Ben Ela...
Daha küçücük yaşında hayatın nasıl bir şey olduğunu bilmeden kimsesizliğe mahkum edildim.
Yalnızlık ve sevgisizlikle büyütüldüm.
Tam her şeyin değiştiğine inandığım, sevileceğimi sandığım anda bir kez da parçalara ayrıldım.
Ama bu kez öyl...
Yeni kurgumla karşınızdayım. Umarım bunu da diğerleri kadar çok seversiniz.
Buraya başlama tarihinizi ve sevdiğiniz bir emojiyi bırakırsanız mutlu olurum.
Keyifli okumalar...
Ela Öztürk
Elimdeki sıcak kahveden bir yudum daha alırken göğü kızıllaştırmaya başlayan güneşi izlemeye devam ettim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her zaman ki gibi güneş doğmadan uyanmıştım.
Sözde bu güzel tatil günümde öğlene kadar uyuyacaktım dimi ben? Peki neden her sabah olduğu gibi yine güneşi izliyordum?
Aptal sorularımı bir kenara bırakıp git gide kendini belli eden güneşe yoğunlaştım. Ocak ayında olduğumuz için hava buz gibiydi ve Ankara her zamanki gibi soğuğu ile titrememe sebep oluyordu.
Üstümde en kalın hırkam, ayaklarımda en sevdiğim panduflarım olsa da soğuk hiçbirini takmıyordu.
Titrememi engellemek için elimdeki sıcak kupayı biraz daha sıkı tuttum.
Hafta içi işe giderken her gün tatil günümde uyuyacağıma dair kendime nutuklar çekiyordum ama yine ve yine sabahın köründe kalkıyordum.
Cidden artık bu durumdan çok sıkılmıştım.
Sahi ben en son ne zaman huzurlu ve uzun bir uyku çekmiştim?
Sorumun cevabı zihnimin gerisinde ağır ağır oynamaya başlarken dolan gözlerimi sıkıca kapattım.
"Ela hadi kalkalım artık neredeyse öğlen oldu?" Kemal'in sesiyle uykum hafiflese de mırıldanarak sıcak bedenine biraz daha sokuldum.
Başımın altında göğsü titreşirken kulaklarıma güzel kahkahası doldu. Gözlerimi hızla açıp başımı biraz geriye attım ve her defasında beni kendine hayran bırakan gülümsemesini izledim.
Kemal gülmeyi bırakıp bana bakmaya başladığında hızla gözlerimi kapatıp yüzümü göğsüne sakladım.
"Küçük bir kız gidisin güzelim? Devamlı yaramazlık yapıyorsun." Sözlerine kıkırdarken omzumu umursamazca silktim.
"Bugün hafta sonu ve kocam evde. Neden tembellik yapmayayım ki? Sana sarılıp uyumak istemem suç mu?" Sözlerim son bulurken başımı hafif kaldırıp kedi yavrusu bakışlarımı gözlerine diktim.
Kemal çenemden tutup yüzümü kaldırdı ve dudaklarıma kalbimi hoplatan bir öpücük kondurdu.
"Karım isterse tüm gün uyuruz." Derken kollarını bana iyice sarıp yatağa daha çok gömülmemizi sağladı.
