"beni ister dostun olarak gör, ister düşmanın; bana istersen sevgi besle, istersen nefret ama bana sakın aşık olma, prenses."
to my sweet princess, @nurrora
tamamlandı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Günlerim, Taehyung ve Hazel'in yanında her zamanki gibi ilerliyordu. Onları çok seviyordum ve ayrılmayı asla istemiyordum. Babamın beni bulabilme ihtimali aklıma geldikçe çıldıracak gibi oluyordum.
Umarım bulmazdı.
Eğer bulsa bile ona Taehyung'u çok sevdiğimi, deliler gibi aşık olduğumu ve onun yanında mutlu olduğumu söyleyecektim.
Beni anlardı. Yani, umarım anlardı.
Anlar mıydı sahiden?
Anlamalıydı. Ben onun kızıydım ve her baba kendi kızının mutluluğunu ister, ona bir şey olmasından, onu da geçtim saç telinin kopmasında bile sakınırdı.
Gerçi babamdan bahsediyorduk. Benim babam. Miseilan Kralı olan babam.
Düşüncelerle boğuşma halindeyken, açıkta kalan ensemde hissetiğim dudaklar sayesinde kendime gelmiştim. Muhteşem kokusu burnuma geldiğinde gözlerimi kapattım.
"hayırdır, nedir seni bu kadar düşündüren şey, sevgilim?" deyip çenesini sağ omzuma dayadı.
"babamın bizi bulma ihtimalini düşünüyordum, Taehyung.." dedim ve ona döndüm. "atlatmış olabiliriz ama her şey olabilir, biliyorsun." dediğimde kaşlarını çattı.
"siz kadınların huyu mudur kötü düşünmek hep?"
"konuyu saptırma, lütfen." onun gibi kaşlarımı çattım.
"tamam tamam." dedi ve karşıma bağdaş kurup oturdu.
"bulursa bulursun, bebeğim. Ondan korkmuyorum." dediğinde hahladım.
"ya bizi ayırmaya kalkarsa, Taehyung?" dedim ve ellerini tuttum.
"ya beni alıp götürürse senin yanından, ya seni öldürürse-" işaret parmağını dudağıma bastırdı susmam için. Gözlerim dolmuştu.
"şiştt." dedi ve başımı alıp göğsüne yastırdı, sırtımı sıvazlamaya başladı.
"tanrı bizimle beraberdir, güzelim. Korkmana gerek yok. Tanrı sevenleri ayırmaz, bilmiyor musun yoksa?"
"ya ayırırsa-" sesim boğuk çıkıyordu.
"ayırmaz dedim ya." sımsıkı sarıldım ona. Keşke ona hep böyle sarılsam, hep kokusunu içime çeksem. Hiç ölmesek, sonsuza kadar yaşasak.
Bir süre ikimiz de sessiz kaldık ve sadece sarıldık. Varlığımızı hissettik her zamanki gibi.
Geri çekildim ve gözlerimdeki yaşları sildim. Taehyung da elini çeneme koymuş, eğik başımı kendisine bakmam için yukarıya kaldırmıştı.
"sakın üzülme, üzülmene dayanamam ben." dediğinde başımı olumlu anlamda salladım.
"hem, benim güzeller güzeli sevgilime bir sürprizim var." dedi.
"öyle mi? Ne sürprizi bu bakayım?" gülümsedim oysa az önce ağlıyordum, karşımdaki beden bana iyi geliyordu. Fazlasıyla.
"söylemem ki. Gelince göreceksin." dedi ve ayağa kalktı, benim de kalkmam için elini uzattı. Tuttum ve aynı boya geldik.
"saçını taramamı ister misin?" dediğinde başımı olumlu anlamda salladım. Aynalı masanın karşısına oturdum ve bağlı saçlarımı saldım. Masanın üstünde kendine yer almış olan tarağı eline aldı ve nazikçe kumral saçlarımı taramaya başladı.
Birkaç dakika sonrasında kapı çaldı, ben girmesini söyledikten sonra içeriye bir beden girdi. Hazeldi.
"gelebilirim, değil mi?" dediğinde Taehyung, "hayır." dedi. Şaka yaptığını anlayabiliyordum.
"ya, Taehyung! Gel tabii güzelim." dediğimde sırıtarak kapıyı kapattı ve yatağa oturdu.
"görüyor musun, Helena, seninle sevgili olmaya başladığından beri bana davranışları değişti." aynadan göz göze geldik.
"güzel bir azarı hak ediyor, ha?" dediğimde durdu. Aynadan bana bakmaya başladı.
"ne, hiç de öyle bir şey yok." dedi ve Hazel'e döndü.
"ben senin abinim, nasıl benimle böyle konuşabilirsin?" dediğinde kıkırdadı kardeşi.
"benim saçımı bir kere bile taramadın abi." dediğinde, Taehyung "koca bir bebeksin, Hazel."
Tekrar kapı çaldı. İçeriye Taehyung'un askerlerinden biri girdi.
"efendim, geldiler." dediğinde Taehyung "tamam." diye karşılık verdi ve tarağı eski yerine koydu.
"sürpriziniz hazır, güzel bayan." elimi tuttu ve peşinden sürüklemeye başladı.
"neymiş bu sürpriz-" karşımdaki bedenle diyeceklerim dilimden uçup gitmişti.
Abim, bütün görkemliyle tam karşımda durmuş bana bakıyordu.
"abi!" dedim ve koşup sarıldım. Onu çok özlemiştim.
"yavaş deli kız!" dediğinde ona daha sıkı sarılmıştım. Gözlerim dolmuş, ağlamaya başlamıştım. O an sanki zaman durmuştu. Ne kadar süre olduğunu bilmediğim kadar öyle kaldık ve sonrasında geri çekildi.
Yüzümü güzelce inceledi ve gözyaşımı sildi.
"şişşt, ağlama." dedi.
Sonrasında salona geçtik Taehyungla Hazel bizi yalnız bırakmışlardı.
"nasılsın, bebeğim? İyisin değil mi?" deyip yanağımı okşadı.
"ben çok iyiyim abi, asıl sen nasılsın, annem ve babam nasıl?" yüzü asıldı.
"babam, kaybın için aşırı kızgın, annem de hem ağlıyor, hem de onu sakinleştirmeye çalışıyor bir şekilde. Sarayda gergin bir hava hakim anlayacağın. Asıl sarayı boşver sen. Sen anlat, ben dinleyeceğim. Her şeyi." dediğinde derin bir nefes aldım ve her şeyi baştan sona anlattım. Hiçbir detayı atlamadan.
"ve şuan çok mutluyuz, abi. Kızmadın değil mi?" dediğimde gülmeye başladı.
"bizi telaşlandırdığın için sana kızmam gerekiyordu aslında ama kızmadım, güzelim. Mutluysan kızmam, aksine ben de çok mutlu olurum." tekrar sıkıca sarıldım ona.
"sen nasıl geldin? Ya babam seni gördüyse?" dediğimde başını olumsuz anlamda salladı.
"Taehyung sayesinde, tabii ki de. Peter'di sanırım, o geldi saraya ve beni görmek istediğini söyledi, bana birkaç bir şey söyledi ve şuan buradayım. Merak etme ona ava gideceğimi söyledim." dedi ve Taehyung'u yanımıza çağırdı. Geldiğinde tam karşımıza oturdu.
"çok şanslısın kardeşim, iyi ki o yaşlı bunakla evlenmemişsin." deyip Taehyung'a göz kırptı.
"ben artık gitmeliyim." dedi. "malum, gitmem gereken uzun bir yol, ağzından buraya geldiğimi kaçırmamaları için tembihlemem gereken askerlerim var." dedi ve kapıya doğru ilerledi. Durdu ve bana tekrar sarıldı.
"artık burada olduğunu biliyorum, ziyarete geleceğim." dediğinde "tabii ki, her zaman seni bekliyor olacağım abi." dediğimde öksürmeye başladı. Şiddetli öksürüyordu, ne olduğunu anlayamamıştım.
"iyi misin?" diye sorduğunda Taehyung, başını olumlu anlamda salladı.
"sana güveniyorum, Taehyung. Kardeşim sana emanet dostum."
