Make the bad boy fall in love

Κεφάλαιο 36.

***

-Νόμιζα ότι θα μας πήγαινε ο πατέρας σου, είπα λίγα λεπτά αφότου αφήσαμε την Στέλλα σπίτι.

-Του ζήτησα να με αφήσει να το πάρω μόνος μου σήμερα. Ξέρω να οδηγώ. Εκείνος απλά φοβάται ότι θα με πιάσουν χωρίς δίπλωμα και θα έχουμε μπλεξίματα, ανασηκωσε τους ώμους του χωρίς να πάρει τα μάτια του από τον δρόμο.

-Δεν έχει και άδικο... Άμα σε πιάσουν χωρίς δίπλωμα εκείνος θα την πληρώσει, τόνισα και εκείνος με κοίταξε στιγμιαία.

-Σιγά, δεν παίρνω μόνος μου το αμάξι συνέχεια. Άλλωστε σε μερικούς μήνες γίνομαι 17 και βγάζω δίπλωμα. Μέχρι τότε πρέπει κάνω υπομονή και για σήμερα πρέπει απλά να προσέχω πάρα πολύ, εξήγησε ήρεμα και με κοίταξε ξανά στιγμιαία. Όμως σήμερα κλείνουμε ένα μήνα σχέσης. Για το ότι δεν έχω δίπλωμα θα μιλάμε; μου χαμογέλασε και δαγκωσα τα χείλη μου αφήνοντας το κεφάλι μου να ακουμπήσει πίσω στο κάθισμα.

-Έχεις δίκιο, ξεφυσιξα κλείνοντας τα μάτια μου για μερικά δευτερόλεπτα.

-Πως νιώθεις για αυτό;

Μπερδεμένη; Αγχωμένη; Τρομοκρατημένη; Τι από όλα να απαντήσω;

-Ενθουσιασμένη, χαμογέλασα.

Ψέματα. Συνέχεια ψέματα. Το βαρέθηκα αυτό. Μετά από λίγο καιρό νιώθω τις τύψεις να με πνίγουν από τα τόσα ψέματα που του έχω πει.

-Και εγώ. Για να πω την αλήθεια δεν είχα κανέναν από τους δύο μας ικανούς να κρατήσουμε σχέση ένα μήνα! είπε γελώντας, παρασερνοντας και μένα.

Φτάσαμε έξω από την πιτσαρία και λίγο πριν μπούμε μέσα γύρισε και με κοίταξε ξαφνικά.

-Τι έπαθες;

-Μόλις μου ήρθε μια ιδέα, χαμογέλασε και τον κοίταξα παραξενεμενη. Σκεφτόμουν να πάρουμε τις πίτσες και να πάμε να τις φάμε κάπου αλλού, χαμογέλασε και τον κοίταξα παραξενεμενη.

-Που αλλού;

***

Βγήκε από το αμάξι ενθουσιασμένος και τον ακολούθησα και εγώ παίρνοντας μαζί τις πίτσες και τις μπύρες.

-Μ'αρέσει ο Λυκαβηττός. Πιο μικρός ερχόμουν σχεδόν κάθε εβδομάδα με τους γονείς μου, είπε κοιτώντας την θεα των αμέτρητων φωτων της πόλης μπροστά μας.

-Είναι υπέροχα, αναφώνησα παίρνοντας μια βαθιά ανάσα και κοιτώντας το τοπίο.

-Ευτυχώς που ο πατέρας μου έχει κάτι ξεχασμένες κουβέρτες πίσω στο πορτ παγκαζ. Από το καλοκαίρι που πηγαίναμε θάλασσα το απόγευμα και καθόμασταν.