowicie zadowolony, z posiadania dwóch chłopaków.

— Izuku, pośpiesz się. Spóźnimy się na zajęcia. — Shouto ciągnie swojego chłopaka do wejścia do szkoły. Lato się skończyło.

— Ale Katsu–

— Już jestem, kujonie. — pomachał Katsuki, gdy zbliżali się do drzwi wejściowych. — Mamy pierwszy rząd z Uraraką. Zaklepała nam miejsca.

    Izuku ścisnął dłoń blondyna, gdy Shouto wbiegł z nimi do szkoły. Szybko zaczęli biec. Uraraka zajęła miejsce obok Midoriyi, pozwalając pozostałym dwóm chłopakom walczyć o to, kto usiądzie obok swojego chłopaka. Brunetka odwróciła się na krześle, by spojrzeć na swojego przyjaciela.

    Jej oczy przeskanowały ciało przyjaciela. Od włosów sięgających do ramion z kwiatkiem wplecionym w nie, luźnej koszuli bez rękawów z paskami, sięgającej do pupy, po jasne, obcisłe jeansy, które właśnie kupił. 

— Ale jesteś facetem. — powiedziała. — Jestem za ubraniem cię, ale czy naprawdę jesteś dziewczyną?

    Wzruszył ramionami. 

— Musimy zwracać na to uwagę? — zapytał. — Lubię ubierać się jak dziewczyna. Mam na myśli… to wszystko.

    Westchnęła, nostalgiczny wyraz wypełnił jej twarz. Uśmiechnęła się prominnie do swojego przyjaciela, zanim zwróciła uwagę na dwójkę obok nich. Shouto wygrał bitwę i dumnie usiadł na krześle obok swojego chłopaka. Katsuki niechętnie musiał usiąść obok Uraraki. Miał dystans do niej, więc Izuku nie miał nic przeciwko.

    Wciąż było tak wiele rzeczy, których nie wiedział o Todorokim i jeszcze wiele musiał się dowiedzieć o Bakugou. Niezależnie od tego, co stało się z nimi, będzie przy nich. Cokolwiek stało się Shouto, aby zasłużyć na tę bliznę, Izuku nigdy go nie osądzi. Niezależnie od tego, jaki rysunek Katsuki postanowi narysować, Izuku podziwiałby go tak samo. Oboje zostali złamani. Jednak Midoriya był przekonany, że może im pomóc. Jego miłość z pewnością ich uleczy.

    W końcu był jeden dla ich dwojga. Był cudownym lekarstwem, uniwersalnym dla wszystkich. Nie potrzebowali nikogo innego. Potrzebowali tylko Izuku. 

— Jeden dla nas wszystkich. — powiedział pod nosem.

— O co chodzi, Izuku? — zapytał Todoroki, unosząc brew na swojego chłopaka.

— Nic. Po prostu głośno myślę. — odpowiedział.

— To kurwa, przestań. Lekcja się zaczyna. — szepnął Katsuki.

— Więc przestań gadać, palancie. — prychnęła Uraraka.

—Zmuś mnie!

— W porządku! — rzuciła w niego ołówkiem.

— Na miłość boską. — głos nauczyciela rozległ się po klasie. — To pierwszy dzień szkoły. Czy możecie okazać choć trochę szacunku?

    Czworo nastolatków skurczyło się, mrucząc swoje przeprosiny. 

To będzie piekło.

~~~

     Koniec.

     chciałbym podziękować Wam wszystkim za te gwiazdki i komentarze, zwłaszcza za nie, bo świadomość, że komuś się podoba to tłumaczenie albo przeżywa wydarzenia, to ogrom motywacji! miałam wiele frajdy tłumacząc to i mam nadzieję, że Wy też czytając to.

     do zobaczenia w następnej części!