ဖူးစာရွင္ || ဖူးစာရှင်

နိဂံုး

ဆယ္စုႏွစ္ ၃ ခုခန္႔အၾကာ....

ယေန႔ကား ဇန္ႏိုရာ၏  ရက္ထူးရက္ျမတ္မို႔ ဇန္ႏိုရာသူ၊ ဇန္ႏိုရာသားတိုင္းလိုလို အဝတ္ေကာင္းအစားလွတို႔ဝတ္ကာ တက္ႂကြျမဴးတူးေနၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ေသာ ေစ်းသည္မ်ားဆိုလွ်င္ ေစ်းဝယ္သူတို႔ကို အဆစ္ေဖာေဖာသီသီေပးကာ၊ တခ်ိဳ႕ေသာ စားေသာက္ဆိုင္မ်ားဆိုလွ်င္ ဆင္းရဲသားတို႔ကို အလကားမတ္တင္ေကၽြးေမြးသည္အထိကို စိတ္ေကာင္းဝင္ၾကကုန္သည္။ အေၾကာင္းမူကား ယေန႔သည္ ဇန္ႏိုရာ၏ သားေတာ္ႀကီးျဖစ္သူ သီဟဝဂၤ မင္းသားႏွင့္ ဘုရင့္တပ္မဟာမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈးႀကီး သူရိယဝဠာတို႔၏ ထမ္းျမႇားမဂၤလာအခမ္းအနားရွိသည္ မဟုတ္လား။ ဇန္ႏိုရာျပည္သူျပည္သားတို႔သည္ကား ထိုႏွစ္ဦးကို ေလးစားျမတ္ႏိုးၾကေလရာ ထိုႏွစ္ဦး၏ မဂၤလာပြဲသည္ တိုင္းျပည့္အတြက္ ေကာင္းခ်ီးက်က္သေရဟု ခံယူၾကေလေတာ့သည္။ 

နန္းရင္ျပင္သည္ အနက္ေရာင္၊ အနီေရာင္ႏွင့္ ေရႊေရာင္တို႔ထံုမႊမ္းလွ်က္ ခန္းနားႀကီးက်ယ္မႈျဖင့္ ေတာက္ပလို႔ေနသည္။ ထိုရင္ျပင္၏ အလယ္ဝယ္ ခမ္းနားစြာ ဆင္ယင္ထားေသာ စင္ျမင့္တခုရွိၿပီး အေရွ႕တည္တည့္ ရင္ျပင္အဆံုးဝယ္ ဘုရင္မင္းျမတ္အတြက္ ရာဇပုလႅင္ထားရွိရာ ေနာက္ထပ္စင္ျမင့္ႀကီးတစ္ခုကို စီစဥ္ထားရွိသည္။ ထိုပုလႅင္မွသည္ မဂၤလာတံခါးရွိရာ အေရွ႕တံခါးအထိ သားေမႊးေကာ္ေဇာ္အရွည္ႀကီးတခ်ပ္ကို ေလွ်ာက္လမ္းအျဖစ္ ျဖန္႔ခင္းထားကာ နန္းရင္ျပင္ကို ႏွစ္ပိုင္းပိုင္းထား၏။ ဝဲဘက္အျခမ္းသည္ အမတ္ႀကီးငယ္တို႔အတြက္ ေနရာထိုင္ခင္းစီစဥ္ရန္ျဖစ္ၿပီး ယာဘက္အပိုင္းသည္ ေတာ္ဝင္ေသြးသားတို႔ႏွင့္ အထူးဧည့္သည္ေတာ္တို႔အတြက္ ေနရာခ်ထားရန္ျဖစ္သည္။

တကယ္ဆို ဒီလို ေန႔သည္ လြန္ခဲ့ေသာ္ ႏွစ္သံုးဆယ္ကတည္းက ျဖစ္ရမည့္ကိစၥ။ သို႔ေသာ္ ပယ္ရီေနာ့ႏွင့္ စစ္မက္အေရးေၾကာင့္ ဆိုင္းငံ့လိုက္ရသည္။ တဖန္ ထိုစစ္ႀကီးၿပီးျပန္ေတာ့ တိုင္းျပည္၏ ပုဆိန္႐ိုးတို႔၏ စနက္ျဖင့္ ရႈပ္ေထြးလာေသာ ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို ဘုရင္မင္းျမတ္ႏွင့္ ခ်စ္ရသူတို႔နည္းတူ တဖက္တလမ္းမွ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းေနရသည္ျဖစ္ရာ ထိုမွ်ေနာက္က်ကုန္ေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ အက်ိဳးဆက္အားျဖင့္ေတာ့ ေက်နပ္ဖြယ္ရာအတိ။