Genius [Z.M] [L.S]

6

" واقعا فکر نمیکردم انقدر حماقت کنی! "

" جوری حرف نزن که انگار خودم خیلی علاقه داشتم انجامش بدم، مجبور شدم. ممکن بود تنها شانسمون برای بچه دار شدن باشه. "

رزالین برای لیام که سرپا ایستاده بود و بهش پشت کرده بود، توجیه کرد.

" رز ما نمیتونیم بچه دار شیم. گذشته از این، تو دکتر و دارو رو ول کردی، میخوای توی پایین شهر یه پیرزن دوره گرد درمانت کنه؟ "

" تمومش کن لیام، تو خودت میدونی بعد از اون اتفاق دیگه نخواستم بچه دار شیم و الان که خواستم، چرا نمیذاری کارمو انجام بدم؟ "

لیام دستش رو روی صورتش کشید و به سمت رزالین چرخید:

" چون روشت اشتباهه، چون آمادگی نداری و خودسرانه تصمیم میگیری. "

رزالین دست به سینه، به پشتی تخت تکیه کرد:

" باشه، دیگه کاری نمیکنم. "

" من اینو نخواستم ازت. "

کنار رزالین نشست و بازوش رو نوازش کرد:

" باهم درستش میکنیم باشه؟ اگه بچه میخوای خب بهم بگو، من دکتر های خوبی میشناسم که میتونن کمکمون کنن، نه اینکه دست به دامن روش های عجیب و غریبی که زندگیت رو به خطر میندازه بشی. "

چند ثانیه مکث کرد و پرسید:

" خب قبول، برای درمان رفتی اونجا و بین راه یه عوضی جلوی راهت رو گرفت، ولی نگفتی اون همه پول توی کیفت چیکار میکرد؟ "

" گفتم که، حواسم پرت بود پول که میذاشتم توی کیفم، چند دقیقه بعد یادم میرفت. فکر میکردم کیفم خالیه، دوباره پول میذاشتم که یهو شد اینقدر. "

لیام نفسش رو بیرون داد و از روی تخت، جایی که رزالین دراز کشیده بود، بلند شد. رزالین دستش رو گرفت.

" کجا؟ "

" میرم پیش مامان و بابا، نگرانت بودن. بگم که حالت خوبه و تعریف کنم که چرا رفتی. "

" نگو لطفا. خجالت میکشم. "

لیام کوتاه خندید و در اتاق رو بست. به محض خروجش، رزالین از جاش بلند شد، روی زمین خم شد و از زیر در نگاه کرد تا مطمئن شه که لیام رفته.

لحظه ای به خاطر دروغ هایی که گفته بود از خودش متنفر شد ولی به خودش گوشزد کرد که راه دیگه ای نداشته. با عجله به سمت تلفن روی میز رفت و شماره ای رو که حفظ بود، گرفت.

طی مدت ها یاد گرفته بود که حتی اگه تماس وصل بشه، شخص پشت خط چیزی نمیگه تا وقتی که رزالین حرفی بزنه که هویتش رو تایید کنه. متوجه ی صدای نفس کشیدن کسی شد، پس شروع به حرف زدن کرد:

" لوییزا هستم. "

صدای مردی شنیده شد:

" امروز منتظر پیغامی از طرف شما بودم، خبری نشد. "