Her ne kadar kendimlesavaşsamda o partiye gitmemek için olmamıştı. Evden çıkar çıkmaz dolmuşa binerek bestelerin evine yakın bir yerde inip yürümeye başladım. Yine de eve girmeden uzaktan izlemeyi tercih ettim. Herkes dans ediyordu gözlerim Besteyi aradı. Ortam çok kalabalık olduğu için seçemiyordum onu. En sonunda gördüm ve gördüğüm an o çocuğun söyledikleri kafamın içinde yankılanmaya başladı.
' Beste kimseyi sevemez. Ben hariç. Benim dışımda kiminle sevgili olduysa iki aydan uzun sürmedi. Dediğim gibi hevesi geçince biter ondaki sevgi. Ki sevgisi de ne kadar gerçek tartışılır. Seni uyarmak istedim bende bir erkeğim sonuçta. Ondan uzak dur Eriz. Beste ye karşı hislerinin olduğunun farkındayım ama o senin sandığın kadar masum değil. '
Doğru söylüyormuş beste masum değildi hemde hiç değildi. Güney ile çok yakın bir mesafede dans ediyorlardı. Demek ki hala daha ona olan aşkını bitirememiş Beste. Buraya ne hayallerle gelmiştim ben. Belki de yalan söylüyor diye düşünmüştüm ama gördüklerim yalan olamazdı. Ona hediye etmek için aldığım kolyeyi cebimden çıkardım. Kolyeye bakarken gözümden damla damla yaş akmasına engel olamadım. Bir damlası da kolyenin tam üzerine düşmüştü. Ona yakışacağını düşündüğüm tam olarak onu anlatan bir kolye almıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elimdeki kolyeye son kez bakıp göz yaşlarımısildim. Beste bunu sevmezdi bile. O pırlantalara layık bir kızdı. Benim üç kuruşa aldığım hediyeyi niye taksın ki. Kolyeyi yere attım. Gözlerimi onlara çevirdim. Onlar beni görmüyordu görmelerini de istemezdim zaten. Daha fazla küçük duruma düşemezdim. Göz yaşlarımı ben siliyordum onlar tekrar akıyordu. Yavaş yavaş uzaklaştım evden. Bu sefer yürüyerek gitmek istedim. Temiz hava iyi gelirdi belki. Zaten bu halimi annemin görmesini de istemiyordum yeterince üzmüştüm onu O kadar bitkin haldeydim ki ben bile anlam veremiyordum kendime. Hiç böyle olmamıştım ben. Sanırım Beste'yi uzaktan sevmek daha güzeldi. O zamanlar canım yanmıyordu en azından çünkü ulaşılmaz olduğunun farkındaydım. Şimdi her şey çok farklı olmuştu. Beste bir şekilde beni aşkına inandırmış sonrasında herşeyin yalan olduğunu göstermişti bana. Artık kendi kendime hayal kurarken bile haddimibilecektim. Beste olmayacaktı hayatımda. Hiç var da olmamış ki meğer. Kendimi kandırmışım bunca zaman. Eve kaç saatte geldiğimi bile bilmiyorum. Annem camın önüne oturmuş eve girdiğimi görünce girdi yatağına her zamanki gibi. İşten geç geleceğim zaman da ben eve girmeden uyuyamazdı asla. Merak ettiğini bana belli etmek istemiyordu kendince. Usulca odama girip kapıyı kapattım. Yastığa başımı koysam da uyuyamıyordum bir türlü. Bu yaşadıklarım bana çok ağır gelmişti son zamanlarda. Aşk insanı çok yoruyormuş meğer. Ayrılık acısının çaresi yoktu belli ki bunu yaşayarak öğreniyordum bende. Kısa sürede unutmaz zordu belki de yıllar sürecekti onu unutmam ama zorundaydım. Unutmam gerekiyordu.
