Make the bad boy fall in love

Κεφάλαιο 106.

-Δεν καταλαβαίνω πως το εννοείς, παραδέχομαι μπερδεμένη και εκείνος ξεροκαταπινει.

-Το σκεφτόμουν τις τελευταίες δύο μέρες που είσαι εδώ... Γιατί να μην μας δώσουμε άλλη μια ευκαιρία; Τώρα που τα ξέρω όλα;

Τον κοίταξα από πάνω μέχρι κάτω σοκαρισμένη.

-Θες να πάρεις εκδίκηση με τον ίδιο τρόπο; Θες να τα φτιάξεις μαζί μου για να με χωρίσεις και να με πληγώσεις; ρώτησα απευθείας αυτό που σκεφτόμουν.

-Για όνομα Κατερίνα, με έχεις για τέτοιο άνθρωπο; ρώτησε προσβεβλημένος και χαμήλωσα το βλέμμα μου.

-Όχι. Αλλά δεν μπορώ να σε καταλάβω. Σε πλήγωσα, έκανα κάτι που και εσύ ο ίδιος μου είχες πει ότι αν σου συνέβαινε δεν θα μπορούσες να συγχωρέσεις ποτέ τον άλλο. Και τώρα ξαφνικά μου λες να ξαναπροσπαθήσουμε. Τι νομίζεις ότι θα σκεφτώ;

-Δεν είναι το ίδιο με το να με απατησεις ή να βάλεις στοίχημα ότι θα με πληγώσεις Κατερίνα. Κάποιος σε ανάγκασε. Και εσύ είχες το θάρρος να μου πεις την αλήθεια. Είναι τελείως διαφορετική περίπτωση.

-Και θες να μου πεις ότι μετά από ούτε δύο εβδομάδες είσαι έτοιμος να πας παρακάτω και να τα βρεις ξανά μαζί μου; Απάντησε μου ειλικρινά Αντρέα, θα με βλέπεις το ίδιο; Θα με εμπιστεύεσαι το ίδιο, θα με κοιτάς στα μάτια χωρίς να θυμάσαι τίποτα από όσα συνέβησαν; άρχισα να ρωτάω χωρίς να συνειδητοποιήσω ότι έχω βουρκωσει μέχρι που το πρώτο δάκρυ κυλάει στο μάγουλο μου.

-Όχι, απάντησε σοβαρός και με πλησίασε. Δεν θα είναι το ίδιο. Στην αρχή. Αλλά θα το βρούμε. Πάντα τα βρίσκουμε ρε μωρό μου, έτσι δεν είναι; με ρώτησε πιο γλυκά και σκούπισε τα δάκρυα από τα μάτια μου.

-Δεν ξέρεις πόσο θέλω. Αλλά Αντρέα σε πλήγωσα, δεν μπορούσα καν να σε κοιτάξω στα μάτια στην αρχή, αποκρίθηκα κοιτώντας τα παπούτσια μου.

-Ναι και βλέπεις τι γίνεται τώρα; Εγώ, που ήμουν αυτός που πληγώθηκε, σου ζητάω να προσπαθήσεις πάλι μαζί μου. Κατερίνα κοίτα με στα μάτια, απαίτησε σηκώνοντας το κεφάλι μου από το πηγούνι μου. Μ'αγαπάς;

Γουρλωσα τα μάτια μου καθώς παρατήρησα με πόση ανυπομονησία περίμενε την απάντηση μου.

-Φυσικά και σε αγαπάω!

Χαμογέλασε πλατιά και έκανα και εγώ το ίδιο.

-Κατερίνα.

-Τι; ρώτησα περίεργη.

-Κατερίνα! με ταρακούνησε από τους ώμους. Με ακούς τόση ώρα; Γιατί με κοιτάς σαν χαζεμενο; Συμφωνείς με αυτό που σου είπα; ρώτησε.