Make the bad boy fall in love

Κεφάλαιο 29.

Αφού χτύπησε το κουδούνι, περιμέναμε μονάχα μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να ανοίξει την πόρτα η μαμά μου, κατακόκκινη από θυμό και έκπληκτη, βλέποντας με απροειδοποίητα στο κατώφλι του σπιτιού.

-Κατερίνα, άνοιξε το στόμα της έτοιμη να μιλήσει αλλά σταμάτησε και κοίταξε ντροπιασμένη κάτω. Ω Θεέ μου, τι έπαθε το πόδι σου; παρατήρησε την γάζα που ήταν τυλιγμένη γύρω από τον αριστερό αστράγαλο μου.

-Το γύρισα χθες. Όταν βγήκα από το παράθυρο, είπα διστακτικά και με κοίταξε μετανιωμένη.

-Κατερίνα μου, λυπάμαι τόσο πολύ! πήγε να με αγκαλιάσει και μάλλον τότε συνειδητοποίησε πως ο Αντρέας βρισκόταν πίσω μου και έκανε πάλι πίσω. Να υποθέσω, εσύ είσαι το αγόρι της, σωστά; Αυτός που μου μίλησε το πρωί στο τηλέφωνο;

-Αντρέας, έτεινε ευγενικά το χέρι του για χειραψία αλλά η μητέρα μου απλά κοίταξε το απλωμένο χέρι του και επέστρεψε το βλέμμα της σε εμένα.

-Μην είσαι αγενής. Εσύ μου το έμαθες, όταν γνωρίζω ένα καινούριο άτομο να συστήνομαι! την κοίταξα άγρια και εκείνη παίρνοντας μια βαθιά ανάσα έπιασε το χέρι του Αντρέα κάνοντας χειραψία.

-Κορίνα.

-Χάρηκα για την γνωριμία, είπε το αγόρι μου ευγενικά.

-Μακάρι να μπορούσα να πω το ίδιο.

-Μαμά! φώναξα επικριτικά και εκείνη κοίταξε πάλι το πάτωμα.

-Τι να κανω Κατερίνα;! Να συμπεριφέρομαι σαν να μην έγινε τίποτα;! Δεν γίνεται να του ζητάω να μιλήσω με την κόρη μου και εκείνος να αρνείται! Δεν το δέχομαι, δεν γι

-Εγώ του το ζήτησα, την διέκοψα. Εκείνος έκανε τα πάντα για μένα. Με φρόντισε χθες το βράδυ, με ηρέμησε, με άφησε να κοιμηθώ σπίτι του. Σήμερα το πρωί με έτρεχε στο νοσοκομείο για τον αστράγαλο, περίμενε πόσες ώρες μαζί μου, και τώρα θα τον αντιμετωπίσεις έτσι; Αυτό δεν το δέχομαι εγώ! είπα δυνατά κοιτώντας την εκνευρισμένη, όπως πραγματικά ένιωθα.

-Κατερίνα, ηρέμησε δεν πειράζει, είπε ο Αντρέας ήρεμα και ψιθυριστά, χαϊδεύοντας απαλά την μέση μου.

-Όχι, πειράζει! γύρισα και τον κοίταξα. Είναι ανεπίτρεπτο να σου μιλάει έτσι μετά από όσα έκανες!

-Εντάξει, έχεις δίκιο! την άκουσα να λέει. Συγγνώμη Αντρέα και σε ευχαριστώ που την πρόσεξες, χαμογέλασε ευγενικά εκείνη και ο Αντρέας κούνησε το κεφάλι του θετικά.