Ben Ela...
Daha küçücük yaşında hayatın nasıl bir şey olduğunu bilmeden kimsesizliğe mahkum edildim.
Yalnızlık ve sevgisizlikle büyütüldüm.
Tam her şeyin değiştiğine inandığım, sevileceğimi sandığım anda bir kez da parçalara ayrıldım.
Ama bu kez öyl...
Bölümde +18 sahne vardır. Başladığı ve bittiği yeri belirttim.
Keyifli okumalar...
Ela Öztürk
Onu karşımda görmeyi beklemediğim için hala öylece yüzüne bakıyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Her zaman peşimden gelse de bu sefer gelmeyeceğine kendimi inandırmıştım. Normalde ondan bu kadar kaçtığım için vazgeçmeliydi.
Ama Ömer her zamanki gibi kalıpları yıkmış ve farkını yine ortaya koymuştu.
"Bir şey demeyecek misin? Kızsan bile bir şey de güzelim." Ömer'in sözleri beni iç dünyamdan sıyırırken ona birkaç adım atıp aramızdaki kısa mesafeyi kapattım.
Parlayan gözlerini izlerken;
"Peşimden gelmekten hiç vazgeçmeyecek misin?" Diye sordum.
"Asla." Verdiği cevap gülümsememe sebep olurken sessizce yürümeye başladım.
Ömer davete gerek görmeden yanımda yürürken sakin patikada yan yana ilerlemeye devam ettik. İkimizden de tek kelime çıkmazken ne kadar yürüdük bilmiyorum.
"Ne kadar sıkıcısın sen Ela." Ömer'in ilk kez hakkımda olumsuz konuşması beni şaşırtırken bedenime gelen kartopu ile ona döndüm.
"Ciddi misin? 32 yaşında adamsın ama kartopu mu oynayacaksın?" Sorum üzerine kaşlarını çattı.
"Neden imalı konuşuyorsun güzelim? Hala gencim ve yakışıklıyım. Benden 5 yaş küçük olman bana yaşlı deme hakkı vermez sana." Derken bir kartopunu daha fırlattı.
Yana kayıp kaçtığımda sırıttı.
"Görelim bakalım bana ne kadar ayak uydurabileceksin?" Meydan okuması hoşuma giderken yere eğilip birkaç kartopu yaptım.
Kucağıma aldığım topları peş peşe ona atarken o da aynı şekilde karşılık verdi. Yüzüme ve saçlarıma isabet eden toparla homurdanırken eğilip birkaç kartopu daha yaptım.
Ömer eğlenirken bile dikkatli olduğu için attığı toplar canımı yakmıyordu. Uzunca bir süre çocuklar gibi kartopu oynamaya devam ettik.
Kahkahalarımız ve benim çığlıklarım boş alanda yankılanırken uzun zaman sonra ilk kez kendimi tasasız hissediyordum.
Yorulduğumu hissettiğimde aklıma gelen şeyle biraz ilerleyip bozulmamış karın üstüne sırt üstü atladım.
Ömer meraklı gözlerle beni izlerken ellerimi ve ayaklarımı açıp kapatmaya başladım. İstediğim şekli verdiğime emin olduktan sonra Ömer'e döndüm.
"Kalkmama yardım eder misin? Bozulmaması lazım." Ömer hızlı adımlarla yanıma gelip eğildi ve elimden tuttu.
Beni rahatça kendine çektiğinde hiçbir yere değmeden ayaklarımın üzerinde doğruldum. Dönüp yerde oluşan melek figürünü gördüğümde sevinçle yerimde sıçradım.
