ZİFİRİ

1.BÖLÜM : TANITIM

'Sende olup da bende olmayan ne varki Defne? Ben bu zamana kadar istediğim her şeye sahip oldum hemde en kolay şekilde!'

'Adımı ögrenebilmişsin en azından!' Histerik bir gülüş ile cama vuran yağmur damlalarının nasıl yol izlediklerini izledim.

'Sevgi!' Dedim anlamasını umursamadan.

'Ne sevgisi?' Anlamamıştı tabiiki de.

'İnsanlar beni seviyor, değer veriyor, benim için endişeleniyor peki ya seni için. Senin için korkan, endişelenen birileri var mı?' Soruma karşılık sadece sustu. Uzunca bir süre sustu.

Elimle camın üzerinde oluşan buharı silip yağmuru izlemeye devam ettim. Bedenim buradaydı onun yanında, bu aracın içinde ve bu koltukta ama ruhum kesinlikle burada değildi. O da benimle beraber geliyordu ama dışarıda. Yağmuru her bir zerresinde hissede hissede, yağmur damlalarıyla özgürce dans ede ede geliyordu sona doğru.

'Defne!' İsmim ne kadar da itici geliyordu onun sesinde.

'Hı?' Umursamak istemiyordum onu.

'Sana büyük bir sürprizim var!' Merak ediyor muydum kesinlikle hayır ama en son böyle söylediğinde karşılaştığım cansız beden belirdi gözlerimin önünde. Bahar'ın kömür karası saçlarının aksine bembeyaz ve buz gibi olan teni.

'İn!' Dedi gür sesiyle bir anda ne olduğunu şaşırarak irkildim.

'Ne?' Anlamadığımı göstermek için çattım kaşlarımı.

'İn dedim sana, sürprizin seni bekliyor.' Yüzünde anlam veremediğim bir şeyler vardı.

Söylediğini yaparak arabadan indim. Üzerimde hissettiğim yağmur damlaları önce irkilmeme sonra da güzel hislere neden oldu. Bedenim değil ruhum ıslanıyordu o an.

'Yürü!' Gözlerimi kapatmış, yüzümü göğe çevirmiş öylece dururken kolumdan tuttuğu gibi çekti beni.

'Nasıl?' Gösterdiği yerde hızla göz gezdirdim ve inceledim.

'Olamaz!' Dedim kendi kendime. Bu olamazdı, bu kadarı olmazdı. Dejavu olmalıydı ya da zihnimin bana bir oyunu ama kesinlikle gerçek olamazdı. Gözlerimi sımsıkı kapatarak bu kabustan uyanmayı diledim çünkü ancak bir kabus bu kadar kötü olabilirdi.....