Make the bad boy fall in love

Κεφάλαιο 86.

***

-Νομίζω πως χθες στο μπαρ σου είπα ότι θα ήταν καλύτερο να το αποφύγουμε αυτό όσο είμαστε εδώ γιατί υπάρχει κίνδυνος να μας πιάσουν, ξεκίνησα να λέω έχοντας στραμμένο το βλέμμα μου στο ταβάνι αλλά έπειτα γύρισα να κοιτάξω εκείνον. Μπορείς να μου πεις πως κατάφερες να με τουμπαρεις τελικά; ρώτησα και γέλασε.

-Δεν προσπάθησα και ιδιαίτερα. Το μόνο που έκανα ήταν να σε φιλήσω στον λαιμό και να σου πω να έρθουμε στο δωμάτιο σου, χαμογέλασε και τον χτύπησα στο μπράτσο. Ε τι βαράς; Αφού δεν μπορείς να μου αντισταθείς, είπε αλαζονικά και του έβγαλα γλώσσα.

-Άμα με ακούγε κανένας να αναστενάζω θα σου έλεγα εγώ.

-Φροντισα να κρατήσω το στόμα σου κλειστό όμως, μου έκλεισε το μάτι και με φίλησε.

Με ξάπλωσε και ανέβηκε πάνω μου, χαϊδεύοντας το γυμνό δέρμα μου από τον ώμο προς τα πλευρά και σιγά σιγά άρχισε να πλησιάζει προς το σημείο ανάμεσα στα πόδια μου.

-Όχι Αντρέα! τον σταμάτησα. Η ώρα είναι σχεδόν οχτώ, από λεπτό σε λεπτό θα μας πάρουν τηλέφωνο για να μας ξυπνήσουν υποτίθεται. Δεν μπορούμε τώρα.

-Αυτό είπες και χθες, παρατήρησε και άρχισε να πιπιλαει το αγαπημένο σημείο μου στο λαιμό κατευθύνοντας πάλι το χέρι του προς τα κάτω.

-Αντρέα σε παρακαλώ, ψέλλισα προσπαθώντας να τον απομακρυνω.

Εδώ που τα λέμε σιγά την προσπάθεια, ξέρει πολύ καλά ότι όταν πιπιλαει το συγκεκριμένο σημείο δεν συγκρατιεμαι για πολύ.

Ευτυχώς όμως το τηλέφωνο άρχισε να χτυπάει και εκείνος ξενερωμενος ξεφυσιξε και έφυγε από πάνω μου αφήνοντας με να σηκωθώ για να το σηκώσω.

***

-Βαριέμαι... Πότε θα μας αφήσουν να πάμε για ψώνια; Το υποσχέθηκαν! τόνισε ενοχλημένη η Στέλλα δίπλα μου.

Το μουσείο που είχαμε έρθει, που by the way δεν θυμάμαι καν πως το λένε, ήταν πολύ βαρετό μιας και δεν είχαμε ξεναγό και αναγκαζόμαστε να τα βλέπουμε όλα μόνοι μας.

Εγώ προσωπικά δεν έχω καταλάβει Χριστό.

-Υπομονή Στελλάκι... Δεν νομίζω να έμειναν πολλά να δούμε εδώ μέσα, είπα αδιάφορα γυρνώντας πίσω μου να βρω τον Αντρέα.

-Εμένα ψάχνεις μωρό μου; ρώτησε ο Λαμπρόπουλος που βρισκόταν μόλις λίγα μέτρα πιο πίσω μου και ξεφυσιξα δυνατά.

-Έλεος πια, δεν γλυτώνω με τίποτα από σένα;! Έχω βαρεθεί να σου ρίχνω χυλόπιτα.

-Κάποια στιγμή θα την ρίξεις σε άλλον την χυλόπιτα για να είσαι μαζί μου, είπε πονηρά κλείνοντας μου το μάτι.