Creya
Nagtatakang inilibot ko ang tingin ko sa madilim na paligid. I can't dare to take a step dahil natatakot ako na baka kung ano ang matapakan ko. And base on the cold floor, alam kung nakapaa lang ako.
Unti-unting may bumuong puting liwanag, may kalayuan sa kinaroroonan ko. Sapat na ito para bigyan ako ng liwanag kaya minadali ko itong puntahan. Tumakbo ako ng tumakbo pero hindi ko parin ito maabot. Parang tumatakbo lang ako sa kinaroroonan ko ng di man lang umuusad.
I strived hard to be near on that light nang bigla itong mawala. Napahinto ako, I looked everywhere kahit puro dilim lang ang nakikita ko.
"Where are you?" Unti-unti akong nakarinig ng patak ng tubig. It so vivid dahil bawat tunog nito ay parang niyayanig ang lupang kinaroroonan ko.
"I'm here." I followed the voice. Nasa likuran ko ito kaya agad ko itong binalingan ng tingin. The figure looked at me, its eyes where in pain and tears where falling to its soft spot. Kahit hindi ko masyado itong mamukaan ay nakaramdam agad ako ng pagdurog ng puso ko. Later then I found out, I was crying. So hard.
"J-jia..." there is no evidence of smile na makikita sa labi nya. I tried to reach her pero hindi nakikisama sa akin ang paa ko.
"You left. Dahil ba sa akin?" Hindi ako makasagot. The space is suffocating. "Did you feel it too, Crey? Yan ang nararamdaman ko sa ginawa mo. Tinakasan mo ako, tinakasan mo kami. Sa tingin mo mapapatawad pa kita sa lahat ng ginawa mo?" Automatikong naglilinga ang ulo ko. I tried to say a word. At ni isa ay walang lumalabas. Napahikbi ako.
"You don't deserved, Jia." Isang panibagong boses ang tumunog sa bibig nung pigyura. Naramdaman ko ang titig nya, hindi ito si Jia. May kinuha syang kung ano sa bulsa at walang anumang sabi na umatake. She was closed and that sharp thing are even way more closer. Bago pa nya ako matamaan ay bigla nalang...
*Krrriiiiiinnggggggg*
Holysheet!
Napabalikwas agad ako ng bangon ng marinig ko ang pagtunog ng alarm clock sa side table ko. Pinatay ko agad iyon at paulit-ulit na kumakawala ng malalalim na hinga. Napadakma ako sa bandang dibdib ko ng marinig ko ang malakas na tibok ng puso ko.
I remembered my dream. Hindi lahat pero naaalala ko parin yung pigyura na nag-aala Jia sa paningin ko.
Nagpakawala ulit ako ng nanlalamig na hininga bago tiningnan ang orasan. 7:30 palang. May isang oras pa ako para maghanda sa unang araw ko rito sa Cintra.
Pumanhik agad ako ng banyo at nag-shower. I tried to forget that dream at luckily, medyo kumalma ang kalooban ko. Sinuot ko agad yung uniporme ng C.A. kahit hindi ako sigurado kung tama ba tong pagkakalagay ko ay ipinagsawalang bahala ka na. Aayusin ko nalang to mamaya pag nakakita na ako ng mga estudyante sa baba.
Nang masuot ko ang loose low bow ay tiningnan ko ang kabuuan ng suot ko sa may salamin. A long and soft black sleeve closed by a cuff with white antler button sa may pulsuhan, nakatuck-in ito sa 8-panel pleated gore skirt na kulay black na hanggang above the knee lang ang haba. I wore a knee-high white socks na pinarisan ng makintab na Mary Jane black shoes at syempre itim rin na three button blazer with a button down collar. Sa kaliwang bahagi nito ay may bulsa na may puting tilang nakaukit sa upper part, nasa gitna ding yun ang logo ng academy at sa ibaba ng logo nakaburda ang salitang 'Cintra' na kulay ginto.
Overall, mukha akong pupunta ng lamay dahil sa puro itim na suot ko. Kulang nalang magsuot din ako ng kapa para all in na ang saya, tangina.
Kung di lang dahil sa puting desinyo na nakalagay sa may saya, iisipin ko na talagang aatenda ako ng burol with a fashion sense. Wala man lang bang flat shoes na pwedeng ipalit sa sapatos nato?
BINABASA MO ANG
Cintra Academy (On-Going)
FantasyAlong with the living of gods and goddesses, the world called Abyss also has its existence. Abyssians, the direct descendants of one of the primal greek ones established an academy known to the whole Abyss, one of the most prestigious school of mag...