Mucize - #AlNaz

Gerçek Aşk

Nazlı, Fermanın onu yanına çağırması ile yavaş adımlarla odaya doğru ilerliyordu. Fermanın onu neden çağırdığını tahmin edebiliyordu. ‘Ben size aşıktım hocam.’ Nazlı aklına gelenlerle başını olumsuz anlamda salladı. Bir an gaflete düşünüp karantina altındayken nasıl bunu yapabilmişti? Hemde Ali’ye karşı hisleri varken. Fermanın odasının önüne gelince derin nefes alıp verdi genç kız. Kapıyı tıklatıp kapıyı açtı ve masada oturan Fermana baktı. Sessizce içeri girdi. “Beni çağırmışsınız hocam.” Dedi. Sesi o kadar kısık çıkmıştı ki Fermanın duyup duyamadığına emin bile değildi. “Otur lütfen Nazlı.” Dedi Ferman. Nazlı başını sallayıp yavaş adımlarla masanın yanına gelip sandalyeye oturdu. Gözlerini ellerine dikmişti. Ferman ne diyecekti bilmiyordu, kendi ne demeliydi bilmiyordu. Kafası allak bullaktı. “Nazlı… Ben seninle karantinada olanlar ile ilgili konuşmak istiyorum.” Dedi Ferman. Nazlı başını kaldırıp Fermanın masmavi gözlerine baktı. Derin nefes alıp verip cesaret topladı genç kız. “Hocam size söyleyeceklerim var.” Dedi Nazlı. Ferman hiçbir şey demedi. Nazlının konuşmasını bekliyordu. O an ikiside onları dinleyen Alinin farkında değillerdi. “Benim babam iyi bir baba değildi… Bana babalık yaptığı söylenemez. Ben babasız büyüdüm diyebilirim.” Dedi Nazlı. Aklına gelen çocukluğu ile gözleri dolmaya başlamıştı bile genç kızın. O aslında Fermana aşık falan olmamıştı. Fermana aşık olduğunu sanmıştı oysa ki gerçek aşkı tattığında anlamıştı ki aşk böyle bir şey değildi. Fermanı sadece babası yerine koymuştu. “Bir kız çocuğu için baba çok önemli bir figür. Her kız babasına aşık olur ilk. Ben ise… size aşık oldum.” Dedi Nazlı. Yüzüne acı dolu bir tebessüm oturmuştu genç kızın. Nazlı tekrar derin nefes alıp verdi. Nasıl devam edeceğini bilmiyordu. Ali ise duydukları ile yıkılmış Nazlının Fermanı sevdiğini düşünerek orayı terk etmişti. “Yani size aşık olduğumu sandım. Ama siz benim için çok değerlisiniz. Ben sizin sayenizde artık korkmuyorum. Güvendiğim dal oldunuz. Ben sizin sayenizde birine güvenmeyi, güvende olmanın nasıl bir his olduğunu öğrendim hocam. Ben aslında sizi… babamın yerine koydum. Aşk çok başka bir şey…” dedi Nazlı. Ali geldi aklına hafif tebessüm etti. Ferman rahatlayarak gülümsedi. “Aşk nasıl bir şey?” dedi Ferman. Nazlı tekrar hocasına döndü. “Aşk… sadece hissetmekle alakalı.” Dedi Nazlı ve ellerini kalbine götürdü. “Aşk burasıyla ilgili. Dokunmanın önemli olmadığı, sadece karşındakinin dedikleriyle, hissettirdikleri ile sana dokunduğu, sadece kalbinle hissettiğin bir şey. Birini her şeyi ile kabul edip sevmekmiş aşk… Benim kalbimde bir boşluk vardı hocam. O boşluğu sizinle, hastalarla doldurmaya çalışıyordum. O boşluk aşkmış hocam. Birini tüm engellere rağmen sevmekmiş o boşluk. “ dedi Nazlı gülümseyerek. Heyecandan yanaklarının kızardığına emindi. Aliden bahsetmek onu her zaman heyecanlandırıyordu. Aliden bahsetmek kalbinin sıcacık bir sevgi ile dolmasını sağlıyordu. Tüm gün Aliden bahsetmek istiyordu. Tüm gün Aliden bahsedebilirdi. “O boşluk gerçek aşkla doldu hocam. O boşluk Ali ile doldu. Ben… Ali geldi ve benim hiç sevilmeyen yerlerime dokundu. İçime işledi. Kalbimdeki boşluğu doldurdu. Birini sevebileceğimi ve sevilebileceğimi gösterdi bana. Bana umut oldu. İlham oldu. Kahramanım oldu. Bana sadece sevginin olduğu bir dünya olabileceğini gösterdi ve o dünyada benimde yerim olduğunu söyledi.  Ben Ali’ye aşığım hocam.” Dedi Nazlı ve oturduğu sandalyeden kalkıp odadan çıktı sessizce.

Dün ki itiraf sahnesinden sonra olmasını istediğim bir sahne. İyi okumalar. 💜🌸