Make the bad boy fall in love

Κεφάλαιο 66.

-Βρήκα λύση στο τι θα κάνεις με τον Αντρέα και τον πατέρα σου.

Το κινητό παραλίγο να πέσει από τα χέρια μου. Κοίταξα τους γονείς μου που μπήκαν στην κουζίνα και έτρεξα πάνω στο δωμάτιο μου.

-Τι εννοείς βρήκες λύση; ρώτησα νιώθοντας την καρδιά μου να χτυπά γρηγορότερα.

-Ο πατέρας σου σου είπε ότι πρέπει να κάνεις κάτι που υποδεικνύει κερατο, σωστά;

-Ναι. Έτσι μου είπε τουλάχιστον...

-Ωραία λοιπόν... Θα κανονίσουμε να βγούμε με την παρέα του Σαβοπουλου. Αλλά θα πούμε να είναι μαζί μας και η Φανή με την Αφροδίτη. Θα κανονίσουμε να παίξουμε θάρρος ή αλήθεια και να φιλήσεις εσύ κάποιο από τα αγόρια την ώρα που εγώ θα έχω βάλει τον Μάνο να περάσει με τον Αντρέα από το μέρος που θα είμαστε χωρίς να ξέρουν φυσικά τι θα κάνουμε. Θα σας δει, θα στεναχωρηθεί και εσύ θα γυρίσεις στο σπίτι να πεις στον πατέρα σου ότι το έκανες. Και την επόμενη μέρα θα εξηγήσεις στον Αντρέα ότι ήταν απλά ένα θάρρος ή αλήθεια και αν θέλει να ρωτήσει την Αφροδίτη, την Φανή ή εμένα. Και όταν τα ξαναβρειτε θα πεις στον πατέρα σου ότι ζήτησες από τον Αντρέα να σε συγχωρέσει και τα βρήκατε. Τι λες;

Κοιτούσα το κενό μπροστά μου χωρίς να μιλάω, προσπαθώντας να επεξεργαστώ αυτό που μόλις μου πρότεινε η Στέλλα.

Ναι νομίζω θα μπορούσε να δουλέψει.

Αλλά όχι... Ο Αντρέας μπορεί και πάλι να το θεωρήσει κέρατο και να μην μου το συγχωρήσει. Άσε που ο πατέρας μου θέλει να τον πληγώσω. Δεν θα το θεωρήσει αρκετό αν νομίζει για μια μέρα ότι τον απάτησα και την επόμενη είμαστε μαζί...

-Στελλιτσα σε ευχαριστώ πολύ που προσπαθείς να με βοηθήσεις... Αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο... Υπάρχει περίπτωση ο Αντρέας να το πάρει σοβαρά και εκτός από αυτό, ο μπαμπάς μου θέλει να τον κάνω να νιώσεις όπως τον έκανε η μητέρα του να νιώσει... Δεν θα γίνει αυτό για μόνο μια μέρα... Θα βρει τρόπο να τα καταστρέψει όλα, ξεφυσιξα πέφτοντας στο κρεβάτι με φόρα.

Δεν υπάρχει λύση. Καμία απολύτως. Ότι και να επιλέξω να κάνω ο Αντρέας θα πληγωθεί. Και εγώ θα πληγωθω μαζί του...

***

Δεν μου έλειψε το σχολείο. Καθόλου.

Η ώρα περνάει βασανιστικά αργά, τόσο που είμαστε ακόμα στην δεύτερη ώρα. Και έχουμε γαμημένο εφταωρο.