Erdem karşımda durmuş cevabımı bekliyordu. Bu durumda onun yanında olmak en doğrusu olacaktı sanırım. Bu sefer başkalarını düşünmek yerine kendi hayatımı düşünmek istedim belki bencilce olacaktı ama Banu nun nasıl biri olduğunu öğrendikten sonra aksini yapamazdım. Çocuğunu düşünmeyen bir anne ile yapamazdı Erdem de Erdem'in gözlerine baktım ve gülümsedim. Sanki anlamış gibi gülümsemişti o da bana. Uzun zamanın verdiği özlem ile birlikte hızla kollarımı boynuna dolayıp sarıldım ona.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
( Temsili )
Erdem anında karşılık verdi sarılmama. Sanki bu anı bekliyorduk ikimizde. Bizim durumumuz biraz saçmaydı aslında. Çok kısa bir sürede bağlanmıştık birbirimize. Kafasını boynuma gömmüş derin derin nefesler alıyordu sanki kokumu depoluyor gibiydi. Öylece ne kadar kaldık bilemiyordum ama Erdem'in bırakacağı yoktu bu yüzden ayrılmak için ilk hamleyi ben yaptım. Yüzüme baktı ve içten bir şekilde gülümsedi. Gözümün önüne gelen bir tutam saç telini elleriyle arkaya getirdi. Bu davranışı karşısında bende ona gülümsedim. Kendimi liseli aşıklar gibi hissediyordum. İkimiz de sessizliğimizi korurken Erdem konuştu bir süre sonra.
' Yanımda olduğunu bilmek bana ekstra bir güç verdi. Bundan sonra ne Banu ne de bir başkası yıkamaz beni. Sen varsın. '
Gülümsedim konuşmasına. Bende yanında olmak istiyordum bundan sonra. Önümüzdeki süreç oldukça zor geçecekti ama sonunda mutluluk vardı öyle hissediyordum. Oğlunu çok merak ediyor görmek istiyordum. Çocukları severdim zaten
' Belki garip gelecek ama şey Ertuğ'u bir günlüğüne alma şansın var mı. Buraya getirsen falan. Olmaz mı. '
' Görmek mi istiyorsun gerçekten. '
' Evet de sen neden bu kadar şaşırdın ki buna. '
' Bilmiyorum. Sadece garip geldi. '
' Çocuk seviyor olmam mı garip geldi. '
' Hayır tabiikide. Başka bir kadından olan çocuk yani benim çocuğum. Ben suan Saçmaladım sanırım anlatamadım kendimi.'
