James P.O.V.
"What time is it ?!, Micca still not here?!"
I ask people in the dressing room.
Micca was gone, we couldn't find her. where did that girl go again. he should be done now but .... hayyyssttt.....she is so stubborn!.
“wala pa po sya, hindi rin po namin siya macontact.”
The makeup artist said. I was about to open the door when I saw Micca enter.
“WHERE HAVE YOU BEEN? WE’RE LOOKING FOR YOU EVERY WHERE!”
I couldn't control myself anymore and I yelled at Micca.
Micca’s P.O.V.
Nabigla ako nang sigawan ako ni Kuya. Galing lang naman ako sa simbahan at nagdasal. Nagwish din ako na sana ngayong birthday ko makasama ko sila mama at papa. kahit ngayong gabi lang.
“I went to church ok?, I’m sorry di ko agad nasabi”
Pagpapaumanhin ko naman sa kanila, nagtagal kase ako dahil may tinutungan pa kong bata, nawawala daw sya. Kaya yun tinulungan ko pang mahanap yung mommy nya. Iyak nga sya ng iyak pero tumahan din naman. Ibinili ko din sya ng ice cream.
Tumango lang si Kuya kaya dumiretso na ko at nagpaayos.
Makalipas ang mahigit isang oras ay natapos na din akong ayusan suot ko ang Gown na ipinagawa ni Kuya para sakin. Kulay white sya at may design na mga bulaklak. Mukha nga akong diyosa sa suot ko eh. ewan ko kung bakit ganito ang naisip ni Kuya para sa 18th birthday ko pero ok lang naman, maganda rin.
“Where's Kuya?”
tanong ko dun sa nagaasikaso sakin.
“Ma’am nagbibihis na po ang kuya nyo. pakihintay na lang daw po sya rito.”
sagot naman nya kaya umupo na lang muna ako at kinuha ang cellphone ko. Pagopen ko napatayo ako dahil ang daming text at missed call ni Kurt. Nako naman. Hindi ko narinig kasi nakasilent. Pero agad ko din naman syang tinawagan.
>♡Kuri!
<♢MICCA! OK KA LANG BA? KANINA MO PANG DI SINASAGOT MGA TAWAG KO. AKALA KO KUNG ANO NG NANGYARE SAYO. YAN TULOY NAPAAGA AKO!. kanina pa ko dito sa labas pero sabi nung lalaki, kuya mo daw sya, bawal daw kitang makita mamaya na lang daw.
>♡Ahhmmm sige mamaya na nga lang tayo magkita
<♢kuya mo ba yun o kuya kuyahan mo lang din?
>♡Sige na babye na. kita na lang tayo mamaya
agad kong inend yung call kasi dapat mamaya pa sila magkakilala pero ang dalawang loko nag kita na pala. Biglang bumukas ang pinto at iniluwa noon si Kuya. Nakasuot sya ng floral na tuxedo na kulay white din. Same as mine.
“Are you ready?”
tanong sakin ni Kuya at inabot sakin ang kanyang palad.
“Of course, kuya I just want to tell you na mahal na mahal kita......, wag ka ng umalis, dito ka na lang para naman may kasama ako...”
nangingilid na ang mga luha ko kasi sabi ni Kuya sakin nung ngabobonding kami aalis din daw sya agad pagkatapos ng birthday ko pero ayaw ko na umalis sya kahit nung una ayaw ko na nandito sya.
“don’t cry, masisira yang makeup mo ang ganda mo pa naman”
sabi naman sakin ni Kuya at niyakap ako. Kahit ako di ko mapigil ang luha ko kasi pagkatapos ng gabing ‘to mawawala na si kuya babalik na sya kay mama.
“But kuya promise me na you’ll never leave me alone again”
mas humigpit pa ang yakap nya sakin.
"I can't promise you that, but I'll make sure you'll never feel alone again, ok?"
kumalas na ko sa pagkakayakap at pinunasan ang mga luha na kanina ko pangpinipigil.
