ရွင္းဝဏ္မွာ ၿခဳံႏြယ္ပိတ္ေပါင္းတို႔ျဖင့္ ဖုံးအုပ္ထားေသာ စံအိမ္ႀကီးကို ၾကည့္ကာ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ရင္ထဲစို႔နင့္သြားသည္။ ဤစံအိမ္သည္ တခ်ိန္က ခမ္းနားထည္ဝါခဲ့မည္ဆိုသည္မွာ ယုံမွားစရာမရွိပါေပ။ သို႔ပါေသာ္လည္း ယခုေတာ့ အစြန႔္ပယ္ခံေနရာတခုျဖစ္၍ ေနသည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ သူ၏ ဦးႀကီးသည္ ဤေနရာတြင္ ရာစုႏွစ္တခုမက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ပိတ္ေလွာင္ခဲ့သည္ကို သတိရမိပါလွ်င္.... ထိုစို႔နင္မႈက ပို၍ ႀကီးထြားလာေတာ့သည္။
ဟုတ္ပါသည္။ ယခု သူသည္ ဦးႀကီးျဖစ္သူ အရွင္ေယာေဝ၏ စံအိမ္ေတာ္ေရွ႕ရွိ ဥယ်ာဥ္ထဲတြင္ ရပ္ေနပါသည္။ သူ ဤသို႔လာမည္ကို မည္သူမွ်မသိပါေခ်။သိပါလွ်င္ အားလုံးက တားျမစ္ပါလိမ့္မည္။ သူကေကာ သူငယ္စဥ္ကတည္းက ေပးထားေသာ သူ႔ဦးႀကီး၏ ရာဇသံကို မသိလို႔လားဆိုေတာ့ မဟုတ္ပါ။ သူေကာင္းစြာ သိပါသည္။ သို႔ေသာ္ မယ္မယ္ႏွင့္ ဦးရီးငယ္မွာ ဘိုးေတာ္အရွင္နႏၵ၏ ဈာပနအေရးအတြက္ အလုပ္ရႈပ္ေနသည္ျဖစ္ရာ သူ႔အေနႏွင့္ တတ္ႏိုင္သည့္ဝန္ကို တဖက္တလမ္းမွ ထမ္းသည့္အေနျဖင့္ ၿမိဳ႕ႏွင့္အလွမ္းကြာ႐ုံမက ေခါင္ခိုက္ေနေသာ ဤေနရာသို႔ ဘိုးေတာ္၏ အမဂၤလာသတင္းပါးရန္ ေရာက္ရွိလာျခင္းျဖစ္သည္။
သူ ပထမေတြးထားသည္က ဦးႀကီးလို လူထံတြင္ ဂိတ္မႈးတစ္ဦးမဟုတ္လွ်င္ေတာင္ ၿခံေစတဦးေတာ့ရွိရမည္။ သူက သတင္းကို ထိုဂိတ္ေစာင့္ သို႔မဟုတ္ ၿခံေစထံတြင္ ထားခဲ့လိုက္ကာ ျပန္ခဲ့မည္။ သို႔ေသာ္ ဂိတ္ဝတြင္ ဂိတ္မႈးကိုလည္းမေတြ႕။ ထို႔အျပင္ ဂိတ္က ဒလဟာပြင့္ေနသည္။ ဒီေတာ့ ၿခံေစကို ေတြ႕လိုေတြ႕ျငား ၿခံထဲသို႔ ဝင္လာသည္။ ပုံမွန္ရိတ္သင္ျခင္းရွိဟန္မတူေသာ သစ္ပင္ပန္းမန္မ်ားႏွင့္ ျမက္ခင္းျပင္ စိမ္းစိမ္းမွ လြဲ၍ မည္သည့္သက္ရွိမွ်ရွိမေန။
"ငါ့ႏွယ္... ဦးႀကီးဟာ တကယ့္ကို ႐ူးႏွမ္းေနတယ္နဲ႔ တူပါရဲ႕။"
ရွင္းဝဏ္ စိတ္ထဲမွ ေတြးလိုက္မိသည္။ သူ႔ဦးႀကီး၏ ေခါင္းမာမႈကား ရွားမွရွားသည့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟု အမည္တပ္ရမည္ေလာ ႐ူးသြပ္မႈဟုသတ္မွတ္ရမည္ေလာ မသိပါေခ်။ ပုံမွန္အသိစိတ္ရွိသူ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေသခါနီးသူတစ္ေယာက္က ေသြး႐ူးေသြးတမ္းျဖင့္ ေျပာသြားသည့္ စကားကို နားေထာင္ကာ ယခုကဲ့သို႔ ရာစုႏွစ္ တစ္ခုမကၾကာေအာင္ ေသသူကို ျပန္လာႏိုးျဖင့္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနလိမ့္မည္ မဟုတ္ဘူး မဟုတ္လား။
YOU ARE READING
ဖူးစာရွင္ || ဖူးစာရှင်
Actionတခါက ကမ႓ာႀကီးရဲ႕ ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ မဆံုးႏိုင္ေအာင္ က်ယ္ဝန္းတဲ့ အနႏၲသစ္ေတာဆိုတာ ရွိသတဲ့။ အဲ့ဒီ့ သစ္ေတာႀကီးထဲမွာ Demon ႏွစ္ေယာက္ဟာ သူတို႔ရဲ႕ ႏွလုံးသားစိတ္ဝိညာဥ္ေတြကို အခ်စ္ေတြနဲ႔ ထာဝရခ်ည္ေႏွာင္ခဲ့ေလရဲ႕..... တခါက ကမ္ဘာကြီးရဲ့ ထောင့်တစ်နေရာမှာ မဆုံးနိုင်...
