Make the bad boy fall in love

Κεφάλαιο 17.

***

-Θες να σε πάω σπίτι σου; ρώτησα τον Αντρέα και εκείνος κούνησε το κεφάλι του αρνητικά.

-Όχι δεν πειράζει, θα πάω μόνος μου, απάντησε και σηκώθηκε προσεχτικά από την καρέκλα που καθόταν.

Τελικά έβγαλε αίμα επειδή γρατζουνιστηκε όταν έπεσε πάνω στην έδρα. Χτύπησε με δύναμη, για αυτό ζαλιζοταν πριν, αλλά την έχει γλυτώσει μόνο με ένα καρουμπαλο και την γρατζουνιά.

-Αν ξανά ζαλιστείς όμως; ρώτησα ανήσυχα καθώς τον κοιτούσα από πάνω μέχρι κάτω για να βεβαιωθώ ότι στηρίζεται στα πόδια του και δεν θα πέσει.

-Θα είμαι μια χαρά, ηρέμησε, προσπάθησε να με καθησυχάσει.

-Καλά εγώ θα έρθω, ανασηκωσα τους ώμους μου, αγνοώντας όλα όσα μου είπε και πήγα στην τάξη μου για να μαζέψω τα πράγματα μου.

Είχα χάσει σχεδόν ολόκληρη την ώρα αφού καθόμουν μαζί του, οπότε έχω πάρει απουσία σίγουρα. Τι θα μου κάνουν άλλες τρεις;

Μπήκα μέσα στην αίθουσα και αφού εξήγησα συνοπτικά στον καθηγητή των Αρχαίων για ποιο λόγο έφευγα, πήρα τα πράγματα μου και κατέβηκα κάτω για να βρω τον Αντρέα στην είσοδο, ρίχνοντας μια μικρή ματιά στην Στέλλα, που μου έκλεισε το μάτι.

Η διαδρομή ήταν ήσυχη. Πολύ ήσυχη για την ακρίβεια. Δεν μπορούσα να καταλάβω αν αισθάνεται άβολα ή όχι, αφού κοιτούσε όλη την ώρα μπροστά του τον δρόμο και δεν μου έριξε ούτε μια, έστω, κλέφτη μάτια.

-Συμβαίνει κάτι; Γιατί δεν μιλάς; πήρα θάρρος και ρώτησα μετά από αρκετή ώρα.

-Απλά δεν έχω κάτι να πω, ανασηκωσε τους ώμους του μιλώντας με αδιάφορο τόνο.

-Γιατί τώρα τελευταία μου μιλάς είτε απότομα είτε αδιάφορα, τι έχεις πάθει;

Τον είδα που μπήκε μέσα σε μια αυλή, λογικά αυτή του σπιτιού του ήταν, και τον ακολούθησα μέσα.

-Δεν έχω πάθει απολύτως τίποτα, συνέχισε με τον ίδιο τόνο.

-Τότε γιατί είσαι μια κρύο μια ζεστή; Τις προάλλες είμασταν μια χαρά και τώρα

-Δεν είμαι εγώ αυτός που είναι μια κρυο μια ζέστη! Εσύ άλλαξες τελείως την στάση σου το Σάββατο, γύρισε και μου μίλησε απότομα όταν μπήκε στο σπίτι και τον ακολούθησα κλείνοντας την πόρτα πίσω μου.

-Μην με μπερδεύεις με εσένα. Εκεί που είμασταν μια χαρά και μιλάγαμε, πήγες να πεις κάτι αλλά ξαφνικά σταμάτησες και πήρες τηλέφωνο τους άλλους για να έρθουν να μας βρουν! υπερασπίστηκα τον εαυτό μου, αρχίζοντας να υψωνω τον ήχο της φωνής μου.