princess ⚘ kim taehyung ✓

19; 'aşıksın'

Taehyung bir süre sonra odayı terk ettiğinde Hazel ile ikimiz kalmıştık. Gözlerinden yaşlar akıyordu. Neden ağlıyorlardı bilmiyordum.

Kolundan tuttuğum gibi odasına götürdüm ve yatağına oturttum. Sesli ağlamıyor, içine atıyordu. Bir bardağa su koydum ve içmesi için ona uzattım. Aldı ve yavaş yavaş içmeye başladı. İçtikten sonra yatağın yanındaki komodinin üstüne koydu.

"anlatmak ister misin?" dedim mendil uzatırken.

Başını olumlu anlamda salladı.

"bugün," dedi mendille göz yaşlarını silmeden önce. "ablamın ölüm yıl dönümü. Üç yıl oldu." dediğinde içimde bir şeylerin parçalandığını hissettim.

"eşiyle gezerken eşkiyalar tarafından katledildiler." dedi ve daha sesli bir şekilde ağlamaya başladı. Sarıldım.

"ah, ben çok üzgünüm." dedim. Mendille göz yaşlarını sildikten sonra "teşekkür ederim." dedi.

"abim çok etkilenmişti ölümünden, çaldığı müziği kendisi yazmıştı, ablama ölmeden önce. Ablam dinlemeyi çok severdi, abim de her ölüm yıldönümünde bu müziği çalar." dedi ve yutkundu.

"abimin en hassas olduğu gündü bugün. İlk defa bu kadar ağladım, normalde ona destek olurdum." dediğinde "ben onu kontrol ederim, meraklanma sen. Hadi uyu." dedim ve uzanmasına yardımcı oldum. Üstünü örttükten sonra gülümsemeye başladı.

"abime aşıksın, öyle değil mi?" dediğinde gözlerimi sonuna kadar açtım.

"ne?"

"sakın inkar etmeye kalkma, anlayabiliyorum." dedi.

"nasıl?"

"çünkü ona bakışların çok farklı. Normal bir arkadaş gibi değil."

Gerçekten bu kadar belli oluyor muydu? Hem.. Hazel anladıysa Taehyung neden anlamıyordu?

"sakın bunu abine söyleme ama tamam mı? Aramızda kalmalı." dediğimde gülümsedi.

"tamam, söylemem." göz kırptı.

"söz mü?"

"söz."

Onu uyuması için orada bıraktım ve Taehyung'un odasına ilerledim.

Kapıyı iki kere çaldıktan sonra "gir." dedi, girdim.

"Taehyung.." dedim kapıyı arkamdan kapattıktan sonra.

Camın önündeydi ve içkisini yudumluyordu. Bana bakma zahmetinde bulunmamıştı, camdan dışarıya bakıyor arada bir içkisini içiyordu.

Elimi omzuna koydum. "ben çok üzgünüm, Taehyung." dediğimde burukça gülümsedi. Bana döndü ve alnını alnıma dayadı.

"onu çok özlüyorum, prenses."

Onları asla anlayamazdım, böyle bir acı hiç çekmemiştim çünkü. Eğer abim ölseydi ki tanrı korusun, büyük ihtimalle Taehyung ve Hazel kadar dayanıklı olamaz, kendimi bırakırdım.

Bu düşünce bile beni derinden etkilemişti, gerçek olduğundaki ruh halini düşünemiyordum bile.

Kapı sabırsızca kalmaya başladığıktan birkaç saniye sonra içeriye Peter girdi.

Nefes nefese kalmıştı ve heyecanlıydı.

"e..efendim, geliyorlar."

"kim?" diye sordum Taehyung'tan önce.

"k..kral ve askerleri prensesi aramak için buraya geliyorlar!"

yirminci bölüm bomba gibi olacak, hissediyorum

yeni bölüm için 120 oy