#UM39

83.8K 2.4K 300
                                    

#UM39

So we got to what we planned for that day, kabado na ako nang huminto ang sasakyan sa tapat ng aming bahay at nang bumaba ay mas tumindi ang pag-iinit ng pisngi ko. Iba-iba naman ang kaba, e. May kaba para sa takot at may kaba dahil sa excitement, ngayon, hindi ito takot—kaba ito dahil sa excitement. I'm excited to see Papa's reaction since at the very beginning, he was rooting for Chancent and even though he wasn't mentioning about it when I came back, I know that he's still in that ground.

Ano ba kasing ginawa nito ni Chance at parang lahat ay boto at gusto siya? Una si Mommy at Daddy, tapos si Papa... para sa akin isa iyon sa mga importanteng makuha ng bawat magkarelasyon. The family's blessing and trust. Though, hindi ko pa nami-meet ang parents ni Chance sa personal. Nakausap ko lang ang Mommy niya noon pero hindi rin pormal. I'm kinda worried about the meeting with his parents, sa akin naman kasi ay walang problema.

Chancent already earned my family's trust even before I trust him.

"Welcome back," that was Papa's welcoming as we went in and greeted him. He's in the living area, swaying Palmira like a Superhero.

He wasn't surprised at all! He was casual!

"Good afternoon, Tito," Chance said.

Nagtaas ng kilay si Papa at sumulyap sa magkahawak naming kamay. "So... did you propose?"

Uminit ang pisngi ko, naisip kung sa anong sitwasyon sinuot ni Chance ang singsing sa akin.

"Y-Yes, Papa! I mean, of course!" I intervened.

Papa smiled and nodded, kinuha ng nanny si Palmira mula sa kanya habang narinig ko ang boses ni Mama sa pagbaba ng hagdanan.

"Oh my, you're back together!?"

"I already told you!" Papa said, nang nakalapit si Mama ay pumulupot ang kanyang kamay sa baywang noon.

I smiled widely and nooded. "Opo, Mama. Uh... kahapon lang."

"Oh, I see! That's something to celebrate! I'm happy that you found a way back to each other!" she smiled and turned to Chance. "And oh, I'm sorry for rooting her to my nephew about days ago! Hindi naman ako nawalan ng pag-asa sa inyo pero wala namang masama kung sumubok, 'di ba?"

Chance chuckled. "That's fine, Tita. I understand."

"Pallavi is just so loveable that I wanted her to try at least, pero siya pa rin naman ang magdedesisyon para sa kanya at nandito na nga ang desisyon niya! Congratulations!"

It was a good welcome for Chance, sabay-sabay kaming nananghalian noon at panay ang usapan tungkol sa nakaraan pati na rin kung anong mga napagdaanan nila Papa at Mama noon. I was happy to hear about their struggles before having the happy life they deserve today.

"I never felt bad or disappointed when I heard that he has a child already, ako naman ang unang nagkagusto sa kanya at hindi nabawasan iyon dahil lang mayroon na siyang anak," sagot ni Mama nang maitanong ko ang tungkol doon.

Matagal ko na kasing gustong malaman kung anong pakiramdam noon. Anong pakiramdam na may una siyang anak, sigurado namang lahat tayo ay may mga unang minahal at nang-iwan. Magkakaiba lang ng sitwasyon at katapusan, we can never always get those firsts to be our last and boundary. Reality is frightening, unexpected and painful but there's always a sweetness and happiness that makes us continue tasting the struggles of it. Life would be boring and dull without circumstances.

Minsan kasi sakit ang nagtuturo, doon tayo natututo at tumitibay habang tinatahak ang daan patungo sa kagustuhan.

"I mean, there's no reason to hate that fact. Though, it was really questioning why they didn't end up together. Then, I realized that he wasn't meant for her but for me." She laughed. "That's just life, it always happens magically."

Rouge Series #1: Unholy MessTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon